Chleb ze starego pieca i kiełbasa wiejska wpisane na listę lubuskich specjałów

2015-03-10, 14:39
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
Chleb ze starego pieca i kiełbasa wiejska wpisane na listę lubuskich specjałów © L24 (Fot. Iwona Klimaszewska)

Na Listę Produktów Tradycyjnych zostały wpisane dwa kolejne produkty z województwa lubuskiego - kiełbasa wiejska i chleb ze starego pieca - poinformowała w poniedziałek Małgorzata Tramś-Zielińska z Urzędu Marszałkowskiego w Zielonej Górze.

O wpisanie na listę Kiełbasy wiejskiej zabiegał Zbigniew Motyka ze wsi Wrzesiny w powiecie żagańskim, a Chleb ze starego pieca znalazł się na niej dzięki staraniom Ryszarda Kapicy z Drzecina w pow. słubickim.

Obrzęd pieczenia chleba obecny na Wołyniu do II wojny światowej został przeniesiony na Ziemie Zachodnie również po jej zakończeniu. Sprzyjającymi warunkami do jego kontynuowania były zachowane w dobrym stanie piece chlebowe znajdujące się w poniemieckich domach oraz unikalna receptura pochodząca z tych terenów.

Mieszkańcy Drzecina kontynuując wyrób chleba w jego oryginalnym kształcie oraz wykorzystując sprzęty gospodarskie takie jak dzieża, łopata do chleba, koszyki ze słomy stworzyli podwaliny przekazywanej z pokolenia na pokolenie receptury wypieku.

Pochodzenie mieszkańców miejscowości warunkowało różnorodne wykonanie zawierające w sobie odmienne dodatki w postaci gotowanych ziemniaków, dyni lub różnego rodzaju przypraw i otrębów.

Wrzesiny z kolei to wieś na południu Lubuskiego zasiedlona po wojnie przez ludność przesiedleńczą, głównie przybyłą z przedwojennego województwa lwowskiego.

Większą część żywności rolnicy z tamtych stron wytwarzali we własnym zakresie. W gospodarstwach dwa, trzy razy w roku robiono świniobicia, w trakcie których wyrabiano wędliny, charakteryzujące się bardzo dużą trwałością i aromatycznym smakiem. Kiełbasę wiejską robiono podczas każdego świniobicia.

Podstawowe przyprawy jakie dodawano do tej kiełbasy to sól, pieprz i czosnek. Mięso na kiełbasę było starannie klasyfikowane a następnie peklowane przez 2-3 tygodnie. PAP Life

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 28 marca 2024

    Wielki Czwartek

    J 13, 1-15

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Przed świętem Paschy Jezus wiedział, że nadeszła godzina Jego przejścia z tego świata do Ojca. A ponieważ umiłował swoich, którzy mieli pozostać na świecie, tę miłość okazał im aż do końca. Podczas wieczerzy, gdy diabeł zajął się już tym, by Judasz, syn Szymona Iskarioty Go wydał, Jezus świadomy, że Ojciec przekazał Mu wszystko w ręce, a także, że od Boga wyszedł i do Boga wraca, wstał od wieczerzy, zdjął szatę, wziął płócienny ręcznik i przepasał się nim. Następnie wlał wodę do miednicy i zaczął obmywać uczniom nogi oraz wycierać je płóciennym ręcznikiem, którym był przepasany. Gdy podszedł do Szymona Piotra, ten zapytał: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”. Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja teraz czynię, ty jeszcze nie rozumiesz, ale później to pojmiesz”. Mimo to Piotr sprzeciwił się: „Nigdy nie będziesz mi umywał nóg!”. Jezus więc powiedział: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną”. Wtedy Szymon Piotr powiedział: „Panie, umyj mi nie tylko nogi, ale też ręce i głowę!”. Jezus mu odrzekł: „Ten, kto się wykąpał, nie potrzebuje jeszcze raz się myć, chyba za wyjątkiem nóg, gdyż cały jest czysty. I wy jesteście czyści, lecz nie wszyscy”. Powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”, gdyż znał swojego zdrajcę. Po umyciu im nóg Jezus nałożył szatę, ponownie zajął miejsce przy stole i zaczął mówić: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy nazywacie Mnie Nauczycielem i Panem – i słusznie mówicie, bo Nim jestem. Jeśli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wasze nogi, również i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam przykład, abyście tak postępowali wobec siebie, jak Ja postąpiłem względem was”.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24