Irena Skórko (z domu Rudkowska) urodziła się w 1934 r. w Rakowie w Województwie Wileńskim tuż przy granicy polsko-sowieckiej (obecnie Białoruś). Do Szkoły Średniej w Miednikach przybyła w 1954 r. jako nauczycielka języka polskiego i literatury. Odznaczała się ogromnym zasobem wiedzy, głęboką znajomością języka, była, jak często mawialiśmy w gronie nauczycielskim, „chodzącą encyklopedią”. Zawsze była bardzo dokładna, punktualna, rzetelna, sprawiedliwa, uczynna. Odznaczała się inteligencją. Zaszczepiała młodzieży najszlachetniejsze zasady moralności.
Pani Irena ukończyła dwuletni Instytut Nauczycielski w Nowej Wilejce. Rozumiała, że tej wiedzy jest za mało, więc postanowiła kontynuować studia w Wileńskim Instytucie Pedagogicznym.
Będąc uczennicą marzyła o zawodzie lekarza, jednak chciała spełnić marzenie ojca, który na wysokiej pozycji stawiał zawód nauczyciela. Dla niego nauczyciel był doskonałym człowiekiem. Po wielu latach stwierdziła, że nie pomyliła się, pokochała tę pracę, szczególnie lubiła uczniów pilnych i starannych. Jednak jako nauczycielka pracowała niedługo. Kierownictwo zauważyło, że pracowała z oddaniem, z sercem, lubiła pracę nie tylko z dziećmi, ale i pracę społeczną, więc wkrótce została zastępcą dyrektora do spraw nauczania. W tym czasie bardzo dużo uwagi poświęcała pracy społecznej.
W roku 1968 Irena Skórko zrezygnowała z pracy zastępcy dyrektora do spraw nauczania i powróciła do pracy nauczyciela, ponieważ zawsze lubiła dzieci i chciała przekazywać wiedzę przyszłemu pokoleniu.
Za rzetelny trud i oddanie pracy pedagogicznej niejednokrotnie była nagradzana. Otrzymała szereg listów pochwalnych, dyplomów honorowych, nagród państwowych i medali. Wśród nich na uwagę zasługuje Medal Komisji Edukacji Narodowej.
W 1988 roku razem ze śp. Władysławem Korkuciem zakłada szkolny zespół ludowy „Przepióreczka”. Wszyscy nauczyciele, rodzice i uczniowie zaangażowali się do pracy, ale duszę i serce włożyła do tej sprawy Irena Skórko. To ona zadbała o kupno i uszycie polskich strojów ludowych dla około 70-osobowej grupy uczestników. To ona od powstania „Przepióreczki” do 2001 roku niezmiennie kierowała pracą organizacyjną zespołu i towarzyszyła wszystkim wyjazdom. To jej zawdzięczamy, że „Przepióreczka” z szarego przyziemnego ptaszka wzleciała do góry i za pomocą polskiej piosenki, wyczarowanej w murach szkoły, niosła radość i dumę z tego, że się jest Polakiem.
W końcu lat 80. ub. wieku Irena Skórko aktywnie włączyła się w działalność organizacji polonijnych. W 1989 r. zostało założone Koło Związku Polaków na Litwie w Miednikach, a jego założycielką i prezesem była Irena Skórko. Poświęciła ona dużo czasu i sił tej działalności. Trzon koła ZPL stanowiło koło weteranów II wojny światowej. W 1991 roku w Miednikach rozpoczyna działalność klub „Wrzesień 39”, jednoczący Polaków, weteranów II wojny światowej z całej Wileńszczyzny. Do najbardziej aktywnych działaczy klubu należała pani Irena.
Irena Skórko na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako wspaniały człowiek, oddany przyjaciel i wzorowy nauczyciel. Jej uśmiech, dobre słowo, życzliwość, serdeczność, wiedza i umiejętność rozmowy z każdym będą towarzyszyć nam przez długie lata. Była człowiekiem niezwykłym, a jej niezwykłość przejawiała się każdego dnia w drobnych gestach. Bardzo chętnie pomagała potrzebującym i udzielała się charytatywnie, krzywda innych nigdy nie była jej obojętna. Doskonale znana i lubiana, cieszyła się autorytetem i głębokim szacunkiem wśród mieszkańców nie tylko Miednik, ale całego rejonu wileńskiego.
Genowefa Żegaris
Gimnazjum im. św. Kazimierza w Miednikach
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.