7 grudnia 2017 r. Prezydent RP Andrzej Duda podpisał ustawy:
z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach,
z dnia 24 listopada 2017 r o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.
Informacja o ustawie z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach
Ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o repatriacji, ustawy o Karcie Polaka oraz ustawy o cudzoziemcach, ma na celu wprowadzenie instrumentów umożliwiających rozwiązywanie problemów mieszkaniowych repatriantów, przez zwiększenie poziomu pomocy finansowej na zakup mieszkania oraz zmianę zasad wyznaczania wysokości dotacji dla gmin. Nowela zakłada także objęcie małżonków repatriantów instytucją „uznania za repatrianta”, co w konsekwencji ma umożliwić takim osobom korzystanie ze wsparcia w zakresie praw emerytalno-rentowych.
Przedłożona ustawa zmierza do objęcia pomocą finansową państwa całych rodzin repatriantów. Zgodnie z przyjętymi rozwiązaniami, za najbliższą rodzinę repatrianta uznaje się małżonka repatrianta i małoletnie dziecko lub dzieci pozostające pod władzą rodzicielską co najmniej jednego z rodziców, którzy przybyli razem z repatriantem do Polski. W ustawie o repatriacji zdefiniowano także pojęcie „kandydata na repatrianta” w celu wskazania w ustawie osób, którym mogą być zapewnione warunki do osiedlenia w postaci zapewnienia lokalu mieszkalnego przez gminę w trybie umożliwiającym uzyskanie dotacji z budżetu państwa albo w postaci przyznania przez Pełnomocnika miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów. Kandydatem na repatrianta, zgodnie z ustawą, jest osoba polskiego pochodzenia, wobec której konsul wydał decyzję o zakwalifikowaniu do wydania wizy krajowej w celu repatriacji albo – w przypadku osoby, która złożyła wniosek o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji przed dniem 1 maja 2017 r. – decyzję o przyrzeczeniu wydania takiej wizy.
Zmiana ustawy ma na celu także stworzenie warunków dla skutecznej pomocy repatriantom w zakresie zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych poprzez podniesienie poziomu pomocy finansowej do 25 000 zł na rodzinę repatrianta (pomoc nie może jednak przekroczyć ceny określonej w umowie sprzedaży lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego).
Ustawa wprowadza możliwość uzyskania zezwolenia na pobyt stały członkom najbliższej rodziny repatrianta, jeżeli osoby te nie mogą lub nie chcą nabyć obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji.
Po wejściu w życie ustawy, wysokość dotacji z budżetu państwa, przekazywanej gminie zapewniającej lokal mieszkalny kandydatowi na repatrianta oraz członkom jego najbliższej rodziny, będzie uzależniona od metrażu oraz miejsca położenia nieruchomości.
Na skutek wprowadzonej zmiany dostęp do ewidencji lokali mieszkalnych i źródeł utrzymania dla repatriantów będą mieli także repatrianci, którzy nie z własnej winy znaleźli się w szczególnie trudnej sytuacji życiowej, wynikającej z podeszłego wieku, problemów finansowych, zdrowotnych lub adaptacyjnych i nie są w stanie samodzielnie zapewnić sobie lokalu mieszkalnego.
Nowelizacja dokonuje także zmiany ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. z 2017 r. poz. 1459) polegającej na modyfikacji jednej z przesłanek uprawniających do ubiegania się o Kartę Polaka. Zmiana oznacza, że osoba ubiegająca się o Kartę Polaka nie będzie już musiała wykazywać, że posiadała obywatelstwo polskie lub rodzice, dziadkowie albo pradziadkowie posiadali obywatelstwo polskie. Warunkiem uzyskania Karty Polaka będzie m.in. wykazanie narodowości polskiej swojej lub przodków.
Nowelizacja dokonuje także zmiany w ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1990, z późn. zm.), które mają charakter dostosowujący.
Ustawa zawiera także przepisy przejściowe. Zgodnie z art. 7 ustawy, wszystkie osoby, które spełniają warunki repatriacji a złożyły wnioski o wydanie wizy krajowej w celu repatriacji przed wejściem w życie przepisów ustanawiających ośrodki adaptacyjne (1 maja 2017 r.), będą mogły ubiegać się o zapewnienie warunków do osiedlenia się w postaci przyznania miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów. Dodatkowo na podstawie art. 8 członkowie najbliższej rodziny repatrianta, wobec których umorzono postępowanie w sprawie zezwolenia na pobyt stały na podstawie ostatniej nowelizacji przepisów ustawy o repatriacji, będą mogli złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Informacja w sprawie ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych
Celem ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych jest transpozycja do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniającej rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylającej dyrektywę Rady 90/314/EWG, oraz poprawa rozwiązań w zakresie zabezpieczeń podróżnych przed skutkami niewypłacalności organizatorów turystyki i przedsiębiorców ułatwiających nabywanie usług turystycznych.
Ustawa określa warunki oferowania, sprzedaży i realizacji imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z podróżnymi są zawierane przez przedsiębiorców turystycznych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również określa zasady funkcjonowania Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego.
Ustawa nie będzie miała zastosowania do:
1) imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych, które są oferowane oraz których zamawianie i realizowanie jest ułatwiane okazjonalnie, na zasadach niezarobkowych i wyłącznie ograniczonej grupie podróżnych,
2) imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych nabywanych na podstawie umowy generalnej o organizowanie podróży służbowych zawieranej między przedsiębiorcą turystycznym a przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny albo podmiotem prowadzącym działalność odpłatną,
3) imprez turystycznych oraz powiązanych usług turystycznych trwających krócej niż 24 godziny, chyba że obejmują nocleg.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2018 r.
Na podst. prezydent.pl
