Waldemar Tomaszewski: Retoryka wojenna do niczego dobrego nie prowadzi

2019-04-23, 12:51
Oceń ten artykuł
(6 głosów)
Waldemar Tomaszewski Waldemar Tomaszewski © L24.lt (fot. Wiktor Jusiel)

Kandydat na prezydenta – przewodniczący Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związek Chrześcijańskich Rodzin, europoseł Waldemar Tomaszewski – przedstawił dziś w Sejmie swój program wyborczy.

Starosta sejmowej frakcji AWPL-ZChR Rita Tamašunienė, która kieruje sztabem wyborczym Tomaszewskiego, podkreśliła, że opublikowany w sobotę najnowszy sondaż, przeprowadzony przez „Vilmorus”, najbardziej przychylny jest właśnie dla Tomaszewskiego.

„Najbardziej przychylny dla naszego kandydata, gdyż od marca dwukrotnie wzrosło poparcie. Prawdopodobne, że to stała tendencja, uwzględniając badania od stycznia (...). Tendencje są takie, że poparcie wzrasta. Będziemy spodziewali się w maju drugiej tury” – mówiła Tamašunienė. Przypominamy, że w styczniu, według sondażu „Vilmorus”, poparcie dla Tomaszewskiego wynosiło 0,4 proc., w marcu – 1,5 proc., a w najnowszym sondażu – 3,1 proc. Sondażownie bardzo często zaniżają poparcie dla AWPL-ZChR i jej kandydatów. Przed wyborami prezydenckimi w 2014 roku sondaże mówiły o poparciu na poziomie 1,1 proc., zaś Waldemar Tomaszewski uzyskał 8,4 proc. głosów. W 2014 roku dla AWPL w wyborach do Parlamentu Europejskiego prognozowano jedynie 2-procentowe wsparcie, tymczasem ugrupowanie uzyskało 8 proc. głosów, czyli czterokrotnie więcej niż zakładały prognozy.

Tamašunienė zwróciła uwagę na to, że mieszkańcom brakuje informacji o programach wyborczych kandydatów na prezydenta.

„Kampania wyborcza jest zbyt ospała. Do społeczeństwa dociera zbyt mało informacji o programach kandydatów. Wyborcy są niewystarczająco zapoznani, a to ma być podstawowym argumentem podczas oddania głosu” – mówiła posłanka.

Podczas dzisiejszej konferencji prasowej Waldemar Tomaszewski w pierwszej kolejności podziękował wszystkim za podpisy poparcia pod jego kandydaturą oraz tym, którzy te podpisy zbierali. Przypominamy, że zaledwie w ciągu tygodniu zebrano ok. 30 tys. podpisów poparcia.

Prezydent ma być aktywny w polityce krajowej

Zanim Tomaszewski przystąpił do prezentacji swojego programu wyborczego, odniósł się do działalności obecnej prezydent Dalii Grybauskaitė.

„To wielki błąd głowy naszego państwa, że nie interesowała się polityką wewnętrzną, bardziej interesowała się polityką zagraniczną (…). Prezydent jest wybierany bezpośrednio i jego obowiązkiem jest bycie aktywnym w polityce wewnętrznej, ludzie na to czekali” – wskazał Tomaszewski, podkreślając, że prezydent ma być aktywny nie tylko w polityce zagranicznej.

W swoim programie wyborczym Tomaszewski wyróżnił pięć głównych zagadnień: polityka wewnętrzna, polityka zagraniczna i ochrony kraju, polityka gospodarcza i zwiększanie dobrobytu mieszkańców, zapewnienie sprawiedliwości, polityka rodzinna i pielęgnowanie duchowości.

„To nie do przyjęcia, że wraz ze wzrostem PKB, nie spada liczba ubogich i otrzymujących zasiłki. Mówić o dobrobycie państwa można tylko wtedy, kiedy dobrobyt odczuwają wszyscy mieszkańcy albo ich większa część” – czytamy w programie wyborczym.

Korupcja największą bolączką

Korupcja, zdaniem Tomaszewskiego, to jeden z największych problemów w kraju.

„W sprawach korupcyjnych nie powinno następować przedawnienie. I po upływie 10, 20 i 30 lat te przypadki mają być badane. Wtedy łapówkarze odczują, że odpowiedzialność grozi przez całe życie” – podkreślił Tomaszewski podczas konferencji prasowej w Sejmie.

Jest też za tym, aby w przypadku nieudowodnienia legalnego pochodzenia dóbr groziłaby konfiskata majątku.

Lider AWPL-ZChR wskazał też na potrzebę wprowadzenia instytucji władzy sądowniczej – ławy przysięgłych. Z tą propozycją wystąpił jeszcze w 2009 roku, kiedy po raz pierwszy kandydował na prezydenta. Dodał, że w tej kwestii „lody ruszyły i być może w najbliższym czasie w systemie praworządności pojawi się ława przysięgłych”. Ta instytucja, jak podkreślił, sprawi, że system sądowniczy będzie bardziej kontrolowany przez społeczeństwo.

Kierunki polityki rodzinnej

W swoim programie wyborczym Tomaszewski sporo uwagi poświęcił polityce rodzinnej.

„Rodzina to to takie małe państwo w państwie. To najważniejsza instytucja społeczna na Litwie. Polityka wzmacniania rodziny jest bardzo ważna w programie naszej organizacji i w moim programie wyborczym. To nie są tylko puste słowa. Musimy zachować tradycyjną rodzinę. Z Zachodu przychodzą pewne mody, które są zagrożeniem dla rodziny. W naszej Konstytucji napisano wyraźnie – rodzina to związek mężczyzny i kobiety, ale jest wiele propozycji, aby to zmienić” – podkreślił Tomaszewski.

Zagrożeniem dla tradycyjnej rodziny, jak wskazał, jest Konwencja Stambulska.

„Podstawowym moim zadaniem jako przyszłego prezydenta kraju byłoby niedopuszczenie, aby ta konwencja weszła w życie na Litwie. Gdyż jest ona skierowana przeciwko tradycyjnej rodzinie” – zaakcentował Tomaszewski.

Mówiąc o rodzinie, przypomniał też o innej inicjatywie AWPL-ZChR – świadczeniu na dziecko w wysokości 120 euro miesięcznie. Wskazał, że rodziny już otrzymują 50 euro na dziecko, ale ta suma jest niewystarczająca. Wspomniał też o kolejnej inicjatywie AWPL-ZChR, która rusza już w lipcu tego roku – to Karta Rodziny.

Tomaszewski poruszył też temat ochrony życia nienarodzonego.

„Mamy spore problemy demograficzne. Liczba mieszkańców ciągle maleje. W ciągu okresu niepodległości Litwa straciła milion mieszkańców. Każdych 6 tys. nienarodzonych dzieci jest zabijanych do 12 miesiąca ciąż. To wielkie przestępstwo zarówno względem nienarodzonych dzieci, jak i państwa” – mówił Tomaszewski o potrzebie ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci.

Poruszając sprawy społeczne Tomaszewski wiele uwagi poświęcił młodzieży. W swoim programie proponuje między innymi zwolnienie od podatku dochodowego osób fizycznych do 25. roku życia. Nie pominął w swoim programie też osób starszych, proponując wprowadzenie darmowych leków dla osób powyżej 70. roku życia.

Ożywienie współpracy litewsko-białoruskiej

Mówiąc o polityce zagranicznej, Tomaszewski zaznaczył, że musimy nie zepsuć stosunków z Polską i Łotwą, ale też należy dążyć do dobrych relacji ze wszystkimi sąsiadami.

„Powinniśmy zabiegać o dobre stosunki ze wszystkimi sąsiadami. Retoryka wojenna naszej władzy do niczego dobrego nie prowadzi. I w sensie gospodarczym tracimy, i w ogóle nie bardzo dobrze wyglądamy na międzynarodowej arenie politycznej. Na przykład, Niemcy świetnie handlują z Rosją, prowadzą już drugą linię gazociągu Nord Stream i nikt im nie przeszkadza, by mieć dobre relacje. Szukanie wrogów do niczego dobrego nie prowadzi” – mówił Tomaszewski. Podkreślił, że Litwa powinna uświadomić, że w razie konfliktu nasz kraj znajdzie się na linii frontu, więc „powinniśmy prowadzić bardzo ostrożną politykę”.

Wskazał też na to, że Litwa powinna nawiązać dobre stosunki z Białorusią. Podkreślił, że jako prezydent ze swoją pierwszą wizytą zagraniczną udałby się właśnie do tego kraju.

„Mimo że to nasz bardzo ważny sąsiad, z którym związani jesteśmy historycznie – mieszkaliśmy w jednym państwie Wielkim Księstwie Litewskim, ale żadnych stosunków politycznych jakby i nie mamy” – mówił kandydat na prezydenta. Zwrócił uwagę na to, że stosunki z Mińskiem należy poprawiać jak najszybciej również we względów gospodarczych, gdyż Białoruś planuje swoje ładunki transportować nie przez litewski port w Kłajpedzie, ale przez łotewskie porty, gdyż z Łotwą łączą ją lepsze relacje. Tomaszewski uważa też, że należy jak najszybciej zabiegać o ruch bezwizowy w 50-kilometrowej strefie przygranicznej z Białorusią, a w przyszłości można pomyśleć i o bezwizowym ruchu z całą Białorusią, jak to udało się zrobić z Ukrainą.

Wybory prezydenckie na Litwie odbędą się 12 maja.

Komentarze   

 
#34 SW 2019-05-03 19:00
Lider Akcji wskazał konkretne a przede wszystkim realne możliwości na obecną chwilę. To nie są gruszki na wierzbie, które obiecują pozostali nie mając ani uzasadnienia, ani pomysłu na realizację pustych obietnic. Tu mamy zupełnie inną sytuację. A jak ktoś się dziwi na propozycję współpracy z Białorusią to po pierwsze: niech spojrzy na mapę Europy (tak, tak Białoruś to sąsiad); a po drugie Łukaszenko nie będzie wiecznie rządzić.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#33 Petra 2019-05-03 18:55
Waldemar Tomaszewski jest doskonałym strategiem, który wyprzedza politycznych rywali o dwa kroki. Każdy kto atakuje innych traci swój czas na przedstawienie własnych idei, pomysłów, kierunków działań. Po takim właśnie działaniu można poznać doświadczonego i rozsądnego polityka.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#32 Wawa PL 2019-05-02 19:25
Program z którym pan Tomaszewski idzie do wyborów jest korzystną ofertą zarówno z punktu widzenia polskiego interesu na Litwie, jak też ogólnie dla wszystkich mieszkańców tego kraju. Życzę udanego finiszu kampanii oraz jak najlepszego wyniku, bo jest pan godnym reprezentantem Polaków, także tych z Polski i innych krajów, którzy trzymają kciuki i dopingują.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#31 XXX 2019-05-02 01:04
Byłoby dobrze, gdyby wygrał. Wtedy można byłoby zobaczyć, jakim to wybitnym politykiem jest i jak będzie wcielał w życie swój program. Papier jest cierpliwy...
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#30 Magik 2019-05-01 22:01
Słusznie. Z kim jak nie z sąsiadami należy budować geopolityczną strategię współpracy?
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#29 Germain 2019-04-30 23:10
To jest głos rozsądku. Dlatego warto oddać głos na tego kandydata
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#28 Mateusz 2019-04-28 16:07
Jako Polacy głosujmy na jednego z nas. Waldemar Tomaszewski to prawdziwy lider polskiej społeczności, który nigdy nas nie zawiódł. A jednocześnie to czołowy polityk w kraju, o ugruntowanej pozycji i renomie, cieszący się wysokim szacunkiem i zaufaniem społecznym.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#27 Ignacy 2019-04-27 07:22
Szanowni Państwo, ja sobie po prostu nie wyobrażam, że ja mógłbym nie oddać głosu na takich samych ludzi jak ja, czyli Polaka, Wilniuka z krwi i kości. Choćby nie wiem jaka animozja siedziała na sercu to należy pamiętać, że przede wszystkim liczy się dobro wspólne. Dlatego apeluję i namawiam - głosujmy na swoich, bo tylko wtedy mamy gwarancję, że nasze sprawy nie zostanę zasypane w dole niepamięci. A także pokażemy Macierzy, że my tu ciągle jesteśmy i warto o nas walczyć.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#26 Rodzic 2019-04-27 07:14
"„Rodzina to to takie małe państwo w państwie. To najważniejsza instytucja społeczna na Litwie. Polityka wzmacniania rodziny jest bardzo ważna w programie naszej organizacji i w moim programie wyborczym."
Według mnie jest to najważniejszy punkt, a doskonale wiemy, że AWPL-ZCHR ma ogromne doświadczenie w polityce prorodzinnej. Jeżeli "rodzina-państewko" jest silna to i państwo jest silne.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#25 Magik 2019-04-27 07:06
"„To wielki błąd głowy naszego państwa, że nie interesowała się polityką wewnętrzną, bardziej interesowała się polityką zagraniczną"

Dlaczego tak było? Powód jest prosty... na politykę wewnętrzną trzeba mieć pomysł, tak jak Tomaszewski ma konkretne rozwiązania. A w polityce zagranicznej jest łatwiej, gdyż wystarczy dobrze pozować do zdjęć i prawić górnolotne farmazony co akurat było domeną ustępującej prezydent. I w pełni zgadzam się z Tomaszewskim, że Prezydent jest wybierany przez osoby z danego kraju i w jego obowiązkach jest zadbać o własnych obywateli.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 29 marca 2024 

    Wielki Piątek

    J 18, 1-19, 42

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24