Główna Komisja Wyborcza skapitulowała. Pod naporem rzeczowych argumentów i uporu AWPL, podjęła w piątek decyzję zezwalającą na rejestrację koalicyjnego komitetu pod nazwą „Blok Waldemara Tomaszewskiego", a więc z nazwiskiem lidera AWPL. To wielki sukces, bo do tej pory robiono wszystko, aby wymazać nazwisko „Tomaszewski" z nazwy. Ale to nie jedyna wygrana. Tego samego dnia Sąd Najwyższy oddalił po kilku latach haniebne zarzuty wobec Tygodnika Wileńszczyzny za zamieszczenie mojego artykułu na temat dyskryminacji Polaków na Litwie. Racja w pierwszym, a prawda w drugim przypadku zwyciężyły. Trzeba tylko o nie zawsze walczyć do końca, bo warto.

Zauważyliście regułę? Co na Litwie zbliżają się jakieś wybory, to nasze władze dostają szalonego parcia na wspieranie Wileńszczyzny. I słowem, i czynem, i swoją krzepiącą obecnością. I nawet finansowo, choć, kolokwialnie mówiąc, groszem nasze państwo nie śmierdzi.

Koniec miesiąca – to czas, na który chyba najbardziej czekają emeryci. Wiadomo z jakiego powodu. W tym czasie przecież otrzymują swe zapracowane emerytury. Na Litwie tym razem seniorzy pensyjkę – jak to się u nas mówi – otrzymają po raz pierwszy w euro.

Na polityków litewskich padł blady strach przed wyborami samorządowymi. Ich lęk związany jest z nazwiskiem przewodniczącego Akcji Wyborczej Polaków na Litwie. Jego rewelacyjne wyniki w ostatnich wyborach prezydenckich wywołały popłoch wśród litewskich partii, bojących się jak diabeł święconej wody stale rosnącej pozycji Waldemara Tomaszewskiego. Obawy są tak wielkie, że do działań przeciwko AWPL zaprzęgnięto Główną Komisję Wyborczą, a w niektórych samorządach odmawia się rejestracji koalicji „Blok Waldemara Tomaszewskiego", żądając usunięcia nazwiska z nazwy komitetu wyborczego. To skandaliczny proceder łamiący standardy państwa demokratycznego.

Nawet po tym, co się wydarzyło we Francji, Litwa nie powinna obawiać się islamskiego ekstremizmu, bo to nie nasza bajka. Bójmy się raczej swoich współobywateli! – twierdzi politolog Ramūnas Vilpišauskas.

Zorganizowany przez Archidiecezję Wileńską Festiwal Rodziny (Šeimadienis), który odbędzie się 10 stycznia br. jest swoistym podsumowaniem roku 2014- Roku Rodziny. Jaki był Rok Rodziny na Litwie? W parafiach, szkołach, wspólnotach odbyło się wiele, bez wątpienia, pięknych imprez i akcji mających na celu umocnienie naszych rodzin, wzbudzenie poczucia odpowiedzialności w młodych ludziach, pokazano społeczeństwu wspaniałe wzory rodzin wielodzietnych. Jednak wciąż nie możemy powiedzieć, że cel Roku Rodziny został osiągnięty.

Prezydent Dalia Grybauskaite na tradycyjnej dorocznej konferencji prasowej, relacjonując dokonania w polityce zagranicznej za ostatni rok, wiele uwagi poświęciła zagrożeniom z powodu sytuacji na Ukrainie. Przy tej okazji po raz kolejny Rosję nazwała państwem „terrorystycznym". Zapytana jednak przez dziennikarzy, jakie błędy popełniła sama prezydent w trudnym minionym roku, bez zastanowienia odpaliła, że ona błędów nie popełnia.

Dyskutując o projektach zalegalizowania eutanazji, można dziś odwoływać się do konkretnych doświadczeń, np. Holandii, która jako pierwsza na świecie usankcjonowała prawnie ów proceder.

Każdy kończący się rok nastraja do refleksji i podsumowań. Mijający 2014 był rokiem wyjątkowo ważnym dla Polaków na Litwie. A działo się w nim wiele. Stał się on, rzec można, rokiem wielkiego podsumowania wybranej przez Polaków na Litwie drogi. Bo w życiu indywidualnym, jak też zbiorowym, jesteśmy zawsze sumą swoich wyborów.

Pożegnaliśmy właśnie kolejny rok i przywitaliśmy nowy. Tradycyjnie już poniekąd spróbujmy zatem podsumować – symbolicznie i wybiórczo oczywiście – rok 2014. A żeby nie zanudzać Państwa polityką już w pierwszych dniach po Sylwestrze, zróbmy to z przymrużeniem oka.