Posłowie AWPL-ZChR (od lewej): Beata Pietkiewicz, Czesław Olszewski, Rita Tamašunienė
© L24.lt (Fot. Marlena Paszkowska)
21 października posłowie na Sejm RL z ramienia Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związku Chrześcijańskich Rodzin: Beata Pietkiewicz, Rita Tamašunienė oraz Czesław Olszewski, zwrócili się do prezydenta Litwy Gitanasa Nausėdy, nawołując głowę państwa do zawetowania nowelizacji ustawy, która ciężar finansowy testowania pracowników w kierunku COVID-19 przerzuca z państwa na pracownika.
Posłowie w imieniu AWPL-ZChR nawołują prezydenta Litwy do zawetowania przyjętej 19 października ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych wśród ludności, zgodnie z którą pracownicy, od których wymagane jest testowanie się w kierunku COVID-19 od tej pory koszty z tym związane będą pokrywać z własnej kieszeni lub, jeśli pracodawca podejmie taką decyzję, ze środków pracodawcy. Oznacza to, że testy dla pracowników w kierunku COVID-19 nie będą już finansowane z budżetu państwa.
Przyjęte zmiany tylko pogorszą sytuację
W wystosowanym do prezydenta liście posłowie podają konkretne argumenty przemawiające za koniecznością zawetowania ustawy:
„Popierając walkę z pandemią oraz rozumiejąc potrzebę jak najszybszego zmniejszenia liczby zakażeń į zgonów z powodu COVID-19, mimo wszystko uważamy, że przyjęte zmiany nie poprawią ogólnej sytuacji epidemiologicznej, a jedynie pogorszą sytuację materialną pracowników oraz pracodawców, możliwie wpłyną na wzrost cen produkcji oraz usług, a także wywołają niepotrzebne napięcia w społeczeństwie w tym trudnym czasie”. Posłowie AWPL-ZChR zwracają także uwagę na problemy z jakimi przyszło się zmierzyć sektorowi publicznemu – kierownicy placówek publicznych sygnalizują, że pracownicy są gotowi odejść z pracy z powodu, ich zdaniem, dyskryminujących ich przepisów prawnych. To może doprowadzić do sytuacji, gdy samorządy będą musiały zmierzyć się z problemem braku pedagogów, pracowników socjalnych oraz pracowników kultury, a także z problemem zapewnienia podstawowych usług.
Wolny wybór i brak dyskryminacji fundamentem każdego demokratycznego państwa
Posłowie AWPL-ZChR wskazują także, że nowelizacja ustawy o zapobieganiu į zwalczaniu chorób zakaźnych wśród ludności oraz inne uchwały rządowe przyjęte głosami rządzących są formą nacisku na obywateli, co jest niedopuszczalne w demokratycznym państwie:
„Obecnie nie ma powszechnego obowiązku szczepień. Pozostaje to niezależną decyzją każdego człowieka. Testowanie w kierunku COVID-19 opłacane ze środków państwowych stało się dla części społeczeństwa gwarancją wolnego wyboru į braku dyskryminacji. Właśnie to jest fundamentem każdego demokratycznego państwa. Nowelizacja ustawy o zapobieganiu į zwalczaniu chorób zakaźnych ludności oraz inne uchwały rządowe przyjęte głosami rządzących, naszym zdaniem, nie są zachęta do szczepień, a realnym naciskiem, aby podjąć decyzje wbrew własnej woli, co jest sprzeczne z ustępem 2 artykułu 29. Konstytucji RL, mówiącym o zasadzie równości į niedyskryminacji obywateli”.
Odpowiedzialność pracodawcy przerzucono na pracownika
Inicjatorzy pisma wskazują również, że przyjęte zmiany zrzucają odpowiedzialność z rządu na poziom stosunków pracodawców i pracowników, choć Kodeks pracy stanowi, że środki bezpieczeństwa i higieny pracy powinny być finansowane przez pracodawcę. „To oznacza jedno – nowelizacja ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych wśród ludności odpowiedzialność pracodawcy przerzuca na pracownika. Nie ulega wątpliwości, że to może doprowadzić pracownika do rezygnacji z pracy lub spadku jego dochodów” – czytamy w piśmie. Posłowie wskazują także, że przy wystarczającej ilości szczepionek i informacji na ich temat, istnieje część osób, które z powodu swoich przekonań lub innych przyczyn, mimo wszystko są zdecydowane się nie szczepić.
Nawet w czasie pandemii należy przestrzegać Konstytucji
Posłowie podkreślają również, że nawet w ekstremalnych warunkach podstawy demokracji nie powinny być naruszane:
„W społeczeństwie demokratycznym każdy ma prawo do swobodnego wyrażania swoich opinii, przekonań i nawet w warunkach pandemii musimy przestrzegać tych postanowień Konstytucji. Pandemie przemijają, a struktura demokracji, która opiera się na zarządzaniu interesami wszystkich grup, musi pozostać niezmieniona. Niestety, w życiu codziennym, na które silniej niż kiedykolwiek w historii Litwy wpływają decyzje większości w rządzie i Sejmie, widzimy, że ta konstrukcja jest naruszana. Zwłaszcza, że od tego pandemia nie była lepiej zarządzana, wręcz przeciwnie, sytuacja pogarsza się z dnia na dzień” – czytamy w liście do Gitanasa Nausėdy.
Na zakończenie posłowie AWPL-ZChR zachęcają prezydenta Litwy do uwzględnienia ich prośby o zawetowanie zmian w ustawie o zapobieganiu i kontroli chorób zakaźnych wśród ludności oraz zachęcają do „szczegółowej analizy przyczyn i skutków (nie)zarządzania pandemią”.
Dodaj komentarz
|
EWANGELIA NA CO DZIEŃ
-
29 marca 2024
Wielki Piątek
J 18, 1-19, 42
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.
Czytaj dalej...
Miejsce na Twoją reklamę 300x250px
|
Komentarze
ten rząd nie potrafi zarządzać kryzysem pandemicznym, podobnie jak jest niesprawny w wielu innych spawach
Tymczasem rząd landsbergistów i liberałów chce jeszcze bardziej obarczyć ludzi, przerzucając na nich koszty obowiązkowych testów. To jest szczyt obłudy i bezczelności ze strony władzy i wyraz pogardy wobec obywateli.
Dlatego dobrze że po stronie poszkodowanych działaniami tego nieudolnego rządu, opowiadają się politycy AWPL. Należy mieć też nadzieję, że również prezydent republiki stanie na wysokości zadania.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.