Z udziałem prezydenta w warszawskiej Katedrze Polowej Wojska Polskiego odbyła się uroczysta Msza święta, której przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Salvatore Pennacchio. 

– Kapelan nie idzie z żołnierzami po to, by walczyć z bronią w ręku. Kapelan idzie po to, by być z żołnierzem i, służąc Bogu i ojczyźnie, służyć człowiekowi. Jakże niezwykła i trudna rola. Jakże niezwykła i trudna służba – mówił prezydent.

Prezydent podkreślał szczególną rolę, jaką pełnią kapelani wojskowi. – Nikt sobie nie wyobraża, że kapelan może powiedzieć do żołnierzy „Boję się, nie pójdę z wami”. Nikt sobie nie wyobraża, by kapelan mógł odmówić żołnierzom posługi – zauważył. Dodał, że „nikt też sobie nie wyobraża prawdziwie polskiego wojska bez polskiego kapelana – bez tego, który daje duchowe i moralne wsparcie”.

Andrzej Duda dziękował wszystkim księżom, którzy niosą posługę żołnierzom i funkcjonariuszom: – Bóg zapłać w imieniu nie tylko wszystkich polskich żołnierzy, ale także w imieniu wszystkich Polaków, na których straży bezpieczeństwa stoi polski żołnierz. Szczęść Boże wszystkim polskim żołnierzom!

Prezydentowi podczas uroczystości towarszyszył Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Paweł Soloch.

Z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 r. rozpoczął się proces odbudowy sił zbrojnych. Temu procesowi towarzyszył także Kościół poprzez struktury duszpasterstwa wojskowego. Początkowo był to Urząd Naczelnego Kapelana Wojsk Polskich, na czele którego stał ks. Jan Pajkert. W grudniu 1918 r. został on przekształcony w Konsystorz Polowy wyznania Rzymsko-Katolickiego.

Rząd polski wraz z biskupami czynił starania, by Stolica Apostolska ustanowiła Biskupstwo Polowe. Zabiegi te zostały uwieńczone sukcesem. 5 lutego 1919 r. Ojciec Święty Benedykt XV powołał bp. Stanisława Galla, pomocniczego biskupa warszawskiego, na urząd biskupa polowego Wojsk Polskich. Decydujący wpływ na wybór bp. Galla miał wizytator apostolski ks. prał. Achille Ratti. Tablica upamiętniająca włoskiego arcybiskupa, który był pierwszym po odzyskaniu niepodległości nuncjuszem apostolskim w Polsce, a następnie został papieżem i przyjął imię Pius XI, została odsłonięta i poświęcona na początku uroczystości.

Przed pierwszym biskupem polowym w czasie walk o granice państwa oraz wojny polsko-bolszewickiej (1919-1921) stanęło m.in. zadanie zorganizowania dostatecznej liczby kapelanów, których domagały się formacje walczące na różnych frontach, ich wyposażenie w kaplice polowe i niezbędny sprzęt liturgiczny oraz skoordynowanie duszpasterstwa wojskowego z aparatem wojskowym. Po ustaniu działań wojennych podjęto prace nad organizacją nowej struktury kościelnej w warunkach pokojowych i rozbudową kadry duchowieństwa wojskowego.

W czasach komunizmu działalność Ordynariatu Polowego była zawieszona, przywrócono go dopiero w 1991 r., dlatego pomimo 100-letniej historii diecezja wojskowa w Polsce miała tylko pięciu biskupów polowych. Diecezję wojskową przywrócił w 1991 r. Jan Paweł II.

Zadaniem Ordynariatu Polowego jest posługa duszpasterska żołnierzom i ich rodzinom, pracownikom wojska i innym osobom związanym z WP. Poza Ordynariatem Polowym w WP działają Prawosławny Ordynariat WP i Ewangelickie Duszpasterstwo Wojskowe.

Na podst. prezydent.pl, AW, episkopat.pl