– śp. Anna Aleksandrowicz, zasłużona nauczycielka języka polskiego, wieloletnia prezeska koła ZPL w Mejszagole, członkini Zarządu Głównego ZPL, aktywna działaczka na rzecz społeczności polskiej na Wileńszczyźnie;
– śp. ks. Mirosław Balcewicz, zasłużony kapłan, wybitny kaznodzieja, doskonały wychowawca i duszpasterz, inicjator ruchu oazowego młodzieży na Wileńszczyźnie, wieloletni proboszcz parafii w Butrymańcach, Podborzu, Mejszagole i do końca w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Porudominie;
– śp. Teresa Brazewicz, wieloletnia nauczycielka gimnazjum im. J. I. Kraszewskiego w Nowej Wilejce;
– śp. Józef Borkowski, zasłużony parafianin kościoła św. Anny w Duksztach;
– śp. Danuta Chmielewska, aktywna członkini Kółka Żywego Różańca przy kościele w Bujwidzach;
– śp. Katarzyna Czepułkowska, wieloletnia nauczycielka języka rosyjskiego w Gimnazjum im. T. Konwickiego w Bujwidzach;
– śp. Jan Dowgiałło, długoletni dyrektor Szkoły Średniej nr 19 w Wilnie – obecnego Gimnazjum im. W. Syrokomli, aktywny społecznik;
– śp. Diana Jacewicz, współorganizatorka Festiwalu Piosenki Religijnej dla Dzieci i Młodzieży „Cecyliada”, chórzystka i kierowniczka scholi w kościele w Landwarowie;
– śp. Kazimierz Januszkiewicz, wieloletni organista w kościele pw. św. Kazimierza w Nowej Wilejce, sybirak, członek Koła Rodzina Sybiracka;
– śp. ks. prałat Jan Kasiukiewicz, proboszcz kościołów: Ducha św. , św. Teresy w Wilnie, parafii św. Piotra Apostoła w Solecznikach, św. Jerzego w Małych Solecznikach, Wniebowzięcia NMP w Mejszagole, rezydent w Kalwarii Wileńskiej; zasłużony kapłan, wybitny teolog, kaznodzieja, organizator pierwszych w Wilnie kursów katechetycznych;
– śp. Wincenta Kaziniec, wieloletnia nauczycielka klas początkowych w Mejksztach, krzewicielka polskości i patriotyzmu;
– śp. Aleksander Kozłowski, wieloletni dyrektor Gimnazjum im. J. Słowackiego w Bezdanach, wspaniały pedagog i wychowawca, człowiek wielkiego serca;
– śp. Janina Maculewicz, członkini Kółka Żywego Różańca w Czeranach;
– śp. Teresa Matukańska, wieloletnia nauczycielka chemii w Gimnazjum im. ks. Józefa Obremskiego w Mejszagole, długoletnia radna samorządu rejonu wileńskiego, aktywna działaczka społeczna;
śp. Anna Krystyna Mikulewicz, wieloletnia członkini Kółka Żywego Różańca przy kościele w Bujwidzach;
– śp. Anna Mikulska, wieloletnia nauczycielka szkoły w Szumsku, erudyta i społecznik;
– śp. Kazimira Pakietur, b. więźniarka, członkini koła Rodzina Sybiracka;
– śp. Wiesław Piątek, współzałożyciel Stowarzyszenia Techników i Inżynierów Polskich na Litwie, b. prezes STIP, wieloletni członek koła kalwaryjskiego AWPL-ZChR;
– śp. Alicja Pietrowicz, wieloletnia prezeska Wileńskiego Oddziału Miejskiego Związku Polaków na Litwie, prezeska koła AWPL-ZChR im. Rodziny Kleczkowskich, członkini prezydium AWPL-ZChR; zasłużona aktywistka i społeczniczka;
– śp. Irena Pietrulewicz, wieloletnia nauczycielka szkoły w Rukojniach, założycielka i długoletnia prezeska koła ZPL w Rukojniach, założycielka Koła Gospodyń Wiejskich, krzewicielka polskości;
– śp. Eleonora Pipińsz, b. wieloletnia członkini AWPL-ZChR, aktywna działaczka społeczna;
– śp. Czesław Sokołowski, wybitny artysta, niezapomniany interpretator piosenek o ukochanym Wilnie, filantrop, aktor Polskiego Teatru „Studio” w Wilnie;
– śp. Kazimiera Stankiewicz, wieloletnia członkini koła AWPL-ZChR w Szeszkini, b. sekretarz Oddziału AWPL-ZChR m. Wilna;
– śp. Władysław Strutyński, członek Rady Krajowej Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, miłośnik Kresów, o wileńskich korzeniach, kultywujący przywiązanie do Wilna i Święcian;
– śp. Wanda Wojtukowicz, członkini Polskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Solecznikach;
– śp. Irena Zinkiewicz, członkini Katolickiego Stowarzyszenia Polaków na Litwie;
ZAPALMY IM DZISIAJ ŚWIATEŁKO PAMIĘCI…
Opr. Monika Urbanowicz, Jan Lewicki
ROTA nr 1280
Światełko pamięci. Dzień Zaduszny 2023
Przemijanie… To słowo, które w ostatnich dniach szczególnie powraca w myślach i rozmowach. Dla niektórych świadomość przemijania może być powodem troski i smutku, podczas gdy dla innych może być bodźcem do bardziej świadomego i pełnego życia. Ale jest jeszcze refleksja nad naszym dziedzictwem. Jak chcemy być pamiętani po naszej śmierci? Co zostawiamy po sobie dla przyszłych pokoleń? W obliczu przemijania pytania o sens życia i cel istnienia stają się bardziej istotne. Mogą też pomóc nam bardziej docenić to, co mamy obecnie. A dziękowanie za chwile szczęścia i miłość wobec bliskich stają się ważniejsze. To ci, co odeszli już na drugą stronę są dziś adresatami naszych wspomnień i wyrazów wdzięczności za nieoceniony dar życia, za wzór i przykład do naśladowania.
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.