Nasze zdezorientowane społeczeństwo łamie sobie głowę, nie mając pojęcia, skąd się wzięły takie stworzenia jak Conchita w Eurowizji, dlaczego chcą się żenić osoby tej samej płci, czego chcą kobiety, rozprawiające o feminizmie i o jakie prawa wciąż się upominają. Inne kraje zachodnie już od dawna dokładnie studiują zagadnienia związane z płcią, ale u nas ten obszar akademicko nadal jest prawie nietknięty.

Wielu członków naszego społeczeństwa nawet nie rozumie, co to jest feminizm, uważając, że jest to walka złych kobiet, skierowana przeciwko mężczyznom. Czy więc możemy się spodziewać, że ludzie będą zmieszani, jeśli mówimy o mniejszościach seksualnych i zmianie płci? Społeczeństwo czynnie jest wciągane do roli oceniającego i jak oprawca decyduje, co jest słuszne, a co nie, co jest normalne lub nie, choć nie ma nawet podstawowego pojęcia o płci.

Dlaczego wciąż łączę problemy płci i mniejszości seksualnych z polityką? A dlatego, że zawsze chciałam robić karierę w polityce, a nie tylko miotać się w niej, wnieść do niej konkretną wiedzę – rozmawiać o feminizmie, o równości, o modelu chrześcijańskiej rodziny i pojęciu płci. Obecnie problem tkwi w tym, że kwestie płci są bardzo aktualne, dyskusyjne, dla wielu nawet bardzo bolesne i drażliwe, ale rozsądnie o nich rozmawiać może niewielu.

Nam, młodym ludziom, wciąż mówią, że nie chcemy brać udziału w polityce, że brakuje nam inicjatywy. Ale co robić wówczas, jeśli chcę być w polityce czynnie i sensownie, rozwiązywać aktualne zagadnienia, dotyczące równości płci i mniejszości seksualnych, ale w końcu muszę po prostu obić się o ścianę, ponieważ w naszym kraju nie ma żadnego programu studiów, który by przygotowywał specjalistów w dziedzinie płci?

Otóż prawie wszystkie uczelnie mają programy studiów, zwane „naukami politycznymi", ale co to znaczy? Tylko tyle, że w kraju są tysiące młodych ludzi, mających dyplomy o wątpliwej wartości oraz ogólną wiedzę społeczną, jednak brak im szczególnego zainteresowania i zrozumienia tego, co naprawdę jest aktualne.

Jest mi bardzo przykro z powodu wszystkich ludzi – bez względu na to, w jaki sposób oceniają feminizm, małżeństwa homoseksualne lub zabiegi chirurgiczne zmiany płci. Przykro mi z tego powodu, że prawie nie słyszą profesjonalnej opinii ekspertów na temat tych zagadnień. A to dlatego, że tacy specjaliści nie są u nas przygotowywani. Myślę, że jest to sygnał alarmowy również dla instytucji edukacyjnych. Teraz uniwersytety przygotowują polityków, ale jest to tylko komercyjne rozdawanie papierków, na które jest popyt i nic więcej. Młodych „polityków", którzy ukończyli studia, mamy w naszym kraju tysiące, ale gdzie oni są i jak mogą pomóc w nagłych przypadkach, w sytuacjach problematycznych?

Ci, którzy naprawdę chcą być w polityce, przede wszystkim muszą oceniać ludzi. Ja również od zawsze marzyłam o karierze politycznej. Jednak mam zbyt wiele szacunku do społeczeństwa i dążę do przemyślanych opinii, tylko dodatnich spostrzeżeń. Wiedzę o płci pozostaje mi czerpać ze źródeł zagranicznych i czekać na to, że będą szkoleni specjaliści, którzy na najbardziej drażliwe sprawy dadzą profesjonalne odpowiedzi. Wówczas i polityka nie będzie taka złowieszcza, i kwestie płci – mniej bolesne.

Gintarė Pugačiauskaitė