List wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego

Wielce Szanowna Pani,

proszę przyjąć najserdeczniejsze gratulacje z okazji jubileuszu czterdziestopięciolecia pracy artystycznej. Dołączam do nich wyrazy uznania i głębokiego podziwu dla Pani wszechstronnych dokonań.

Jako studentka PWST w Warszawie zadebiutowała Pani rolą Marianny w spektaklu Gry kobiece w warszawskim Teatrze Współczesnym. Pani talent rozkwitał na stołecznych scenach, w tym Teatru Narodowego, w pamiętnych przedstawieniach Adama Hanuszkiewicza i Ryszarda Peryta. Współpracowała też Pani z innymi scenami w kraju, jak Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, gdzie uświetniła Pani tytułową rolą oratorium Arthura Honeggera Joanna d’Arc na stosie.

Jednak teatralną przystanią pozostaje dla Pani od 1994 roku Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie. To tutaj stworzyła Pani znakomite kreacje w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego, Zbigniewa Brzozy, Tadeusza Bradeckiego czy Krzysztofa Warlikowskiego. W tym Teatrze zrealizowała też Pani swoje mistrzowskie i przejmujące monodramy, takie jak „Rok magicznego myślenia”, „Oriana Fallaci”, „Nazywam się Tamara Biakow i jestem legendą”.

Nie sposób nie wspomnieć o Pani bogatym dossier filmowym i telewizyjnym. Charakterystyczne role w kultowych serialach, takich jak „Dom” czy „Zmiennicy” na zawsze pozostaną w pamięci, wzbudzając podziw kolejnych pokoleń widzów. Postaciom granym na dużym ekranie, w takich filmach jak „Nadzór” Wiesława Saniewskiego, „Dekalog IX” Krzysztofa Kieślowskiego czy „Stan wewnętrzny” Krzysztofa Tchórzewskiego, nadawała Pani wewnętrzną siłę i odwagę kobiet walczących z przeciwnościami losu.

Ważną część Pani dorobku stanowi piosenka aktorska oraz występy kabaretowe. To im zawdzięczamy wybitne interpretacje tekstów Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, Wojciecha Młynarskiego czy Jacka Kleyffa. We współpracy z Kabaretem Pod Egidą Jana Pietrzaka powstawały programy dodające Polakom otuchy w trudnych latach osiemdziesiątych.

Na szczególne słowa uznania zasługuje Pani społeczne zaangażowanie. Wytrwałość i determinacja sprawiły, że w 2002 roku powstała Fundacja „Akogo?”, dzięki której udało się pomóc wielu pacjentom i stworzyć Klinikę „Budzik” dla Dzieci, a także rozpocząć budowę podobnej placówki dla dorosłych.

Wyrazem uznania dla Pani osiągnięć są liczne nagrody i wyróżnienia oraz uhonorowanie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości i Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Chyląc czoła przed Pani niestrudzoną aktywnością i artystycznym dorobkiem, składam życzenia satysfakcji z dalszych sukcesów oraz realizacji wszelkich planów.

Z wyrazami szacunku

Piotr Gliński

Ewa Błaszczyk

Ewa Błaszczyk roku ukończyła z wyróżnieniem Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Jej sceniczny debiut miał miejsce na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie. Po dwóch latach otrzymała nagrodę Rektora PWST za pierwsze osiągnięcia sceniczne.

Występowała w stołecznym Teatrze Narodowym, a także w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W 1994 roku dostała angaż w Teatrze Studio w Warszawie, w którego zespole aktorskim pozostaje do dziś.

Stworzyła niezapomniane kreacje w serialach „Dom” oraz „Zmiennicy”. Na dużym ekranie szczególnie znaczenie miały Jej role w filmach, takich jak „Dekalog IX” Krzysztofa Kieślowskiego, „Nadzór” Wiesława Saniewskiego czy „Stan wewnętrzny” Krzysztofa Tchórzewskiego.

Ewa Błaszczyk występowała w „Kabarecie pod Egidą” Jana Pietrzaka. Ważną cześć Jej dorobku stanowi piosenka aktorska. Tej działalności zawdzięczamy wybitne interpretacje tekstów Agnieszki Osieckiej, Jonasza Kofty, Wojciecha Młynarskiego czy Jacka Kleyffa.

Jest osobą społecznie zaangażowaną. W 2002 roku powołała Fundację „Akogo?”, dzięki której powstała Klinika „Budzik” dla Dzieci, która pomogła wielu pacjentom.

Została uhonorowana wieloma odznaczeniami, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości i Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Inf. MKiDN