Ciekawskość malucha
Najczęściej ta cecha przejawia się do 2 lat. Dziecko jest na etapie aktywnego poznania świata i zdobywania doświadczenia. Ciekawi go wszystko i wszystkiego chce dotknąć. Przy tym tej „bariery wewnętrznej”, która chroni przed niebezpieczeństwem nie posiada, ponieważ nie ma doświadczenie życiowego.
Nabierzcie się cierpliwości i pamiętajcie, że to nieposłuszeństwo nie występuje jako cecha charakteru, ale to jest tylko poznawcze zainteresowanie światem, które przejawia się w taki sposób. Stwórzcie bezpieczną przestrzeń dla dziecka, aby byłoby więcej „można” niż „nie można”.
Sprawdzenie na wytrzymałość
„Ciekawie, co będzie, jeśli…” – tym pytaniem kieruje się maluch w czasie kolejnego „ataku krnąbrności”. Dla dzieci w wieku do 3 lat jest to oznaka normalnego adekwatnego zachowania się. W ten sposób dzieci badają jaka jest granica dozwolonego.
I tym razem nabierzcie się cierpliwości i reagujcie spokojnie. Ustalcie odpowiednie granice, ale nie bardzo ścisłe i konsekwentnie stosujcie te zasady. Pamiętajcie, że wymagań i zakazów powinno być jak najmniej. Jeszcze pomoże poczucie humoru i twórcze podejście.
Zwrócenie uwagi
Dziecko potrzebuje przez cały czas dużo miłości, troski, akceptacji, uznania i bliskości emocjonalnej od rodziców. Jeśli kontakt emocjonalny jest naruszony, jeśli myślami przez dłuższy czas jesteście nie w domu, maluch przez swoje kaprysy i wybryki domaga się w ten sposób zwrócenia na siebie uwagi. Nie ważne jest, że ta uwaga przejawi się przez niezadowolenia mamy. Dla dziecka najważniejszy jest wynik.
Postarajcie więcej czasu być z maluchem, w czasie wspólnych zabaw bądźcie myślami z dzieckiem. I obejmujcie się jak najczęściej.
Brak motywacji
To nie znaczy, że dziecko należy przekupywać. Po prostu zapytajcie siebie: „Po co to jest potrzebne? I dlaczego jest tak ważne to robić?”. Jeśli znajdą się u was ważne i logiczne argumenty zrozumiałe dla dziecka, to przytoczcie mu. Wtedy maluch łatwiej zrozumie wasze wymagania względem niego.
Za duże wymagania
Dokonajcie analizy wynikłej sytuacji. Możliwe, że oczekujecie od dziecka jakichś działań, które dla niego są za bardzo skomplikowane? Należy więc uwzględnić jego wiek i charakter malucha. Pamiętajcie, że zakazów powinno być jak najmniej. Wtedy słowo „nie można” będzie bardziej znaczące dla dziecka.
Wasze wymaganie, żeby dziecko robiło to, co sami nie robicie
Dla dziecka jesteście największym autorytetem. Będzie naśladować was we wszystkim. Więc albo zmienicie swoje przyzwyczajenia, albo nie wymagajcie tego od dziecka. I zagadnienie na temat nieposłuszeństwa odpadnie samo przez się.
Brak zaufania względem rodziców
Jeśli rodzice przez dłuższy czas nie pedagogicznie zachowują względem malucha (strofują, krzyczą, biją, nie są konsekwentni w swoich wymaganiach itp.) to dziecko traci zaufanie względem takich ludzi, którzy przynoszą mu tylko ból i cierpienie. Maluch nie może być posłusznym i wykonywać wymagania ludzi, z którymi jest mu niebezpiecznie i niekomfortowo. Z jednej strony on kocha rodziców bardziej niż życie, a z drugiej ci ludzie krzywdzą go głęboko. Na walkę z tymi dwoma skrajnościami maluch traci dużo energii. I rodzice powinni pomóc mu na nowo zdobyć zaufanie wobec nich.
