Ukraina nie walczy dziś za zachodnią Europę. Ona jest dla zachodniej Europy ryzykiem.

Przy okazji dotychczasowych tekstów na temat wojny rosyjsko-ukraińskiej wskazywałem na problem niespójności dominującej retoryki wyrażonej w zdaniu: „To nasza wojna”, przy jednoczesnych oficjalnych deklaracjach władz RP: „Polska nie jest stroną tego konfliktu”. Wiem, za naszą granicą toczy się krwawa wojna, giną cywile, niszczony jest kraj i nie można czepiać się wszystkiego. To prawda. Niemniej sprzeczny dyskurs w tak istotnej kwestii jest po prostu dla nas niedobry właśnie, dlatego że tuż za naszą granicą toczy się wojna, która wciąż ma potencjał przerodzić się w szerszy konflikt, nie mówiąc o możliwości trzeciej wojny światowej. W pewnych kwestiach zatem nie ma taryfy ulgowej od przejrzystości, spójności i logiki, a o przyłączeniu się (wciągnięciu!) do wojny nie mogą decydować ani nastroje społeczne i narastające emocje, ani rozbudzająca je retoryka wojenna.

Polskie Gimnazjum im. Longina Komołowskiego w Połukniu można nazwać dzisiaj – odwołując się do klasyka polskiej literatury – „Placówką”. „Placówką”, która broni polskości na południowo-zachodnich rubieżach Wileńszczyzny. W ostatnich miesiącach robi to w sposób najzupełniej nieprzenośny, tylko dosłowny...

Z papieskiego serwisu Vatican News dowiedzieliśmy się, że w piątek, 25 marca, po południu, podczas nabożeństwa pokutnego o godzinie 17.00 w Bazylice św. Piotra, zostanie ogłoszone przez papieża „Poświęcenie Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi”. Poświęcenia dokona też jałmużnik papieski, kard. Konrad Krajewski, w Fatimie. To poświęcenie wynika z fatimskiego przesłania Najśw. Maryi, które miało miejsce w dalekim 1917 r. Matka Najświętsza w swoim przesłaniu do siostry Łucji w Fatimie zażyczyła sobie poświęcenia Rosji swojemu Niepokalanemu Sercu i ofiarowania zadośćuczynienia w ramach nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca. Po objawieniach fatimskich miały miejsce różne akty konsekracji Niepokalanemu Sercu Maryi. Papieski serwis Vatican News nie wspomina jednak, że żadne z tych poświęceń nie spełniało wszystkich warunków przedstawionych przez siostrę Łucję na podstawie przesłania Matki Bożej, a więc z wyraźnym odniesieniem do Rosji i wydając „rozkaz wszystkim biskupom katolickim”, by połączyli się w tym akcie. Teraz rówineż kursuje informacja, że brakuje formalnego zaproszenia ze strony Papieża do biskupów świata, dlatego część hierarchów sama zdecydowała się dołączyć do papieskiego aktu. Biskup z Kazachstanu, Athanasius Schneider, w oświadczeniu przesłanym redakcji serwisu LifeSiteNews, napisał: „Ta wiadomość powinna napełnić wszystkich katolików głęboką radością, pociechą i zachętą, i mamy nadzieję, że przyniesie radość i pociechę także naszym drogim prawosławnym braciom i siostrom w Rosji i na Ukrainie. (...) Jak wiemy z prośby Matki Bożej skierowanej do Siostry Łucji, papież powinien zaprosić wszystkich biskupów do zjednoczenia się z nim w dokonywaniu tej konsekracji. Mamy nadzieję, że nawet przy braku formalnego zaproszenia ze strony papieża, wielu biskupów zjednoczy się z tym aktem konsekracji”. Jednakże watykański portal informuje, że ten sam akt, tego samego dnia, podejmą wszyscy biskupi świata.

Jakiś czas temu w tej rubryce skomentowałem wywiad Jana Marii Rokity, polskiego polityka i naukowca, dla „Dziennika Polskiego”, w którym indagowany stawia tezę, że świat pogrąża się „w jakimś antychrześcijańskim szaleństwie”. U źródeł tego szaleństwa „leży tajemnicza wrogość, a nawet pogarda wobec Boga i wobec rozumu”.

Polska nie ma żadnego interesu, żeby wchodzić do wojny czy ją rozszerzać – mówi Bartłomiej Radziejewski.

11 marca, w dniu święta Restytucji Niepodległości, „winowajczyni” tego święta – sygnatariuszka Aktu Niepodległości Zita Šličytė – zarzuciła rządzącym prosto z trybuny historycznej sali sejmowej niszczenie ładu moralnego w ojczyźnie poprzez „cyniczną i nachalną homoseksualizację Litwy”.

„Który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięciu tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju”. (Łk 14, 31-32)

Inwazja Putina na Ukrainę sprawiła, że jesteśmy zalewani komentarzami, analizami i opiniami. Pojawiły się też próby oceny wojny z religijnego, a ściślej katolickiego punktu widzenia.

Jeszcze dosłownie kilka tygodni temu lewicowi aktywiści i sprzyjające im media prześcigali się w zatroskaniu nad nieczułością Polaków, którzy, mieniąc się katolikami, nie chcieli wpuścić do Polski biednych „uchodźców”, sprowadzonych na białorusko-polską granicę przez Łukaszenkę z Azji i Afryki.

W chwilach ważnych dla Polaków na Litwie i na całym świecie, tak jak teraz, gdy potrzebna jest jedność, by zatrzymać wojenną pożogę, by pomagać cierpiącym od wojny ludziom na Ukrainie i wspierać naszych Rodaków – choćby we Lwowie, głos zabrał aferzysta Česlav Okinčic i jak zwykle przystąpił do oszczerczego ataku, pełnego pomówień i kłamstw na Waldemara Tomaszewskiego, prezesa Związku Polaków na Litwie i Akcji Wyborczej Polaków na Litwie, jakoby ten rzekomo komentując napaść Rosji na Ukrainę próbował być jednocześnie za i przeciw. To są wierutne kłamstwa Okinčica!