Adaptacja i reżyseria
Inka Dowlasz
Współpraca reżyserska
Irena Litwinowicz
Scenografia
Rafał Piesliak
Muzyka
Mariusz Czarnecki
Efekty dźwiękowe
Andrzej Kaczmarczyk
wykorzystano fragmenty utworów Stanisława Moniuszki
Choreografia
Tatiana Siedunowa
Obsada:
Pan Jowialski – Jerzy Szymanel
Pani Jowialska, jego żona – Renata Szymanel
Szambelan Jowialski, ich syn – Mirosław Szejbak
Szambelanowa, jego żona – Teresa Samsonow
Helena, córka Szambelana z pierwszego małżeństwa – Gabriela Błażewicz
Janusz – Dariusz Piotrowicz
Ludmir – Roman Niedźwiecki
Wiktor – Rafał Pieslak
Lokal – Andrzej Staniul
Żandarmi – Józef Brażyński, Czesław Litwinowicz
Pokojówka – Gabriela Ždanavičiūtė
oraz aktorzy Studia Młodzieżowego
Polskiego Teatru w Wilnie.
W Zapiskach starucha Aleksander Fredro powiedział: „Komedia wyłącznie tendencyjna niczego nie nauczy, nikogo nie poprawi, więcej w niej zawsze złości niż prawdy”. Trzeba więc zostawić na boku, prostackie w gruncie rzeczy, podejście, że musimy głównie śmiać się, krytykować, wytykać cokolwiek. Należy wsłuchać się uważnie w literę tekstu, w szerszy kontekst historyczny oraz uwzględnić to, że widz lubi wyjść z teatru podniesiony na duchu.
Pan Jowialski miał prapremierę w roku 1832 w dobie przelewu krwi Powstańców Listopadowych. A tu – proszę, komedyjka. Mamy w kulturze podobne wzorce: Hamlet udawał głupka, w jakimś sensie Sokrates, bliżej naszej epoki – Witkacy. Takich ludzi nie traktuje się serio, nie szpieguje ich poczynań, nie podejrzewa o ukryte zamiary. Polski na mapie już nie ma, ale Polacy… istnieją. Potężne siły zaborców ośmieszają metodycznie wszystko, co polskie, szlacheckie, zacierają język, wydzierają religię, szaleje cenzura. I oto w pewnym galicyjskim dworze, nieco ćwiknięty szlachcic Pan Jowialski uprawia osobliwy terror – terror dobrego humoru. Lubuje się on w poezji, inscenizacjach, moralnych pouczeniach. Rozumiemy to tak, że w obliczu niemożliwego działania militarnego, wyraża on swoją postawą: ratujmy język, bogatą i barwną polszczyznę, ratujmy kulturę, ratujmy nasze wartości. Potyczki i kwasy w rodzinie okazują się skutkiem ciosów, które nieuchronnie musiały dotknąć i rujnować psychikę mieszkańców ziemi targanej wojnami, pożarami, utratą ojczyzny. Taka była epoka Fredry.
A jego komedie rządzą się – wciąż jeszcze nie do końca odkrytymi – prawami…
Projekt finansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Bilety do nabycia poprzez paySera
Informacja pod nr. telefonu +370 686 44703