Zdaniem Prezydenta RP, przepisy ww. ustawy powinny być precyzyjne na tyle, by każdy obywatel, po ich przeczytaniu, nie miał żadnych wątpliwości co do tego, jakie jego zachowania mogą być zachowaniami karalnymi, a jakie nie.

Wzorcami kontroli konstytucyjności zakwestionowanych regulacji prawych są art. 2 oraz art. 42 ust. 1 i art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji.

W przekonaniu Prezydenta RP, wiązanie odpowiedzialności instytucjonalnej za zbrodnie Holokaustu z Narodem Polskim, który za zbrodnie te nie odpowiada, oraz Państwem Polskim, którego terytorium było okupowane przez obce państwo, uzasadnia wprowadzenie regulacji prawnych przewidzianych przedmiotową ustawą, w tym przepisu karnego sankcjonującego przypisywanie takiej odpowiedzialności Narodowi Polskiemu lub Państwu Polskiemu. Poszukiwanie prawdy historycznej, będące integralną częścią swobody wypowiedzi, nie może bowiem prowadzić do negowania bezspornych faktów. Ocena przepisów przez Trybunał Konstytucyjny, orzekający w sposób ostateczny o zgodności ustawy z Konstytucją otwiera prawną drogę do omówienia i wyjaśnienia pojawiających wątpliwości.

Na podst. prezydent.pl