Umowa o fotografowaniu wesela pod względem prawnym jest umową o świadczeniu usługi, w której jedna ze stron (fotograf) zobowiązuje się na podstawie zamówienia innej strony (klienta) wyświadczyć klientowi usługę fotografowania. W celu maksymalnej ochrony interesów klienta nie wystarcza, by w takiej umowie przewidziana była tylko data, cena usługi, liczba zdjęć, wysokość zaliczki i jej anulowanie na wypadek zerwania umowy.
W celu maksymalnej ochrony interesów klienta należy koniecznie zawrzeć szczegółową umowę, która w wyraźny sposób regulowałaby obiekt umowy, prawa i obowiązki każdej ze stron umowy, warunki zerwania umowy i spełniała inne wymogi. W umowie należy określić jak usługa będzie świadczona, jak również omówić miejsce i czas świadczenia usługi. Często fotograf nie tylko fotografuje, ale również retuszuje, drukuje zdjęcia, filmuje itp. Jeżeli świadczone są nie tylko usługi fotografowania, ale również dodatkowe usługi, należy to uwzględnić pisemnie. Nie mniej ważne jest zaplanowanie dokładnego miejsca i daty świadczenia usług, jak również – wyraźnych terminów świadczenia usługi (np. fotograf zobowiązuje się do wykonania i przekazania klientowi 30 wyretuszowanych zdjęć itp.). Jeżeli świadczone są nie tylko usługi fotografowania, ale również dodatkowe usługi, należy się w tej sprawie pisemnie porozumieć (np. fotograf zobowiązuje się wykonać i przekazać klientowi 30 wyretuszowanych i wydrukowanych zdjęć w formacie A4 w terminie nie późniejszym niż w ciągu 3 miesięcy od dnia wesela). Cena usługi i tryb rozliczenia pozostawiane są wyłącznie do wiadomości stron umowy. Oprócz tego, ważne jest wyraźne omówienie w umowie praw i obowiązków każdej ze stron umowy, tzn. co powinien robić i jakiego zachowania może wymagać fotograf i klient. Jeżeli strony pewnych rzeczy nie uzgodnią w umowie, ogólne obowiązki stron umowy o świadczenie usług reguluje Kodeks Cywilny Republiki Litewskiej. Na przykład, ustawa reguluje obowiązek świadczyciela usług udzielenia klientowi pełnej informacji na temat usługi, jak również obowiązek świadczyciela usługi przedstawienia klientowi pełnego sprawozdania z przebiegu świadczenia usługi oraz inne obowiązki.
Zerwanie umowy jest również nie mniej ważnym aspektem. W umowie zaleca się przewidzieć sposoby zerwania umowy: za zgodą stron i w sposób jednostronny, rozsądne terminy uprzedzania o zerwaniu umowy oraz skutki prawne zerwania umowy. Zaleca się uregulować, że nie tylko klient, ale również fotograf musiałby zapłacić odszkodowanie, jeżeli do zerwania umowy bez poważnych przyczyn doszłoby z jego inicjatywy. Praktycznie w umowie mogłoby to wyglądać jak zwrócenie klientowi zaliczki oraz zapłacenie kary, która się równa sumie zaliczki, na korzyść klienta.
W końcowych punktach umowy nie należy zapomnieć o trybie rozwiązywania sporów, wynikających z umowy. Zaleca się przewidzieć, że spory rozwiązywane są w drodze negocjacji, w przypadku zaś, jeżeli nie da się ich rozwiązać polubownie, w sądzie według miejsca zamieszkania klienta (szczególnie aktualne to jest w przypadku, jeżeli miejsca zamieszkania klienta i fotografa są w różnych miastach). Należy przypomnieć, że umowa powinna być zawarta w zwykłej pisemnej formie, każda ze stron powinna otrzymać po jednym egzemplarzu zawartej umowy. By się przekonać, czy fotograf (osoba fizyczna) prowadzi działalność legalnie, można zażądać od niego okazania zaświadczenia o prowadzeniu działalności indywidualnej lub działalności gospodarczej. Jeżeli owe dokumenty zostaną okazane, wątpliwości w sprawie legalności działalności fotografa nie powinno być.
Tygodnik Wileńszczyzny
