Na początku imprezy wystąpiły klasy początkowe wraz z najmłodszymi w szkole – zerówką. Uczniowie czuli się swobodnie, bo wiedzieli, że nawet jeżeli coś pójdzie nie według planu, babcie z dziadkami im wybaczą. Wnuczęta w różnych formach artystycznych wyrażały swym babciom i dziadkom szacunek i wdzięczność za przekazywaną mądrość, za zasady moralne, doświadczenie życiowe i za wiarę w nich. Między wnukami i dziadkami istnieje wyjątkowa więź, zaś babcie zawsze znajdą czas dla wnuczki lub wnuka, pocieszą dobrym słowem, a czasem nawet i słodyczami.
Uczniowie poprzez piosenki przypominali babciom oraz dziadkom ich czasy młodości. Starali się, aby każdy wiersz czy piosenka były oceniane uśmiechem. Występ uczniów wywoływał u dziadków radość, wzruszenie, a nawet zachwyt, bo otrzymali od wnuków – wazoniki z kwiatami.