„Jest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca – to miłość macierzyńska”.
Józef Ignacy Kraszewski

W naszym kalendarzu jest wiele świąt, które świętujemy z mniejszym lub większym zapałem. Znajdują się tam święta państwowe, ustanowione przez władze. Pomiędzy nimi pojawiają się święta kościelne, które obchodzimy ze swoimi bliskimi – rodziną i przyjaciółmi. Jednak istnieją w kalendarzu daty nie mniej ważne od całej reszty. Jednym z takich świątecznych dni jest Dzień Matki. Data obchodów Dnia Matki zależy od kraju, w którym jest świętowany. Dzień przeznaczony dla naszych mam obchodzimy na Litwie w pierwszą niedzielę maja.

W jednym z domów w podwileńskich Kowalczukach znaleziono ciało kobiety. Podejrzani o zabójstwo zostali zatrzymani.

Święto Bożego Narodzenia – to czas miłości, radości i przebaczania, ale także czas refleksji i spotkań w rodzinnym gronie. Szczególnie na te święta czekają dzieci. W okresie Bożego Narodzenia bowiem są dla nich organizowane spotkania ze Świętym Mikołajem, przedstawienia teatralne, koncerty i inne wesołe zabawy.

W niedzielę, 17 października, podczas niedzielnej Mszy św. w kościele pw. Miłosierdzia Bożego w Kowalczukach została poświęcona figura bł. ks. Michała Sopoćki. Rzeźba kapłana niezwykle zasłużonego w szerzeniu kultu Miłosierdzia Bożego zajęła wolną niszę na zewnętrznej elewacji świątyni kowalczuckiej obok figury św. s. Faustyny.

15 sierpnia według polskiej tradycji jest dniem Matki Boskiej Zielnej. W chrześcijańskim kalendarzu liturgicznym obchodzi się jako święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Dlaczego święto to nazywane jest Matki Boskiej Zielnej?

W Kowalczukach w rejonie wileńskim palił się dom mieszkalny. Ogień uszkodził też dwa zaparkowane obok samochody.

Nie udało się uratować życia rannego mężczyzny, którego wczoraj znaleziono w Kowalczukach.

Dostosowując się do rozkazów wojskowych byliśmy zmuszani do pozostawienia własnych ciepłych i przytulnych kątów i wyjazdu z całym dobytkiem gdziekolwiek. Na szczęście nasi krewni mieszkali w odległości pięciu kilometrów w lesie, więc mieliśmy gdzie się ukryć.

Często nawiedzają mnie wspomnienia tego najpiękniejszego okresu dzieciństwa: ciekawe szkolne lata, które nie zatarły się i ciągle żyją w pamięci. Słyszę brzęczenie owadów, cykanie pasikoników, śpiewy na polach podczas żniw, klepanie kos, a więc różne dźwięki i melodie donoszące się z tętniącego życiem odległego w czasie wiejskiego bytowania.

Przybrzeżne łąki Wilenki, bogate w zioła i różnobarwne kwiaty wyglądały cudnie, niczym kobierzec, nad którym roztaczał się wonny zapach. Od tego zapachu przyjemnie wirowało w głowie. Ręka wprost sama się ciągnęła, żeby zerwać te piękne kolorowe kwiaty, aby móc z bliska się przypatrzyć płatkom, układającym się w złożone kształty i desenie.