Jak podkreśla Agnė Camara, szefowej „International House Vilnius”, taka liczba osób nie została wybrana przypadkowo – według najnowszych danych Centrum Rejestrów, w Wilnie mieszka obecnie 73 tys. obywateli innych krajów.

Do udziału w sesji zdjęciowej zapraszani są nie tylko obcokrajowcy mieszkający w stolicy wraz z bliskimi, ale także ich przyjaciele i współpracownicy, nawet jeśli urodzili się na Litwie. Masowa sesja zdjęciowa odbędzie się 11 listopada, w sobotę, na ulicy Vilniaus.

„Zdjęcia będą wyjątkowe, ponieważ zostaną uwiecznione przez wileńskiego fotografa ulicznego Vincasa Alesiusa, który słynie ze swojej umiejętności „łapania” emocji. Wszystko to jest prezentem dla obcokrajowców, którzy Wilno uważają za swoje miasto, dlatego po sesji zdjęciowej zdjęcia zostaną przesłane osobiście każdemu, kto pozował do zdjęcia i będą mogły stać się częścią ich osobistego albumu i wspomnień. Chcemy wspólnie z obcokrajowcami i ich przyjaciółmi świętować, że wybrali Wilno i pokazać, że każda osoba tu mieszkająca jest integralną częścią stolicy” – mówi szefowa „International House Vilnius”.

Camara podkreśla, że data sesji zdjęciowej zbiega się z drugimi urodzinami ośrodka usług relokacyjnych i integracyjnych dla cudzoziemców „International House Vilnius” i stanowi jeden z głównych punktów święta.

W ciągu dwóch lat działalności specjaliści pracujący w „International House Vilnius” obsłużyli ponad 33 tys. osób. cudzoziemców, którym na zasadzie „jednego okienka” świadczono niezbędne usługi i konsultacje Departamentu Migracji, „Sodry”, Państwowej Inspekcji Podatkowej, związane z procesem relokacji. W wydarzeniach informacyjno-integracyjnych organizowanych przez placówkę wzięło udział ponad 7 000 osób, a języka litewskiego uczyło się około pół tysiąca obcokrajowców.

Na podst. vilnius.lt

Pokaz fotografii odbył się 14 sierpnia podczas obchodów 621. rocznicy pierwszej pisanej wzmianki o Rykontach. Zdjęcia zostały udostępnione przez mieszkańców.

„Na artystyczno-historycznej prezentacji zdjęć były pokazane udostępnione na święto przez mieszkańców fotografie ukazujące historię Rykontów. Była to świetna okazja, aby poczuć upływ czasu, jego łączność z kulturą i historią mieszkańców miasteczka Rykonty” – podkreśla Uniwersalne Wielofunkcyjne Centrum w Rykontach na swoim profilu w mediach społecznościowych.

Dawne fotografie utrwaliły wydarzenia tworzące historię miejcowości i przybliżyły życie jej mieszkańców w ciągu kilku pokoleń. Na prezentację złożyły się i portrety, i zdjęcia rodzinne z atelier i na tle domów, fotografie będące zapisem ważnych wydarzeń rodzinnych: ślubów, pogrzebów i in. Na niektórych zdjęciach uchwyceni zostali mieszkańcy podczas zwykłych dni, podczas pracy na roli i in. Pokazane też zostały stare fotografie miejscowego kościoła Trójcy Świętej.

Ci, którzy nie mogli przybyć na prezetację wystawy, mogą obejrzeć zdjęcia na profilu Uniwersalnego Wielofunkcyjnego Centrum w Rykontach na Facebooku TUTAJ.

***

Rykonty położone są ok. 11 km od Trok. To miejscowość o starym rodowodzie. Według historyków, po raz pierwszy wspomniana została w krzyżackich źródłach pisanych w 1402 roku. W XVI r. Rykonty należały do rodu Talwoszów. Do dziś zachował się tu późnogotycki kościół, wybudowany przez nich jako kalwiński. W kolejnych latach majątkiem władali Ogińscy. Od końca XVII w. do prawie połowy XIX w. Rykonty były własnością dominikanów trockich. W okresie międzywojennym Rykonty leżały na terenie powiatu wileńsko-trockiego, należącego do Rzeczypospolitej, a kilka kilometrów dalej przebiegała granica z Litwą. Do dziś wielu mieszkańców tej wsi używa na co dzień języka polskiego.

 

Zdjęcia są demonstrowane po raz pierwszy.

Muzeum Szkolnictwa na Wileńszczyźnie serdecznie dziękuje autorowi za udostępnienie fotografii.

Na starych kadrach uwieczniono udział muzykantów w życiu społeczności, ukazano różnorodność instrumentów w tamtych czasach oraz atmosferę początków XX wieku.

Muzycy z Wileńszczyzny, bawiący gości na różnorodnych świętach rodzinnych – to jedno z najbardziej rozpowszechnionych zjawisk etnograficznych XX wieku. Poszczególni muzykanci oraz kapele ukazały jak istotne były instrumenty muzyczne w kulturze etnicznej tamtych czasów, pokazały ich różnorodność,  a także skład kapel oraz przyodziewane na te okazje stroje. Geografia zdjęć jest także szeroka: obejmuje rejon wileński, trocki, solecznicki i po części krańce Białorusi.

Organizatorzy zachęcają czytelników do aktywnego współtworzenia wystawy, co tydzień będzie ona uzupełniana o nowe zdjęcia. Wystawę można obejrzeć TUTAJ 

Na podst. vrsa.lt 

 

 

 

 

 

Stworzymy cyfrową kopię zdjęć, a Ty zachowasz swoje cenne wspomnienia.

Taśmy fotograficzne i negatywy można przynieść do biblioteki (ul. Vilniaus 2, Rudomino) od poniedziałku do soboty w godz. 9-12.

„Drodzy parafianie! W związku ze zbliżającą się 20. rocznicą założenia parafii zwracamy się do was o pomoc. Być może posiadacie stare archiwalne zdjęcia czy wycinki z gazet o naszej parafii: jak powstawała, jak wyglądało przed budową obecne miejsce z kaplicą, jak były odprawiane Msze św. w szkole, jak odbywała się budowa kaplicy św. Józefa i domu parafialnego. Prosimy o udostępnienie! Bardzo czekamy na informację” – apeluje parafia św. Józefa w Zameczku.

Materiały należy nadsyłać na e-mail: [email protected].

Parafia św. Józefa w Zameczku została założona 17 lutego 1999 roku. Zbudowana tu kaplica poświęcona 8 września 2001 roku. Msze św. odprawiane są w językach polskim i litewskim.

W 2016 roku w Zameczku ruszyła budowa nowego kościoła.

Rozwój kultury i sportu, polityczne i wojskowe obrazy

Od 12 lutego, w każdy poniedziałek, na profilu Facebook Narodowego Archiwum Cyfrowego prezentowana jest nowa galeria złożona z około 25 zdjęć z zasobu NAC. Użytkownicy wybierają spośród nich najciekawsze zdjęcia. 10 fotografii z największą ilością polubień znajdzie się w albumie. Od 12 lutego do 22 kwietnia internauci wybiorą łącznie 100 zdjęć z epoki XX-lecia międzywojennego, które ich zdaniem powinny trafić do albumu “100x100”.

Unikatowe archiwalne fotografie krajobrazów Polski dwudziestolecia wojennego, architektury i rozbudowujących się miast, kadry z życia codziennego Polaków, udokumentowane na kliszach świadectwa postępu naukowego, rozwoju kultury i sportu, a wśród nich polityczne i wojskowe obrazy, które przypominają historię odzyskania niepodległości. W zasobie archiwum można znaleźć jedyne w swoim rodzaju zdjęcia ukazujące II RP w całej krasie, czego wyrazem będzie 10 rozdziałów albumu.

12 lutego ruszyło głosowanie na zdjęcia do rozdziału „Życie codzienne”, kolejne to:

- 19.02 „Krajobraz”

- 26.02 „Kultura”

- 05.03 „Przemysł”

- 12.03 „Sport”

- 19.03 „Polityka”

- 26.03 „Obyczaje”

- 02.04 „Dzieci i młodzież”

- 09.04 „Wojsko”

- 16.04 „Nauka”

Prawie 16 milionów fotografii w zasobie Narodowego Archiwum Cyfrowego
- Misją Narodowego Archiwum Cyfrowego jest budowanie nowoczesnego społeczeństwa świadomego swojej przeszłości. Fotografia stała się w XX wieku głównym medium przekazu informacji i wspomnień, a z uwagi na ogrom zniszczeń, jakich dokonała II wojna światowa rola tego typu przekazu jest dziś nie do przecenienia - powiedziała dyrektor Narodowego Archiwum Cyfrowego Marianna Otmianowska.

Podkreśliła również, że w zasobie NAC „znajduje się prawie 16 mln fotografii, w tym zespoły takie jak: Archiwum Fotografii Ilustrowanego Kuriera Codziennego - prężnie działającego przedwojennego koncernu wydawniczego, Archiwum Fotografii Henryka Poddębskiego - jednego z najznamienitszych fotografów II RP czy Archiwum Fotografii Narcyza Witczaka Witaczyńskiego - kawalerzysty i jednego z fotografów Józefa Piłsudskiego”.

- Tym projektem realizujemy jeden z celów Narodowego Archiwum Cyfrowego, czyli budowanie tożsamości wyrastającej z pamięci – dodaje dyrektor Narodowego Archiwum Cyfrowego.

Album 100x100 dostępny w formie ebooka
Jak wszystkie publikacje Narodowego Archiwum Cyfrowego również „100x100” będzie dostępna w formie bezpłatnego ebooka na stronie www.nac.gov.pl. Każdy będzie mógł pobrać PDF z albumem lub przeglądać, pobierać i wykorzystywać zdjęcia udostępnione w serwisie audiovis.nac.gov.pl.

Projekt realizowany jest w ramach Programu Wieloletniego „Niepodległa” na lata 2017–2021. Album zostanie wydany dzięki wsparciu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych.

Na podst. mkidn.gov.pl

Mozaika została ustawiona na placu przed klasztorem Zgromadzenia Sióstr Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. W tym miejscu pozostanie na czas Światowych Dni Młodzieży (ŚDM).

Wizerunek Jezusa Miłosiernego składa się z 15 tys. fotografii ludzi, nadesłanych z różnych stron świata.

Organizatorami akcji „Wymaluj OBRAZ” jest Wspólnota Chrystus w Starym Mieście i Faustyna 2016. Organizatorzy zapraszali wszystkich chętnych do przysyłania swoich fotografii, aby z nich powstał obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany według widzenia św. Faustyny. Akcja zbierania zdjęć trwała 110 dni.

Jak powiedzieli organizatorzy, przysyłano różne zdjęcia: ze ślubu, komunii, spotkań rodzinnych, paszportowe i tzw. selfie, a nawet zdjęcia USG.

Powstała ze zdjęć mozaika Jezusa Miłosiernego mierzy 6 metrów wysokości. Obraz zostanie też udostępniony w internecie, aby każdy mógł zobaczyć, którą częścią Jezusa jest, może dłonią, okiem, sercem.

W odpowiedzi na duże zainteresowanie akcja ta została przedłużona – do końca Roku Miłosierdzia, do listopada. Zdjęcia nadal można przesyłać przez stronę www.image2016.pl.

Jesienią obraz zostanie ponownie odsłonięty.

Na podst. krakow2016.com

„Powiadają, że fotografia to nie tylko chwila uwieczniona w czasie, ale też filozofia, przemawiająca do nas z głębi wieków. Ileż takich chwil, doznanych emocji i wspomnień mieszka zapomnianych w naszych starych rodzinnych albumach? Kiedy po raz ostatni, goszcząc u babci na wsi czy u starej cioci, sięgaliście pamięcią wstecz, gdzie większość twarzy i miejsc jest już nierozpoznawalnych i nieznanych dla młodego pokolenia? Co już mówić o zdjęciach, będących świadkami historii – ruiny zamku na wyspie przed odbudową zamku w Trokach czy dwór Tyszkiewiczów w Landwarowie w czasach swej świetności..." – twierdzą organizatorzy i zapraszają mieszkańców Ziemi Trockiej do wydostania głęboko schowanych skarbów w postaci zdjęć i podzielenia się nimi ze wspólnotą.

Otwarcie wystawy fotograficznej „Ziemia Trocka na starych fotografiach" ma się odbyć 8 lutego w Bibliotece Publicznej w Trokach (ul. Vytauto 69).

Biblioteka zapewnia, że każde nadesłane zdjęcie będzie skrupulatnie rejestrowane, pracownicy będą dbali o stan zdjęć. Po zamknięciu wystawy fotografie zostaną zwrócone właścicielom.

Każda osoba, która zechce udostępnić swe zdjęcia dla wystawy, ma zapełnić kartę zgłoszeniową. Karty zgłoszeniowe dostępne w Bibliotece Publicznej w Trokach, a także na stronie internetowej biblioteki www.trakubiblioteka.lt.

Zapełnione ankiety należy przynieść do czytelni Trockiej Biblioteki Publicznej bądź przysłać na adres elektroniczny: [email protected].

Zdjęcia można nadsyłać lub przynosić do 4 lutego.

Ekspozycję, którą przygotowało Narodowe Centrum Kultury we współpracy ze Związkiem Polskich Artystów Fotografików (ZPAF), można oglądać w galerii Kordegarda.

Autorami zdjęć są Wojciech Grzędziński, Krzysztof Miller i Maksymilian Rigamonti, a prezentowane fotografie wykonane zostały w ciągu minionych 20 lat w wielu miejscach konfliktów: w Iraku, Afganistanie, Gruzji, Libanie, Bośni, Czeczenii, Kongo, Kurdystanie.

Bohaterkami fotografii są kobiety - w różnym wieku i w różnych rolach, które widzimy jako uczestniczki zdarzeń lub np. jako obiekty tęsknot i pragnień żołnierzy przebywających w wojskowych bazach.

"Obok tych prac nie można przejść bez emocji" – powiedział PAP podczas wernisażu wystawy zastępca dyrektora Narodowego Centrum Kultury Kazimierz Monkiewicz. "Wybitni twórcy polskiej fotografii poruszają temat niezwykle aktualny, pokazują, jak wojna wkracza w życie ludzi, jak je zmienia i nakłada na ludzi nowe obowiązki" - opisywał.

Na wystawie "wyeksponowany został bardzo mocny materiał" - zaznaczyła jej kuratorka, prezes ZPAF Jolanta Rycerska.

"Dalekie światy objęte wojną, miejsca walk fotografowane z bliska, z wielkim wyczuciem i empatią. Cierpienie nie dotyczy mas, cierpią zawsze jednostki. Na tej wystawie każde ze zdjęć to indywidualny dramat. Jakaś konkretna historia. Czasem znana fotografowi, czasem pozostająca tajemnicą - dla niego i dla widzów" - podkreśliła Rycerska.

"Wybraliśmy zdjęcia pokazujące kobiety w rejonach działań wojennych bądź jako przedmiot męskich tęsknot - w znakomitym reportażu z Afganistanu autorstwa Maksymiliana Rigamontiego. Zobaczyć można zdjęcia reporterskie i portrety o niezwykłej sile wyrazu - kobiece twarze czyta się inaczej w kontekście tamtych miejsc i toczących się tragicznych zdarzeń. Pojawia się ból, strach, rozpacz, głód i śmierć. Kwintesencja każdej wojny" - opisywała.

Wśród prezentowanych zdjęć Grzędzińskiego jest m.in. cykl wykonany w 2008 r. w Gruzji, pokazujący skutki bombardowania bloków mieszkalnych w mieście Gori przez lotnictwo rosyjskie, bezpośrednio po zdarzeniu. Widać ofiary, wśród nich kobiety.

"Te zdjęcia dotykają wprost tematu śmierci" - podkreśliła Jolanta Rycerska w rozmowie z PAP na wernisażu. Skłaniają one również do refleksji nad relacją między fotografem i strefą sacrum ludzkiego życia. "Wiele sporów etycznych było zawsze wokół tego, czy pokazywać tego typu obrazy na fotografiach, czy nie" - mówiła Rycerska.

"Przy tym zdjęciu ze zdumieniem zatrzyma się każdy" - powiedziała z kolei o fotografii wykonanej przez Millera w 1993 r. w Gruzji, w mieście bronionym przez gruzińską armię podczas wojny z Abchazją. Uwieczniona sytuacja na pierwszy rzut oka jest sielankowa.

"Pogodny dzień, wydaje się, że to może być niedzielny poranek. Widzimy małą dziewczynkę, która spaceruje z dziadkiem. Ale widzimy też, że ta dziewczynka dostaje od napotkanego żołnierza granat, który żołnierz wręcza jej niczym cukierek" - opisywała Rycerska. "To zdjęcie ma drastyczną wymowę. Obraz jest wstrząsający poprzez zderzenia i kontrasty. Pokazuje potężne przemiany, które dzieją się w ludziach w czasie wojny" - komentowała kuratorka wystawy.

Na reportaż Rigamontiego z Afganistanu złożyły się m.in. fotografie pokazujące żołnierzy w bazach, którzy tęsknią za kobietami. "O roli kobiet w czasie wojny można opowiedzieć również poprzez ukazanie na zdjęciach braku kobiet" - mówiła Rycerska.

Wojciech Grzędziński (ur. 1980 w Warszawie) pracował jako fotoreporter m.in. "Rzeczpospolitej" i "Dziennika". Dokumentował konflikty zbrojne i ich skutki m.in. w Libanie, Gruzji, Afganistanie, Sudanie Południowym. Jest wielokrotnym laureatem konkursów fotografii prasowej. Za reportaż z konfliktu w Gruzji otrzymał w 2009 r. trzecią nagrodę w konkursie World Press Photo. Od 2011 r. pracuje jako szef fotografów w Kancelarii Prezydenta RP oraz fotograf osobisty prezydenta.

Krzysztof Miller (ur. 1962 w Warszawie) od 1986 r. był autorem zdjęć dla pism drugiego obiegu, a od 1988 r. fotografem Centrum Informacji Akademickiej NZS. W 1989 r. fotografował obrady Okrągłego Stołu. Następnie był czołowym fotoreporterem "Gazety Wyborczej". Uznawany za mistrza gatunku dla pokoleń polskich adeptów fotografii, jest autorem zdjęć wykonanych m.in. podczas czechosłowackiej Aksamitnej Rewolucji, przewrotu w Rumunii, wojen (m.in. w Bośni). W 2000 r. był jurorem konkursu World Press Photo. W 2014 r. prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Maksymilian Rigamonti (ur. 1974 w Warszawie) od 2005 r. współpracował z tygodnikiem "Newsweek Polska", następnie związał się z tygodnikiem "Wprost". Pięciokrotnie był w bazach Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie. W 2012 r. jego fotograficzny projekt "Bykownia. Archeologia zbrodni" sfinansowało Narodowe Centrum Kultury, a prezydent Bronisław Komorowski objął go swoim patronatem. Jako autor tego projektu Rigamonti zdobył m.in. główną nagrodę w konkursie Grand Press Photo 2012 - wykonaną przez niego fotografię z ekshumacji polskich oficerów na cmentarzu w Bykowni uznano za Zdjęcie Roku.

Wystawę "Kobieta na wojnie" można będzie oglądać w Kordegardzie do 14 czerwca. PAP