Konserwatyści już przyzwyczaili nas, że święta narodowe wykorzystują dla własnych celów politycznych. Lubią w czasie, gdy obywatele przeżywają podniosłe chwile, jak chociażby 13 stycznia, w Dniu Obrońców Wolności, ustawić się w roli jedynego obrońcy Ojczyzny, która – jak wiadomo – jest w ciągłym niebezpieczeństwie.

Ostatnio coraz częściej się zastanawiam, dlaczego w Europie jest coraz gorzej, choć ponoć mamy najlepszy, jaki kiedykolwiek wynalazła ludzkość, ustrój – czyli liberalną demokrację. Musiałoby więc być wspaniale, demokratycznie, różnorodnie, a jest coraz niebezpieczniej, coraz mniej wolności, coraz mniej zasobnie, coraz mniej ludnie (jeżeli chodzi o tubylców). Gdyby nie masowy dopływ migrantów z innych kontynentów, Europa – ten nowy wspaniały świat – po prostu wymarłaby. Pytanie jest więc proste: dlaczego jest wszystko tak źle, skoro ma być tak dobrze, jak nam wmawiają rządzący Unią Europejską od dekad politycy lewicowo-liberalnej opcji.

Lider opozycyjnej partii chłopów i zielonych Ramunas Karbauskis skomentował wyniki wyborów na mera w rejonie kupiskim (Kupiškės), gdzie dosłownie kilka miesięcy po wyborach samorządowych konserwatywny mer utracił swój stołek, bo powędrował za kratki. Z powodu korupcji został skazany, choć nie jestem pewien czy na celę, czy tylko inny wymiar kary został wobec niego zastosowany.

W tygodniu poprzedzającym święta zadumy, refleksji nad życiem i sprawami ostatecznymi, jakimi są dla katolików dni 1 i 2 listopada, redaktor Romas Sadauskas-Kvietkevičius na portalu Delfi wyprodukował artykuł pod tytułem: „Komu pierwszemu przyszło do głowy zabronić Halloween?”. W nim autor strojący się we frak specjalisty od kanonów kościelnych, teologii i ogólnie historii Kościoła próbuje przekonywać, że walka z Halloween na Litwie jest bezsensowną, ponieważ stał się on już częścią również naszej popkultury, a ponadto jest w głębokiej symbiozie z katolickimi świętami Zmarłych i Wszystkich Świętych dla wszystkich „niefanatycznego umysłu” Litwinów.

Redakcja portalu Delfi zdobyła dokument wewnętrzny rządzącej partii „Laisvė”, w którym ta w detalach opisuje, co należy zrobić, by wymusić na Sejmie przyjęcie priorytetowej dla marginalnej partyjki ustawy o jednopłciowych związkach partnerskich.

Beatyfikacja Ulmów, 7-osobowej rodziny ze wsi Markowa w województwie Podkarpackim, była pierwszym w historii Kościoła katolickiego przypadkiem, kiedy na ołtarze została wyniesiona cała rodzina. Wywołała duże zainteresowanie w Polsce i na świecie, no... może z wyjątkiem Niemiec.

W maju 2024 roku odbędą się na Litwie wybory prezydenckie. Chęć udziału w nich, jak na razie, zgłosił jedynie poseł Aurelijus Veryga, kandydat partii „chłopów i zielonych”. Inne partie, będąc na bezrybiu, gorączkowo poszukują jakiegoś bezpartyjnego ochotnika, który mógłby zagrozić w wyborach urzędującemu prezydentowi Gitanasowi Nausėdzie.

Taka przyszłość ma na nas czekać. Skąd o tym wiem? Ano nie byle skąd, tylko z ust samej Noblistki w dziedzinie literatury Olgi Tokarczuk, co to wystąpiła ostatnio na imprezie pod szyldem Campus Polska. Na imprezie dla osób zatroskanych, progresywnych, różnorodnych.

Kęstutis Masiulis, wieloletni poseł partii konserwatywnej, trochę zaklinając rzeczywistość napisał ostatnio artykuł, w którym rozważa, „czy Šimonytė będzie rządziła drugą kadencję?”.

Początek sierpnia w stolicy Polski Warszawie zawsze mija pod znakiem pamięci o największym zrywie zbrojnym w okupowanej Europie, jakim było Powstanie Warszawskie. Za broń chwyciło, gdy wybiła godzina „W”, bez mała 50 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy podziemia z Armii Krajowej, z których aż ok. 18 tysięcy poległo w powstaniu – najdzielniejszych z pokolenia Kolumbów. 79 lat minęło od tamtych czasów, a wydarzenie wywołuje wciąż w narodzie naturalny odruch dumy i patriotyzmu.