Ustawa o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (projekt prezydencki) uwzględnia możliwość podejmowania przez Prokuratorię Generalną RP czynności także za ograny administracji rządowej i państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej przed sądami administracyjnymi. Nowela wprowadza ponadto regulację potwierdzającą, że w wypadku czynności podejmowanych przez Prokuratorię Generalną za te podmioty nie stosuje się wymogu sporządzenia skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę prawnego.
Rozwiązania proponowane w ustawie o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych oraz niektórych innych ustaw (projekt rządowy) mają wzmocnić funkcje kontrolną i pomocniczą regionalnych izb obrachunkowych wobec samorządu terytorialnego. Wprowadzają m.in. możliwość kontroli gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego również na podstawie kryterium gospodarności i rzetelności, a wykonywania przez nie zadań administracji rządowej zleconych ustawami lub na mocy porozumień – także z uwzględnieniem kryterium celowości. Tworzą instrument pozwalający prezesowi izby poinformować właściwy organ sprawujący nadzór nad kontrolowaną jednostką o braku zawiadomienia o wykonaniu przez nią wniosków pokontrolnych bądź o nieuzasadnionym ich niewykonywaniu. Nowelizacja przewiduje m.in., że premier nie będzie już musiał zasięgać opinii sejmików wojewódzkich przed wydaniem rozporządzenia w sprawie siedzib izb, zasięgu terytorialnego ich działania, organizacji izb czy liczby członków kolegium w każdej z nich. Ustawa wprowadza też zmiany w zasadach przeprowadzania konkursu na prezesa izby. Umożliwia jego powoływanie i odwoływanie przez premiera, na wniosek ministra właściwego ds. administracji publicznej. Ogranicza możliwość sprawowania funkcji prezesa izby do 2 następujących po sobie kadencji. Ustanowiono też 6-letnią kadencję wszystkich członków kolegiów regionalnych izb obrachunkowych.
Cel ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (projekt rządowy) to określenie sposobu ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego przysługującego poszczególnym grupom zawodowym tych pracowników, uwzględniającego rodzaj wykonywanej pracy, a także sposobu i harmonogramu dochodzenia do ustalonego poziomu wynagrodzenia zasadniczego. Zgodnie z ustawą najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy dla danej grupy zawodowej i wysokości przeciętnego wynagrodzenia w roku poprzedzającym. Do końca 2019 r. zamiast przeciętnego wynagrodzenia przyjmowana będzie kwota 3,9 tys. zł brutto. Docelowa wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego zostanie osiągnięta dopiero po upływie okresu przejściowego, do końca 2021 r. Z szacunkowych wyliczeń wynika, że minimalne wynagrodzenie lekarzy specjalistów będzie wynosiło ok. 6,4 tys. zł, lekarzy z I stopniem specjalizacji ‒ ok. 5,9 tys. zł, lekarza bez specjalizacji ok. 5,3 tys. zł, a stażysty ‒ prawie 3,7 tys. Farmaceuci, fizjoterapeuci, diagności laboratoryjni i inni pracownicy medyczni z wyższym wykształceniem mają zarabiać minimum 5,3 tys. zł (ze specjalizacją) lub 3,7 tys. zł (bez specjalizacji). Pielęgniarki z wyższym wykształceniem i specjalizacją mają zarabiać co najmniej 5,3 tys. zł. Minimalne wynagrodzenie pielęgniarek bez tytułu magistra, ale ze specjalizacją określono na 3,7 tys. zł, a bez specjalizacji ‒ na 3,2 tys. zł. Płaca minimalna fizjoterapeutów i innych pracowników medycznych ze średnim wykształceniem wyniesie minimum 3,2 tys. zł.
Podczas 43. posiedzenia Izba przeprowadzi także drugie czytanie projektu opinii o niezgodności z zasadą pomocniczości projektu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE COM(2017)253, wniesionego przez Komisję Spraw Zagranicznych i Unii Europejskiej.
Zaplanowano także, że Senat zapozna się ze sprawozdaniem z działalności Rady Dialogu Społecznego za 2016 r.
