Wieniec adwentowy posiada przedchrześcijańskie, skandynawskie korzenie. Został przyjęty przez kościoły luterańskie i „ochrzczony” jako adwentowy świecznik. W wielu krajach wieniec adwentowy znajduje się nie tylko w kościołach, ale także w domach, gdzie każda rodzina zbiera się, aby wspólnie się modlić i przygotować do narodzin Zbawiciela. Na terenach Polski wieniec adwentowy pojawił się po I wojnie światowej.

W żłobku – przedszkolu w Rudominie, w grupie „Pszczółki” zorganizowano warsztaty, podczas których rodzice wraz ze swymi dziećmi mogli własnoręcznie zrobić wieńce adwentowe.

W Centrum Rozrywki i Biznesu w Ejszyszkach ruszyły przygotowania świąteczne, które zapoczątkowały warsztaty robienia wieńca adwentowego.

Adwent to przedświąteczny okres skupienia, podczas którego chrześcijanie przygotowują się do jednego z największych świąt w roku – Bożego Narodzenia.

W pierwszą niedzielę adwentu w kościele Odnalezienia Krzyża Świętego w Wilnie (Kalwaria Wileńska) zostały poświęcone wieńce adwentowe.

Adwent jest okresem przygotowania do świąt Bożego Narodzenia, kiedy wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego na ziemię. Jednocześnie jest to czas, w którym kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu powtórnego przyjścia Jezusa.

Jednym z symboli adwentowego wystroju kościoła jest adwentowy wieniec. Od jakiegoś czasu adwentowe wieńce zaczęły gościć także w naszych domach. Czy mają jedynie ozdobić dom i stworzyć świąteczną, przytulną atmosferę? Jakie jest ich znaczenie?

Premier Polski Mateusz Morawiecki i wicepremier Beata Szydło złożyli w niedzielę wieniec na grobie Pary Prezydenckiej na Wawelu oraz kwiaty na sarkofagu marszałka Józefa Piłsudskiego - poinformowała Kancelaria Premiera.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Niedziela, 5 stycznia 2025

    J 1, 1-18

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga – i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko zaistniało dzięki Niemu. Bez Niego zaś nic nie zaistniało. To, co zaistniało, w Nim było życiem. A życie to było światłością dla ludzi. Światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga – miał na imię Jan. Przybył on, aby dać świadectwo: miał świadczyć o światłości, aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. On sam nie był światłością, lecz miał świadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy przychodzi na świat. Na świecie było Słowo, świat dzięki Niemu zaistniał, lecz świat Go nie rozpoznał. Przyszło do swojej własności, lecz swoi Go nie przyjęli. Tych zaś, którzy Je przyjęli, obdarzyło mocą, aby się stali dziećmi Bożymi. To są ci, którzy wierzą w Jego imię, którzy narodzili się nie z krwi ani z pragnienia ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga. Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, którą jako Jednorodzony, pełen łaski i prawdy, ma od Ojca. Jan daje o Nim świadectwo i głosi: „To Ten, o którym powiedziałem: Ten, który przychodzi po mnie, istniał już przede mną, ponieważ był wcześniej ode mnie”. Z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy łaskę zamiast łaski. Mojżesz bowiem przekazał Prawo, a łaska i prawda zaistniały przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On nam Go objawił.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24