Apolonia urodziła się w Aleksandrii, zmarła w 249 r. tamże. Jest dziewicą, męczennicą i świętą Kościoła katolickiego.
Jej męczeństwo zostało opisane w jednym z listów św. Dionizego Wielkiego. Zginęła podczas prześladowań chrześcijan. Była już w podeszłym wieku. Poganie „zmiażdżyli jej szczęki i powybijali wszystkie zęby”, a następnie za miastem zapalili wielki stos i zagrozili, że ją spalą, jeśli nie wyrzeknie się wiary. Apolonia poprosiła o chwilę do namysłu, a następnie sama weszła do ognia.
Jest patronką stomatologów. Zwracano się do niej przy bólu zębów.
W ikonografii przedstawiana jako młoda kobieta z palmą oraz kleszczami z wyrwanym zębem.
Relikwie św. Apolonii to głównie pojedyncze zęby lub odłamki kości. Znaczna część jej relikwii była przechowywana w nieistniejącym już kościele św. Apolonii w Rzymie, jej głowa w bazylice NMP na Zatybrzu, ręce w bazylice św. Wawrzyńca za Murami, a pozostałe relikwie w kościele jezuitów w Antwerpii, w Brukseli, w katedrze w Porto i w Kolonii. Ze względu na liczebność wątpliwa jest autentyczność relikwii.
