Pies ma europejskie pochodzenie

2013-11-30, 15:27
Oceń ten artykuł
(0 głosów)

Psy zostały udomowione najprawdopodobniej w Europie ponad 18 tys. lat temu i pochodzą bezpośrednio od wymarłych wilków – piszą genetycy na łamach tygodnika „Science".

W poprzednich badaniach naukowcy porównali genomy trzech żyjących dziś odmian wilków (z Bliskiego Wschodu, wschodniej Azji i Europy), dwie dawne rasy psów i jedną dzisiejszą – boksera. Okazało się, że żadna spośród populacji wilków nie wyróżniała się podobieństwem do udomowionych psów.

„Myśleliśmy wcześniej, że jedna z odmian wilków będzie bardziej podobna do udomowionych psów, ponieważ te wilki pochodzą z trzech przypuszczalnych miejsc, w jakich mogło dojść do udomowienia. A jednak wszystkie wilki tworzyły własną grupę, a psy – własną" – opisuje Robert Wayne, genetyk z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles.

Badacze uznali wówczas, że być może z psami była bliżej spokrewniona jakaś wymarła dziś grupa wilków.

W ramach najnowszych badań zespół przeanalizował genom kilkunastu gatunków lub ras, m.in. wilków, psów, kojotów, które żyły ok. 1 tysiąca lat temu, z wyjątkiem dwóch sprzed 30 tys. lat, głównie z terenów Europy. Ich genomy porównali z żyjącymi dzisiaj rasami psów, wilków i kojotów.

Przypuszczenia potwierdziły się. Zdaniem badaczy udomowione psy plasowały się w genetycznej grupie dawnych wilków i psów z Europy. Nie pasowały zaś genetycznie do dzisiaj żyjących wilków.

Wniosek więc jest taki, że psy pochodzą od wymarłych wilków, które zamieszkiwały Europę. Do udomowienia mogło dojść ponad 18 tys. lat temu. Psy stały się więc pierwszym gatunkiem udomowionym przez człowieka. (PAP)

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 24 czerwca 2024 

    Narodzenie św. Jana Chrzciciela, uroczystość

    Łk 1, 57-66. 80

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim. Chłopiec rósł i wzmacniał się duchowo. Przebywał na pustkowiu aż do czasu wystąpienia przed Izraelem.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24