W audycji „Rozmowa Dnia” zostało też poruszonych i zdementowanych wiele krzywdzących i kłamliwych zarzutów mediów litewskich wobec mieszkańców i władz rejonu solecznickiego.
W rozmowie przeważały jednak pozytywne wątki – takie, jak dalsze wdrażanie w życie aktualnych dla rejonu projektów, które nie zostały wstrzymane nawet w dobie pandemii koronawirusa.
Komentarze
niestety po proklamowaniu niepodległości w 1918 nastali nacjonaliści i szowiniści ze Smetoną i Voldemorasem, co miało tragiczne skutki podczas II Wojny Światowej, gdzie kolaborujący z nazistowskimi Niemcami Litwini mordowali Polaków. Następnie była lituanizacja sowiecka aż do kolejnej wzmożonej fali dyskryminacji wznieconej przez Landsbergisa.
Rzeczpospolita Pawłowska była miniaturową republiką samorządową, utworzoną w granicach I Rzeczypospolitej, z własną konstytucją, służba medyczną oraz samorządem. Wychodząc z założenia, że należy stworzyć republikę nowoczesną, właściciel wsi Pawłowo ks. Paweł Ksawery Brzostowski, uczynił w 1769 r. chłopów jej pełnoprawnymi obywatelami.
Teren Rzeczpospolitej Pawłowskiej obejmował w sumie ponad 3 tys. hektary. Rządził nią dwuizbowy parlament chłopski, pańszczyznę zaś zastąpiono czynszem, ks. Brzostowski nadał chłopom wolność osobistą. Rzeczpospolita Pawłowska miała własną konstytucję, służbę medyczną, herb, pieniądze, Sejm, skarb, kasę samopomocy i szkołę.
Sejm Wielki zatwierdził istnienie Rzeczpospolitej Pawłowskiej 4 kwietnia 1791 r., miesiąc przed przyjęciem Konstytucji 3 Maja. Rzeczpospolita Pawłowska zyskała sobie bowiem uznanie, odwiedził ją sam król Stanisław August Poniatowski, który odznaczył ks. Brzostowskiego Orderem Orła Białego.
Republika przetrwała 25 lat, zlikwidowana przez władze carskie.
Jej pozostałości wciąż można oglądać na terenie rejonu solecznickiego.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.