Najwięcej miejsc światowego dziedzictwa, narażonych na dewastację, znajduje się w Afryce, ale zagrożone zniszczeniem jest również dziedzictwo w Azji i Ameryce Południowej, a nawet w USA i Wielkiej Brytanii.

Wśród najczęstszych przyczyn, które zagrażają bezpieczeństwu dziedzictwa światowego wymienia się przede wszystkim kataklizmy i konflikty zbrojne, ale także degradacyjną działalność człowieka. Lista tworzona jest przez Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO na mocy art. 11 Konwencji o Ochronie Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego, uchwalonej w 1972 roku w Paryżu.

Obecnie na Liście Dziedzictwa Zagrożonego znajdują się 54 miejsca zlokalizowane w 34 krajach świata. Wśród nich jest 37 obiektów dziedzictwa kulturowego i 17- dziedzictwa przyrodniczego. Najwięcej - 6 zagrożonych zniszczeniem miejsc - znajduje się w ogarniętej wojną Syrii. Są to m.in. starożytne ruiny Palmiry, Aleppo, czy Damaszek- najstarsze nieprzerwanie zamieszkane miasto na świecie, którego historia sięga 5 tys. lat p.n.e. Konflikty zbrojne zagrażają również innym cennym przykładom dziedzictwa- dolinie Bamian w Afganistanie, gdzie Talibowie zniszczyli posągi Buddy z VI wieku, Staremu Miastu w Jerozolimie, a nawet Betlejem - miejscu narodzin Chrystusa.

Do niszczenia miejsc światowego dziedzictwa w znacznym stopniu przyczynia się działalność człowieka. Większość zabytków przyrodniczych z Listy Dziedzictwa Zagrożonego, znalazło się na niej z powodu prowadzonej na ich terenie nielegalnej wycinki drzew, kłusownictwa i górnictwa. Parki Narodowe w Demokratycznej Republice Konga, Etiopii, Senegalu i Kolumbii, lasy deszczowe Sumatry i Madagaskaru oraz znajdująca się w Belize najdłuższa rafa koralowa na półkuli północnej to przykłady miejsc światowego dziedzictwa, które mogą stracić swoje walory z powodu destrukcyjnej działalności człowieka. Wśród zabytków zagrożonych zniszczeniem jest także przystań Pier Head w Liverpoolu, ze względu na planowaną na tym terenie budowę nowoczesnej inwestycji.

Trzecim najczęstszym powodem, dla którego miejsca światowego dziedzictwa trafiają na Listę są przyczyny naturalne: pożary, które zniszczyły groby królów Bugandy w Ugandzie, ulewne deszcze powodujące erozję w strefie archeologicznej Chan Chan w Peru, zasypywanie pustynnym piaskiem Timbuktu w Mali czy nieodwracalne pogarszanie się systemu ekowodnego w Parku Narodowym Everglades w USA.

Podczas obrad 41. sesji Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO 4 bm. z Listy Dziedzictwa Zagrożonego usunięto po 14 latach Park Narodowy Komoe położony w północno-wschodniej części Wybrzeża Kości Słoniowej. Komoe - największy tego rodzaju obiekt w Afryce Zachodniej - został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1983 roku a następnie, ze względu na wzmożone kłusownictwo, w 2003 znalazł się na Liście Dziedzictwa Zagrożonego. Do wykreślenia Parku z Listy Dziedzictwa Zagrożonego przyczyniła się znaczna poprawa sytuacji na tym terenie.

Na podst. mkidn.gov.pl