Forum Ekonomiczne. Ważna debata z udziałem prezesa ZPL i AWPL Waldemara Tomaszewskiego

2021-09-07, 19:14
Oceń ten artykuł
(7 głosów)
Forum Ekonomiczne. Ważna debata z udziałem prezesa ZPL i AWPL Waldemara Tomaszewskiego l24.lt

W dniach 7-9 września 2021 roku w Karpaczu odbywa się międzynarodowe Forum Ekonomiczne, które jest miejscem spotkań i dyskusji wybitnych przedstawicieli życia gospodarczego i społecznego z całego świata. Pierwszego dnia Forum, jednym z prelegentów znaczącego panelu dyskusyjnego: „Nie bójmy się różnorodności! Ochrona mniejszości etnicznych i językowych” był prezes ZPL i AWPL, europoseł Waldemar Tomaszewski.

W wielu europejskich krajach jednym ze stałych elementów dyskursu społecznego jest temat mniejszości narodowych i etnicznych. Jak pokazują dane statystyczne, 10 procent mieszkańców Unii Europejskiej stanowią mniejszości narodowe, a według badań socjologicznych aż 50 milionów obywateli UE posługuje się językiem regionalnym lub mniejszości narodowych. Status wielu języków jest poważnie zagrożony, a w niektórych państwach władze stosują niedozwoloną dyskryminację językową.

O potrzebie ujednolicenia praw ochrony mniejszości narodowych w państwach Unii dyskutowali: posłowie do Parlamentu Europejskiego Lorant Vincze (reprezentant węgierskiej mniejszości narodowej w Rumunii), Waldemar Tomaszewski i Ryszard Czarnecki oraz Gordana Comic – minister do spraw praw człowieka i mniejszości narodowych rządu Serbii.

Prawa mniejszości narodowych muszą być chronione zgodnie z istniejącymi już aktami prawa międzynarodowego: Konwencją Ramową Rady Europy o Ochronie Mniejszości Narodowych, a także Europejską Kartą Języków Regionalnych lub Mniejszościowych. Natomiast oczywistym jest, że co najmniej ratyfikowanie tych dokumentów jest obowiązkiem wszystkich krajów Unii Europejskiej” – podkreślił w swojej wypowiedzi Waldemar Tomaszewski.

Forum Ekonomiczne – coroczne międzynarodowe spotkanie przedstawicieli kręgów gospodarczych i politycznych regionu Europy Środkowo-Wschodniej, odbywające się od 1992 roku. Misją Forum jest tworzenie korzystnego klimatu dla rozwoju współpracy politycznej i gospodarczej w Europie. Wśród gości Forum są prezydenci, premierzy, ministrowie, unijni komisarze, posłowie do Parlamentu Europejskiego, parlamentarzyści, prezesi największych przedsiębiorstw, eksperci, przedstawiciele samorządów, świata kultury oraz dziennikarze.

Komentarze   

 
#13 Krzysztof Gdańsk 2021-09-15 09:40
Jest obowiązujące prawo unijne i traktat z Polską, więc Litwa jako członek UE musi się podporządkować, nie robi żadnej łaski. A skoro cynicznie się wymiguje, to powinna zostać doprowadzona do pionu, a w tym jest wielka rola polskiej dyplomacji - szczególnie ambasady RP w Wilnie, która niechby wreszcie się zbudziła z głębokiego snu.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#12 Oleg 2021-09-14 21:31
Wileńszczyznę jak zwykle godnie reprezentował W. Tomaszewski. Przedstawiciel polskiej społeczności mówił o bogactwie kulturowym wynikającym z posiadania mniejszości narodowych. Mówił też o obowiązujących traktatach unijnych, których np. Litwa nie przestrzega.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#11 Adam 2021-09-14 15:46
W.Tomaszewski powiedział znamienne ale jakże prawdziwe słowa, że nie trzeba wymyślać żadnych cudownych nowych rozwiązań, ale wystarczy przestrzegać praw i norm już istniejących, które jednak w niektórych państwach (jak na przykład Litwa) są ignorowane.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#10 Teresa 2021-09-13 16:10
Jest oczywistym że prawa mniejszości narodowych muszą być chronione, dlatego należy naciskać władze takich państw jak Litwa, gdzie nie wszystko jest pozytywnie uregulowane.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#9 Filip 2021-09-09 19:28
Wileńszczyzna może być dumna, że ma swojego przedstawiciela w postaci lidera AWPL. I to przedstawiciela najwyższej klasy, którego wybrała polska społeczność! Żaden samozwaniec, tylko polityk obdarzony przez mieszkańców mandatem zaufania.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#8 Artem 2021-09-09 19:27
Tomaszewski jak zawsze w konkretny a zarazem wyważony sposób opowiedział o ochronie mniejszości narodowych. A spraw e zna doskonale jak mało kto, bo na Wileńszczyźnie przerabiamy od wielu lat sytuacje trudne, ale też pokonujemy je, często z naprawdę imponującymi wynikami.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#7 Prawnik z Polski 2021-09-09 19:21
A pan europoseł Czarnecki to jakiś ekspert od spraw polonijnych? Bo jakoś cicho o jego dokonaniach albo aktywności w tym temacie.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#6 Ryś 2021-09-08 21:03
Musimy potrzebować też od siebie w używaniu języka polskiego w naszym społeczenstwie,trzeba odrzucić kompleks bojażni w używaniu ojczystego języka wśród osób innej narodowości.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#5 E.A. 2021-09-08 10:00
Nic o nas bez nas, oczywistym jest, że w debacie o ochronie mniejszości etnicznych i językowych ważne stanowisko wygłosił lider polskiej społeczności z Wileńszczyzny. Wilnianie są najlepszym przykładem świetnego samozorganizowania i skutecznej walki o należne prawa, bez narzekania na trudności oraz bez oglądania się na czyjąkolwiek łaskę. Między innymi w taki sposób obroniono szkoły, wspólnym wysiłkiem i działaniem wielu zaangażowanych osób i środowisk jak ZPL, AWPL czy Macierz Szkolna. I taki właśnie powinien być sposób działania.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#4 Jerzy 2021-09-08 09:50
Stanowisko lidera polskiej społeczności, prezesa ZPL i AWPL w tak ważnej debacie było jednoznaczne - państwa unijne powinny przestrzegać już istniejących praw i rozwiązań. Wtenczas prawa tradycyjnych mniejszości narodowych byłyby zagwarantowane i faktycznie wykonywane. Nie ma co wynajdywać nowego koła, wystarczy wdrażać w życie Konwencje, Karty i inne akty prawne już istniejące, a wówczas problemów żadnych nie powinno być.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 29 marca 2024 

    Wielki Piątek

    J 18, 1-19, 42

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24