Na ogłoszenie strajku rząd Algirdasa Butkewicziusa zareagował w bardzo nerwowy sposób z elementami szantażu rodziców. W przeddzień strajku w mediach litewskich podstawową wiadomością była wysokość mandatów dla rodziców za nieoddanie dzieci do szkół, media prześcigały się, kto poda wyższą sumę. Potwierdza to jeszcze raz, że strajk ma sens! Władze, zamiast zaprosić protestujących do rozmów i podjąć trud rozwiązywania narastającego problemu, zajęły się straszeniem protestujących, a istniejące realne problemy dalej się piętrzą i są spychane na boczny tor. Przecież dobrze wiemy, że problemy schowane do worka nie znikną samoistnie, a tylko się zwiększą i przyjdzie czas, kiedy ten worek pęknie.

Reakcja rządu i obecnych władz Wilna była zaskakująca. Zamiast poszukiwania rozwiązania problemu, który rzeczywiście istnieje, władza zabrała się za szkalowanie swoich obywateli. Chociaż może nic w tym dziwnego, przecież wszyscy wiemy, gdzie i jakich metod działania uczyła się nasza władza. Zamiast wyciągnąć do mniejszości rękę i spytać, co możemy zrobić, by wam żyło się lepiej na Litwie. Tego nie usłyszeliśmy od władz Litwy. Była natomiast natychmiastowa reakcja ze strony Polski. Minister edukacji narodowej RP Joanna Kluzik-Rostkowska z ramienia Platformy Obywatelskiej tuż po zakończeniu Mszy Świętej zatelefonowała z wyrazami poparcia i wyraziła gotowość do okazania pomocy w rozwiązaniu problemów naszych dzieci. Zapewniła, że w najbliższym czasie wystosuje pismo do swojego odpowiednika na Litwie poruszające obecne problemy oświaty polskiej. Dziękujemy za natychmiastową reakcję i chęć zaangażowania się w rozwiązanie naszych problemów oświatowych.

Wspólnie z nami w Ostrej Bramie modlił się Wicemarszałek RP Pan Marek Kuchciński z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, który również zapewnił o poparciu naszych działań w obronie szkolnictwa polskiego oraz obiecał dalszą pomoc. Wicemarszałek RP ma czas na nasze sprawy społeczne, ale już miejscowi politycy z litewskich partii nie mają czasu. Znaleźli jedynie czas na szkalowanie nas, rodziców.

Minister spraw zagranicznych RL Linas Linkevicius powiedział, że niektórzy przedstawiciele społeczności polskiej dyskredytują Litwę na arenie międzynarodowej. I tu pan minister się myli: dyskredytuje Litwę ten, kto łamie prawo, a nie ten, kto walczy o jego przestrzeganie. Gdyby nam żyło się na Litwie dobrze i nie były łamane akty międzynarodowe, to nikt by nie podnosił głowy i nie mówił, że my tu, u siebie, jesteśmy dyskryminowani.

To nerwowe zachowanie władz potwierdza tylko jedno, że strajk był udaną akcją. Gdyby tak nie było, nikt by nawet nie zwrócił uwagi. Jedyne, co mogło zaoferować nam, rodzicom, Ministerstwo Oświaty i Nauki - to tylko zastraszanie mandatami. Zamiast pochylenia się nad naszymi postulatami i zaproponowania rozwiązania naszych problemów w oświacie polskiej na Litwie. Jak można spokojnie iść do szkoły, kiedy np. uczniowie ze Szkoły Średniej im. Sz. Konarskiego, przychodząc na apel z okazji rozpoczęcia roku szkolnego, usłyszeli, że już nie mają szkoły. Co Ministerstwo Oświaty i Nauki chce powiedzieć uczniom i nauczycielom z następnych pięciu szkół miasta Wilna? Jakoś to będzie? A to są nasze dzieci, to nie są „meble", które można przestawiać na zasadzie jakiegoś "widzi mi się". Ministerstwo po raz kolejny nie odrobiło pracy domowej.

Władze samorządu m. Wilna zachowały się jak komuniści. Zamiast rozwiązywania problemów i poszukiwania możliwości dialogu społecznego, nakazem kierownictwa stolicy w departamencie oświaty większość pracowników była zaangażowana w zbieranie danych, kto był, a kogo nie było w szkole w dn. 2 września. Czyż to nie jest absurd?! Natomiast my, rodzice, nadal nie mamy rozwiązań i propozycji, jak będzie odbywało się kształcenie w klasach 11 i 12 w Wilnie. To dotyczy zarówno szkół zdegradowanych, jak też tych, które mają przejąć uczniów. My, rodzice, dalej nie wiemy, gdzie mają iść nasze dzieci i na jakich zasadach.

Społeczność Szkoły Średniej im. J. Lelewela 1 września przyszła pod budynek samorządu m. Wilna i nie doczekała się żadnej reakcji. Mer Remigijus Šimašius, który zapewniał o tym, że będzie dyskutował i uwzględniał zdanie wszystkich mieszkańców, schował głowę w piach. „Bohater" Valdas Benkunskas po wyrzuceniu rodziców tym razem już się nie odważył wyjść do nich i uczniów. Jeden z rodziców był bardzo oburzony mówiąc: „przecież ci urzędnicy w tym pięknym budynku siedzą za nasze podatki i dzięki naszym głosom, to dlaczego nie mogą pofatygować się do nas?". Tak wygląda sprawowanie władzy i tak sprawdzają się w życiu obietnice przedwyborcze.

Strajk był organizowany oddolnie i nikt nie wmówi nam, że 95 proc. społeczności szkolnych ze szkół z polskim językiem nauczania ktoś może wciągnąć bez ich własnego przekonania do tego. Rodzice i uczniowie są zdeterminowani obserwując coraz to bardziej pogarszającą się sytuację w szkolnictwie polskim na Litwie. Dlatego druzgocąca większość szkół Wileńszczyzny wyraziła swoją wielką solidarność ze strajkującymi: z rejonu wileńskiego wszystkie 32 szkoły z polskim językiem nauczania wzięły udział, tak jak i w solecznickim rejonie z 18 szkół - wszystkie. W trockim rejonie z pięciu szkół 4 wzięły czynny udział w strajku. W Wilnie z dziewięciu szkół z polskim językiem nauczania wzięło udział 7.

Udział w strajku - to wielki wyraz solidarności. Proszę o nie poddawanie się prowokacjom i zastraszaniu mandatami. W sytuacji, gdyby ktoś nachodził bądź groził Wam mandatami bądź w jakikolwiek inny sposób odczulibyście nacisk na Was w związku z udziałem w strajku, prosimy o niezwłoczny kontakt z Forum Rodziców Szkół Polskich na Litwie.

Teraz nasze dzieci wracają do szkół. Jednak ogłaszamy pogotowie strajkowe, które może w każdej chwili być odwieszone i wrócimy do strajku czynnego. Strajk pokazał, że mamy ogromną siłę. Walczymy o największe nasze dobro - o nasze dzieci. Nie możemy pozwolić na dyskryminację. Pragniemy, by nasze dzieci pobierały naukę w ojczystym języku i mogły dalej studiować na uniwersytetach, co obecnie jest niestety utrudniane.

Forum Rodziców Szkół Polskich na Litwie
Renata Cytacka