„Szczególną pamięcią otaczamy małoletnich obrońców, nazywanych w naszej tradycji Orlętami Lwowskimi, którzy w pierwszym okresie walk, w istotny sposób przyczynili się do utrzymania miasta w polskich rękach, mimo ogromnej przewagi przeciwnika. Pamiątką po tamtych wydarzeniach jest cmentarz Orląt Lwowskich, który do dziś jest symbolem poświęcenia na ołtarzu Ojczyzny i zajmuje ważne miejsce w polskiej tradycji historycznej” – podkreślono. W uchwale zaznaczono również znaczenie dobrych relacji polsko-ukraińskich dla pokoju i bezpieczeństwa w Europie.

Bitwa o Lwów 1918-1919 w polskiej historiografii określana jako Obrona Lwowa, był to szereg walk polsko-ukraińskich trwający od 1 listopada 1918 do 22 maja 1919 r., zakończony zniesieniem ukraińskiego okrążenia. Pierwszy etap konfliktu 1918-1919 r. zakończył się w nocy z 22 na 23 listopada 1918 r., gdy oddziały ukraińskiej Armii Halickiej wycofały się ze Lwowa, rozpoczynając równocześnie jego oblężenie. Wobec ofensywy Wojska Polskiego wojska ukraińskie zakończyły oblężenie Lwowa i wycofały się 22 maja 1919 r.

W szeregach obrońców Lwowa znalazło się 6 022 osób, w tym 427 kobiet. 1 422 obrońców Lwowa nie miało ukończonych 17 lat. Nazwano ich Orlętami Lwowskimi. W listopadowych walkach zginęło 439 obrońców Lwowa. Największą grupę poległych – 109 osób – stanowili uczniowie szkół średnich.

Na podst. sejm.gov.pl