W Sejmie RL powstała Grupa Parlamentarna Myśli Politycznej Roberta Schumana

2019-03-14, 17:00
Oceń ten artykuł
(6 głosów)
W Sejmie RL powstała Grupa Parlamentarna Myśli Politycznej Roberta Schumana © L24.lt (W. Jusiel)

Dzisiaj, 14 marca, frakcja parlamentarna AWPL-ZChR na czele z Ritą Tamašunienė spotkała się z prezesem i wiceprezesem Zarządu Instytutu Myśli Schumana – prof. nadzw. dr. hab. Zbigniewem Krysiakiem oraz Ryszardem Krzyżkowskim. Goście z Polski wzięli też udział w posiedzeniu Grupy Parlamentarnej Myśli Politycznej Roberta Schumana w Sejmie RL, powstałej z inicjatywy AWPL-ZChR.

Grupa Parlamentarna Myśli Politycznej Roberta Schumana w Sejmie RL została utworzona 12 marca br. z inicjatywy frakcji AWPL-ZChR. Przewodniczącą Grupy, do której należy aktualnie 11 posłów, została Rita Tamašunienė, starosta sejmowej frakcji AWPL-ZChR.

W czwartek odbyło się pierwsze posiedzenie Grupy, a jej gośćmi byli prezes i wiceprezes zarządu Instytutu Myśli Schumana w Polsce – prof. nadzw. dr hab. Zbigniew Krysiak oraz Ryszard Krzyżkowski.

Prof. nadzw. dr hab. Zbigniew Krysiak przeczytał list od przewodniczącego Parlamentarnego Zespołu Krzewienia Idei Roberta Schumana w Polsce, senatora Andrzeja Kamińskiego, skierowany do członków nowo powstałej Grupy Parlamentarnej Myśli Politycznej Roberta Schumana w Sejmie RL.

„Z wielką radością przyjąłem informację o utworzeniu Grupy Schumana w Sejmie Republiki Litewskiej. Oznacza to, że podobnie, jak Parlamentarny Zespół Krzewienia Idei Roberta Schumana w Polsce, pragniecie Państwo włączyć się w budowanie Europy duchowych ideałów, równych szans, owocnego dialogu i trwałego konstruktywnego współdziałania” – napisał polski senator w liście. Zaznaczył, że „odwołując się do myśli i celów programowych przez Roberta Schumana, jednego z „Ojców Europy”, chcemy powrotu Europy do wartości chrześcijańskich, Europy odrzucającej ideologie liberalne i relatywistyczne, jako sprzeczne z godnością człowieka i właściwie pojmowanym humanizmem”.

„Współcześnie Europa powinna iść pod sztandarem idei Schumana, by kształtować wspólnotę narodów Europy, nie zaś federację poszczególnych państw. Wspólnota ta powinna bronić mieszkańców Europy przed społecznym i moralnym nihilizmem, przed dehumanizacją; prowadzą one bowiem do destrukcji i utraty europejskiej tożsamości” – podkreślił Kamiński. Życząc wytrwałości w realizacji podejmowanych działań oraz w krzewieniu idei Roberta Schumana, zaprosił litewską Grupę do współpracy.

Podczas posiedzenia prof. nadz. dr hab. Zbigniew Krysiak zwrócił uwagę na to, że Robert Schuman nie tworzył fundamentów pod Unię Europejską, ale pod Wspólnotę Narodów Europy. „Jest to bardzo ważne, dlatego że ideowo Wspólnota Narodów Europy jest czymś innym niż Unia Europejska. Unia Europejska zaczyna się od Traktatu w Maastricht z 1992 roku i ona jest wynikiem ideologii Altiero Spinellego, który jest de facto wrogiem Wspólnoty Narodów tworzonej przez Schumana” – mówił prof. Krysiak.

„Chcemy budować Europę jako wspólnotę z odpowiedzialności jako chrześcijanie, którzy mają dbać o tą, jak nazywamy naszą Europę – babcię, bo nasza ojczyzna to jest nasza mama, a Europa to jest nasza babcia. W tym celu Instytut Myśli Schumana wyszedł z inicjatywą tworzenia Grup Schumana w parlamentach narodowych, aby w dalszej kolejności te grupy współpracowały w całej Europie, tworząc siłę intelektualną, duchową i moralną dla przemiany, dla powrotu do wspólnoty narodów Europy” – tłumaczył prezes Zarządu Instytutu Myśli Schumana. Dodał, że kierowana przez niego placówka proponuje organizowanie cyklicznych spotkania raz na pół roku, które by się odbywały w różnych stolicach. A już 12 maja w Warszawie odbędzie się trzecia edycja organizowanego przez Instytut Europejskiego Festiwalu Schumana. I jak podkreślił, jednym z ważnych momentów tego wydarzenia będzie spotkanie grup parlamentów narodowych.

Przed posiedzeniem goście z Polski spotkali się z posłami sejmowej frakcji AWPL-ZChR.

***

Cele i zadania Grupy Parlamentarnej Myśli Politycznej Roberta Schumana w Sejmie RL:

a) prowadzenie działań zmierzających do urzeczywistniania myśli i celów propagowanych przez Roberta Schumana,
b) popularyzacja rozumienia polityki, jako roztropnej służby dobru wspólnemu,
c) wspieranie rozwoju relacji między obywatelami różnych państw w sferach kultury, edukacji, nauki, gospodarki, religii i życia społecznego,
d) wspieranie ograniczania wpływów ponadnarodowych korporacji, z zachowaniem praw suwerenności prawnej wszystkich państwa Wspólnoty,
e) wspieranie kształtowania fundamentalnej dla kultury europejskiej chrześcijańskiej postawy światopoglądowej, kultury i tradycji chrześcijańskiej, zmierzającej do zagwarantowania każdemu człowiekowi niezbywalnego, naturalnego prawa do życia,
f) wspieranie rozwoju relacji ekonomicznych między narodami Europy opartych o solidarność gospodarczą.

Do zadań zespołu należy w szczególności:

a) wspieranie inicjatyw ustawodawczych, uchwałodawczych i innych, zgodnych z ideą Roberta Schumana,
b) przeciwstawianie się różnego rodzaju przedsięwzięciom stojącym w sprzeczności z ideą Roberta Schumana,
c) organizowanie samodzielnych lub z innymi osobami różnego rodzaju przedsięwzięć mających na celu propagowanie idei Roberta Schumana, a także udział w przedsięwzięciach organizowanych przez inne podmioty,

d) podejmowanie stanowisk, apeli i rezolucji do władz krajów i instytucji krajowych oraz międzynarodowych w sprawie respektowania idei Roberta Schumana, w tym w szczególności zachowania fundamentalnych wartości jakie przyświecały Ojcom Założycielom Wspólnoty tj.: chrześcijaństwa, wolności, solidarności, różnorodności i patriotyzmu,

e) organizowanie konferencji, spotkań, wykładów, pielgrzymek, koncertów, wystaw, projekcji itp., dla osiągnięcia celów Zespołu,
f) wspieranie organizacji pozarządowych działających na rzecz problematyki będącej przedmiotem działań Zespołu,
g) podejmowanie różnego rodzaju innych działań dla osiągnięcia celów Zespołu.

Komentarze   

 
#11 Trewor 2019-03-19 21:44
To jedyne rozsądne wyjście - wrócić do korzeni, do źródła, ale to "trzeba iść pod prąd, aby je znaleźć."
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#10 Edyta 2019-03-19 10:14
Oby te grupa aktywnie pracowała dla przywrócenia chrześcijańskiego ducha w parlamencie litewskim, na Litwie i w Europie, tego serdecznie życzę.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#9 RM 2019-03-17 08:21
"Urodziłem się w Wilnie i jestem z tego dumny. Kocham to miasto. Cierpię nad tym, że ono nie jest z nami. Ciągle myślę o Wilnie. To jest moje miasto, nasze miasto, tam jest Polska zaklęta. Tego nie wolno zapominać – powiedział w sobotnim programie „Rozmowy niedokończone” na antenie TV Trwam i Radia Maryja sędzia Bogusław Nizieński, kanclerz Orderu Orła Białego."

https://youtu.be/M9R9ZmRB5ck
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#8 Pankracy 2019-03-16 10:11
Jak widać Polacy prężnie działają i czynnie biorą udział w życiu politycznym i społecznym:
Powstał Instytut Myśli Polskiej teraz grupa Myśli politycznej Schumana.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#7 1234 2019-03-16 10:09
Niezwykle ambitne i kluczowe cele społeczne przyświecają grupie.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#6 Priest 2019-03-14 21:45
Szczytny cel, szczytne zamiary
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#5 Oko 2019-03-14 21:19
"Iskra wyjdzie z Polski" i to się właśnie dzieje. Czas przywrócić Europie właściwy fundament jakim jest chrześcijaństwo
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#4 TI 2019-03-14 21:09
świetna sprawa
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#3 Marek 2019-03-14 20:07
Akcja Wyborcza trzyma rękę na pulsie wydarzeń i bardzo dobrze.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#2 Stach 2019-03-14 17:59
Brawo, dobra inicjatywa.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 29 marca 2024 

    Wielki Piątek

    J 18, 1-19, 42

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24