Rejon wileński: aktywna działalność bibliotek w czasie epidemii

2020-05-27, 12:56
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Rejon wileński: aktywna działalność bibliotek w czasie epidemii Fot. archiwum CBRW

Minęły już dwa miesiące, odkąd na Litwie została ogłoszona kwarantanna. Masowe imprezy zostały odwołane, a działalność placówek kulturalnych ograniczona. Wielu pracowników przeszło na pracę zdalną, a cała aktywność przeniosła się do sieci. Jednak działalność kulturalna nie zatrzymała się.

Zgodnie z zaistniałą sytuacją biblioteki w rejonie wileńskim podjęły różnorodne inicjatywy, realizowane online i skierowane do czytelników, ułatwiając społeczeństwu dostęp do kultury, nauki i informacji podczas kwarantanny. Bo bibliotekarze potrafią znaleźć wyjście z każdej sytuacji.

Drukowano przyłbice ochronne

Na początku ogłoszenia sytuacji nadzwyczajnej Biblioteka Centralna Samorządu Rejonu Wileńskiego dołączyła do inicjatywy Szkoły Robotyki oraz Narodowej Biblioteki im. Martinasa Mažvydasa i za pomocą drukarki 3D drukowała przyłbice ochronne dla medyków. Dzięki dofinansowaniu Samorządu Rejonu Wileńskiego w ciągu kilku tygodni udało się nadrukować powyżej 100 przyłbic, które zostały przekazane do ambulatoriów w Czarnym Borze, Rudominie oraz Skojdziszkach. Przyłbice ochronne otrzymali również bibliotekarze z całego rejonu wileńskiego, a także wszyscy pracownicy Biblioteki Centralnej.

Konkurs fotograficzny

Biblioteka Centralna Samorządu Rejonu Wileńskiego oraz jej filie w trosce o swoich czytelników tuż po ogłoszeniu kwarantanny zachęcały wszystkich do pozostawania w domach. W Bibliotece Centralnej został ogłoszony konkurs fotograficzny pt. „Zostaję w domu i czytam książki”. Warunkiem konkursu było wykonanie i nadesłanie zdjęcia, na którym widoczny jest proces czytania w domu oraz opis, dlaczego właśnie ta książka jest czytana. Czytelnicy aktywnie uczestniczyli w konkursie, dzieląc się własnymi refleksjami na temat czytanej książki.

Cieszymy się, że w czasie kwarantanny nasi czytelnicy pozostawali w domach, przestrzegali zasad bezpieczeństwa, a w czasie tego okresu towarzyszyła im książka. Było niezmiernie miło otrzymywać listy w wyrazami tęsknoty do biblioteki, do pracowników i do nowych książek.

Konkurs w Niemieżu

W czasie kwarantanny Czesława Szatkiewicz, bibliotekarka Centralnej Biblioteki Samorządu Rejonu Wileńskiego, filii w Niemieżu, zaprosiła czytelników do kreatywnego spędzania czasu poprzez zabawę. Zorganizowała konkurs pod tytułem „Książka”, w którym wzięło udział ponad 30 rodzin. Z podręcznych przedmiotów należało ułożyć słowo „książka” i nadesłać zdjęcie wykonanej pracy. Nadesłane fotografie były zamieszczone na profilu biblioteki w Niemieżu na Facebooku. Ten konkurs cieszył się ogromnym powodzeniem, bo konto biblioteki w sieci społecznościowej w czasie trwania konkursu odwiedziło ponad 30 tysięcy osób. Zwycięzcami zostali autorzy dwóch zdjęć, które nazbierały ponad 600 „polubień”. Pomysłowość uczestników konkursu nie zna granic. Słowo „książka” układano bowiem z jajek, rolek papieru toaletowego czy też z drewna kominkowego.

Wiele się działo w Werusowie i Miednikach

Do czytania w domach zachęcały również i inne oddziały. Z okazji Międzynarodowego Dnia Książki dla Dzieci w filii Centralnej Biblioteki Rejonu Wileńskiego w Werusowie pracowniczka Alina Adamowicz zaprosiła najmłodszych czytelników do wspólnego czytania, które odbyło się online, pięknego wiersza Justinasa Marcinkevičiusa „Wesele pająka”. Po omówieniu tego utworu dzieci własnoręcznie wykonywały pająki z podręcznych materiałów – papieru, nici, plastyku – i wysyłały zdjęcia. Z kolei pracowniczka filii Centralnej Biblioteki Rejonu Wileńskiego we wsi Miedniki Zofia Boroszko zaprosiła dzieci, młodzież oraz osoby dorosłe do dyskusji, podczas której uczestnicy opowiedzieli o swoich ulubionych książkach, a także przekazali kilka rad dotyczących czytania. Oto kilka fragmentów dyskusji od czytelników:

„Czytanie jest moją pasją życiową. Czytam książki o różnej tematyce. Moją ostatnią przeczytaną książką, którą polecam, jest „Sól morza” („Druska jūrai”, autor Rūta Šepetys). Pomimo tego, że jest to lektura o tematyce II wojny światowej, jednak autorka napisała tę książkę z taką lekkością, że można ją przeczytać w jeden wieczór. To historia o młodych ludziach i o tym, że mimo agresji i przemocy, wojna czasami wywołuje też w ludziach dobroć i chęć pomocy drugiemu człowiekowi  – Gabriela.

„Najbardziej lubię czytać książki przygodowe, w których dzieje się wiele ciekawych akcji. Bardzo mnie się spodobała książka „Czerwone krzesło. Magiczne drzewo”. To opowieść o przyjaciołach i magicznym krześle. Chętnie wypożyczę poczytać”  – Paweł.

„Książka, którą warto przeczytać – „Kora jest samotna” (autor Holly Webb). Jest to opowiadanie o przyjaźni dziewczynki Helenki i pieska Kory. To wspaniała książka dla wszystkich dzieci, które lubią zwierzęta. Książkę tę można wypożyczyć w naszej bibliotece”  – Adriana.

„Anetka jest tylko pierwszoklasistką i dopiero uczy się czytać, jednak dla niej książki są najlepszymi przyjaciółmi. Dziewczynka uwielbia lektury z mnóstwem kolorowych ilustracji, w których jest ukryty tajemniczy bajkowy świat. Najulubieńszą książką dziewczynki jest „Zbiór bajek o księżniczkach”, którą zawsze ma przy sobie. Zamiłowanie do książek rozpoczęło się od co wieczór czytanych bajek na dobranoc, a z czasem ta miłość do czytania będzie tylko wzrastała”  – dzieli się mama Anety.

Konkursy wielkanocne

Kolejnym wydarzeniem zorganizowanym przez Centralną Bibliotekę Samorządu Rejonu Wileńskiego był konkurs zdjęć „Najpiękniejsza Pisanka Wielkanocna”. Główną zasadą było nadesłanie zdjęcia najpiękniejszej udekorowanej własnoręcznie pisanki. Album zdjęć był eksponowany na profilu biblioteki na Facebooku. Autor zdjęcia z Niemenczyna zyskał najwięcej „polubień” i otrzymał nagrodę główną.

Konkursy, związane z pięknym wiosennym świętem, były organizowane również w innych filiach. Czesława Szatkiewicz z filii w Niemieżu zaprosiła swoich czytelników do podzielenia się swoimi pomysłami na temat dekoracji na stół wielkanocny. A Natalia Wercholamowa, pracowniczka filii w Kowalczukach zorganizowała konkurs pod tytułem „Dekoracja stołu wielkanocnego: pomysły na piękną Wielkanoc”. Czytelnicy bibliotek chętnie nadsyłali zdjęcia ze swoimi pomysłami. Każda dekoracja była wyjątkowa. W filii w Werusowie odbył się konkurs plastyczny „Wielkanocna pisanka. Zdjęcia wszystkich prac można obejrzeć na profilach bibliotek na Facebooku.

Czytanie bajek

Po raz pierwszy na profilu Biblioteki Centralnej Samorządu Rejonu Wileńskiego na Facebooku były transmitowane czytania bajek wraz z konkursami z różnych bibliotek rejonu wileńskiego. W ciągu 5 tygodni czytelnicy, duzi i mali, słuchali bajek po polsku, litewsku i rosyjsku, które czytały pracowniczki Elana Radewicz, Beata Barsul, Czesława Drutienė, Czesława Szatkiewicz oraz Renata Nowik. A chętni uczestniczyli w konkursach, dotyczących konkretnej bajki, nadsyłali własnoręcznie wykonane robótki, odpowiadali na pytania oraz dzielili się swoim zdaniem na tematy takie jak prawdziwa przyjaźń, dobro i zło. Drogą losową byli wyłonieni zwycięzcy, którzy pocztą otrzymali atrakcyjne nagrody.

Poznawanie Glinciszek

Agata Puncevičienė, pracowniczka filii Centralnej Biblioteki Samorządu Rejonu Wileńskiego w miejscowości Glinciszki, wpadła na świetny pomysł zapoznania czytelników z historią Glinciszek. Od 1 kwietnia na profilu biblioteki Facebooku rozpoczął się cykl informacyjno-poznawczy „Nasz kraj ojczysty – Glinciszki”. Jest to piękna okazja zapoznać się czy przypomnieć o tej uroczej miejscowości, znajdującej się w rejonie wileńskim w starostwie podbrzeskim. Dzięki Internetowi informacja szybko dotarła do różnych zakątków świata. Liczne, przez wiele lat zbierane materiały krajoznawcze i nie tylko, miały okazję ukazać się w pełni. Cyklicznie pojawiał się materiał z informacją o miejscowości wraz z pytaniami, na przykład – skąd pochodzi nazwa wsi, lub gdzie jest lub był konkretny pomnik czy budynek. Frekwencja była niesamowita. Mieszkańcy tej wsi, i nie tylko, aktywnie brali udział w dyskusji, komentowali. Następnym etapem było umieszczanie w sieci starych zdjęć wsi. Na czarno-białych zdjęciach ludzie rozpoznawali siebie, swoich bliskich. Z niecierpliwością czekano na nowe wpisy biblioteki. Takim sposobem popularność wiejskiej biblioteki znacznie wzrosła. Nie ma wątpliwości, że ci, którzy ją odkryli wirtualnie, odwiedzą ją i w realu.

Współpraca ze szkołami

Bibliotekarze z rejonu wileńskiego ściśle współpracują z placówkami edukacyjnymi, znajdującymi się na terenie rejonu. 21 kwietnia odbyła się lekcja czytania pozalekcyjnego online uczniów klasy 3 Gimnazjum w Zujunach z bibliotekarką Beatą Barsul. Podczas spotkania była omawiana książka dla dzieci „Muzyka pana Chopina”, napisana przez najsłynniejszą polską pisarkę literatury dziecięcej, Wandę Chotomską. Utwór w sposób ciekawy zarówno dla dzieci, jak też dla dorosłych przedstawia życiorys i twórczość Fryderyka Chopina, najwybitniejszego polskiego kompozytora i pianisty. Spotkanie było przeplatane słuchaniem utworów muzycznych Fryderyka Chopina oraz czytaniem wierszy, m.in „Dwa fortepiany”. Uczniowie na podstawie tego wiersza stworzyli piękne prace plastyczne.

22 kwietnia w Gimnazjum w Zujunach w klasie 3 odbyło się spotkanie online z okazji Światowego Dnia Ziemi. Uczniowie, nauczycielka Anna Czernel oraz pracowniczka filii Centralnej Biblioteki Samorządu Rejonu Wileńskiego w Zujunach Beata Barsul uczestniczyli na lekcji wychowawczej, której głównym tematem była ekologia i dbanie o planetę Ziemia. Podczas spotkania online toczyła się dyskusja na temat segregacji śmieci i ich rodzajach. Uczestnicy spotkania dzielili się własnym doświadczeniem w dbaniu o swoje środowisko. Uczniowie gimnazjum każdego roku uczestniczą w akcji „Darom”, sprzątając terytorium szkoły i okolice. Tym razem, z powodu ogłoszonej na Litwie kwarantanny, spowodowanej koronawirusem, otrzymali zadanie, by posprzątać środowisko, w którym mieszkają. Kulminacją spotkania były wesołe tematyczne zagadki i porady, jak dbać o Ziemię. Beata Barsul zaprosiła uczniów do wzięcia udziału w konkursie i stworzeniu wyjątkowego prezentu naszej planecie, wykonanego z odpadów z gospodarstw domowych, takich jak pudełka od soków, mleka, korków od butelek, innych niepotrzebnych przedmiotów. Ten konkurs i wspaniałe prace są przykładem, że niepotrzebne przedmioty można przetworzyć, wykorzystać. Jesteśmy częścią przyrody, dlatego zrównoważona konsumpcja i produkowanie różnych dóbr, dbanie o nasze środowisko jest tym, czego wymaga od nas nasza planeta.

Narodowy Tydzień Bibliotek

Co roku, od 23 do 29 kwietnia na Litwie jest obchodzony Narodowy Tydzień Bibliotek. Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego z tej okazji ogłosiła zabawę-konkurs „Zakodowana wiadomość książki”. Czytelnicy mieli za zadanie w swych domowych bibliotekach odnaleźć ciekawe tytuły książek, a z tych nagłówków ułożyć wiadomość, zrobić zdjęcie i nadesłać. Otrzymaliśmy sporo zdjęć z bardzo oryginalnymi zestawami nazw, np. „Tatuażysta z Auschwitz – Ten, kto zabije smoka”, „Kobieta – Wielka księga erotyki”, „Najlepszy kot na świecie – Kot, który przyszedł na Boże Narodzenie”. Najwięcej „polubień” otrzymała wiadomość czytelniczki, która zrobiła zdjęcie takiej oto właśnie myśli „Żona godna zaufania – Po prostu razem”.

Z kolei w bibliotece w Werusowie z okazji Narodowego Tygodnia Bibliotek pracowniczka Alina Adamowicz zaprosiła do rozmów o bibliotece w nietradycyjny sposób – telefonicznie. Dla stęsknionych czytelników takie rozmowy przyniosły niezmierną radość. Wszyscy podkreślali, że biblioteka jest kolebką spotkań na wsi, miejscem rozmów, która gra wielką rolę w życiu mieszkańców. W czasie tego tygodnia czytelnicy dzielili się zdjęciami swoich domowych biblioteczek, opowiadali, jakie książki teraz czytają. A czas kwarantanny to świetny okres do przeczytania książek, które nie raz są odkładane „na potem”. Najbardziej aktywni uczestnicy Tygodnia Bibliotek otrzymali symboliczne nagrody oraz podziękowania.

Szkolenia komputerowe

Biblioteka Centralna Samorządu Rejonu Wileńskiego kontynuuje bezpłatne komputerowe szkolenia, które z powodu kwarantanny przeniosły się do przestrzeni internetowej – a przez co stały się jeszcze bardziej popularne. Wszystkie pełnoletnie osoby mogą wziąć udział i wysłuchać cały cykl, który składa się z 10 tematów. Już około 100 osób skorzystało z takiej możliwości. Opinie na temat takiej właśnie edukacji są jednoznacznie pozytywne. Uczestnicy szkoleń najbardziej zainteresowani są tematem zakupów w sklepach internetowych, obróbką zdjęć i tworzeniu kolarzy online, skanowaniem dokumentów za pomocą smartfonu, tworzeniem prezentacji online, posługiwaniem się elektronicznymi usługami publicznymi, przedsiębiorstw i rekreacji.

Wszystkich chętnych zapraszamy do rejestracji pocztą el. Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. oraz telefonicznie pod nr tel. +37067580613. Projekt trwa do końca 2020 roku. Skorzystaj z okazji i weź udział w szkoleniach nie wychodząc z domu. Szczególnie zapraszamy te osoby, które poszukują pracę, zapraszamy seniorów, chcących pogłębić swoje umiejętności cyfrowego piśmiennictwa, rodziców, którzy są na urlopie rodzicielskim, i wszystkie inne osoby, które ukończyły 18 lat.

Podziękowanie dla medyków

Walka z pandemią koronawirusa jest szczególnie trudnym wyzwaniem dla pracowników systemu ochrony zdrowia. Cały kraj wykazuje podziękowanie służbom medycznym – ludziom, którzy codziennie walczą z patogenem w pierwszej linii, dla ratowników medycznych, sanitariuszy, osób sprzątających, diagnostów laboratoryjnych, techników, kierowców, wolontariuszy, pracowników obsługi, farmaceutów. Biblioteka Centralna oraz jej filie również wzięły udział w akcji, którą organizują biblioteki, i wyraziły serdeczne „Dziękuję” za pomocą symbolicznych kolorowych ptaków. Cyfrowe obrazki różnych rodzajów ptaków, których autorkami są bibliotekarki, ukazały się na oknach bibliotek oraz w domach mieszkańców rejonu wileńskiego.

Tablety dla najaktywniejszych czytelników

Biblioteka Centralna dbając o to, by uczniowie w czasie kwarantanny byli zaopatrzeni w sprzęt, potrzebny do nauki, dołączyła się do inicjatywy projektu „Prisijungusi Lietuva”. W ramach projektu biblioteka wybrała dwie aktywne młode osoby i 15 maja przekazała dwa tablety dla Adriany i Elżbiety. Adriana – wesoła, koleżeńska osoba, która lubi czytać książki i pogłębia swoją wiedzę na temat IT. Elżbieta – jest wolontariuszką, a pomaganie innym – to jej pasja. Po zakończeniu kwarantanny Adriana i Elżbieta podczas imprez w bibliotece będą dzielić się swoimi umiejętnościami na temat piśmiennictwa cyfrowego z naszymi czytelnikami.

Wydarzenia poświęcone św. Janowi Pawłowi II

2020 jest ogłoszony Rokiem Świętego Jana Pawła II na Litwie, w tym roku obchodzimy 100. rocznicę urodzin Karola Wojtyły. Z tej okazji biblioteki w rejonie wileńskim organizują wiele imprez, by uczcić pamięć wybitnej osoby. 18 maja pracownicy biblioteki w Kowalczukach odwiedzili pomnik św. Jana Pawła II w tej miejscowości, składając wieńce oraz zapalając znicze. Miejscowa biblioteka zaprasza do obejrzenia wystawy prasy i książek, poświęconej pamięci papieża Polaka. Plan najbliższych imprez, dedykowanych upamiętnieniu Karola Wojtyły oraz wszystkich innych wydarzeń w bibliotekach rejonu wileńskiego na czas letni i jesienny można odnaleźć na stronie www.vrsa.lt oraz www.vrscb.lt. Zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w eventach.

Cieszymy się, że czas kwarantanny nie zatrzymał działalności w bibliotekach rejonu wileńskiego. Chociaż to był okres nadzwyczajny, bibliotekarze zdołali przenieść się do sieci, przyjęli to wyzwanie i już powstają nowe pomysły o tym, jak być bliżej czytelnika za pomocą świata wirtualnego.

Inf. Centralnej Biblioteki Rejonu Wileńskiego

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • 29 marca 2024 

    Wielki Piątek

    J 18, 1-19, 42

    Słowa Ewangelii według świętego Jana

    Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24