Łk 11, 14-23
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus wyrzucał demona z człowieka niemego. A gdy demon wyszedł, niemy zaczął mówić. Tłumy zdumiewały się, ale niektórzy mówili: „Wyrzuca demony mocą ich przywódcy, Belzebuba”. Inni zaś, chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, powiedział: „Każde królestwo wewnętrznie podzielone staje się pustkowiem i dom na dom się wali. Jeśli więc szatan walczy sam ze sobą, jak przetrwa jego królestwo? Wy mówicie, że Ja wyrzucam demony mocą Belzebuba. Jeżeli więc Ja mocą Belzebuba wyrzucam demony, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. Jeśli jednak Ja wyrzucam demony mocą palca Bożego, to nadeszło już do was królestwo Boże. Gdy ktoś silny i uzbrojony strzeże swego pałacu, jego mienie jest bezpieczne. Lecz gdy nadejdzie mocniejszy od niego, pokona go, zabierze uzbrojenie, któremu zaufał, i rozdzieli zdobyte na nim łupy. Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza”.
Siła sumienia
Współcześnie może przerażać niewiara w złe duchy. Tymczasem „grzechem tego wieku jest utrata poczucia grzechu” – przestrzegał papież Pius XII. Zatrważa też brak wiary w moc Boga. W sumieniu często czujemy lęk, wiele rzeczy nas niepokoi, jesteśmy wewnętrznie rozdarci. Wyrzucając złego ducha, Jezus daje nam ważną katechezę, że musimy strzec naszego sumienia, bo „każde królestwo wewnętrznie podzielone staje się pustkowiem i dom na dom się wali”. To bardzo ważna przestroga, przecież stan naszego sumienia ma wpływ na nas samych i nasze relacje nie tylko z Bogiem, ale i z innymi ludźmi. Zatem powinniśmy być jak ewangeliczny „ktoś silny i uzbrojony”, strzec naszego sumienia. Sami jednak nie damy rady, zadbajmy więc, aby Jezus – nasza moc – był obecny w naszym życiu, abyśmy byli blisko Niego, a On będzie nas chronił i nam pomagał.
Panie, proszę, zamieszkaj w moim sercu, abym był człowiekiem prawego sumienia.
