Fot. vrsa.lt
1 czerwca o godz. 11.00 w Rudominie odbędzie się święto z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka. Na wydarzenie zaprasza Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego, która, wraz z filiami, w 2021 roku obsłużyła niemal 53,5 tys. czytelników.
„Z dużym oddaniem inwestujemy w rozwój kultury w rejonie wileńskim, uważamy bowiem, że jest to dziedzina życia niesłychanie ważna i potrzebna. Za działalność krzewienia kultury i czytelnictwa w Centralnej Bibliotece Samorządu Rejonu Wileńskiego, wraz z filiami, odpowiadają pracownicy zatrudnieni na blisko 80,1 etatów. Nie jest to mało, ale w sytuacji, gdy kultura jest dziedziną dość pokrzywdzoną, nie jest to również dużo, dlatego w przyszłości będziemy zwiększali liczbę osób zatrudnionych w sferze rozwoju życia kulturalnego wśród mieszkańców. W rejonie działa szeroka sieć ośrodków kulturalnych, o które dbamy, które odnawiamy, modernizujemy, ale też budujemy nowe. Inwestujemy i dalej będziemy inwestować w infrastrukturę użyteczności publicznej, w tym w biblioteki, by zakres możliwości spędzania czasu wolnego i wszechstronnego rozwoju był dla naszych mieszkańców jak najszerszy” – zapewnia mer rejonu wileńskiego Maria Rekść.
Działalność bibliotek w rejonie wileńskim w dobie pandemii
Nowa rzeczywistość – nowe formy. Takie było wyzwanie 2021 roku. Wraz ze zmianą rzeczywistości – szczególnie w okresie pandemii – w sposób nieunikniony zmieniał się również charakter pracy bibliotekarzy. Znaczna część usług przeniosła się do przestrzeni wirtualnej, a pracownikom bibliotek przyszło w sposób szybki i giętki reagować na nowe wyzwania. W warunkach nowej rzeczywistości biblioteki przyczyniły się do zapewnienia jakościowego procesu nauczania, poprawy jakości spędzanego w czasie kwarantanny czasu w domu poprzez oferowanie bogatej treści cyfrowej, elektronicznych baz danych i zdalnych szkoleń.
Pracownicy bibliotek proponowali swoim czytelnikom aktualną i ciekawą ofertę: zorganizowali 252 imprezy, 122 wystawy, w tym 15 wirtualnych.
W 2021 roku księgozbiór bibliotek został uzupełniony o 16 024 egzemplarze książek.
Projekty Centralnej Biblioteki Samorządu Rejonu Wileńskiego w 2021 roku
Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego w ramach realizacji projektu „Wirtualna tura po historii i kulturze Tatarów Wileńszczyzny” w bibliotekach rejonu wileńskiego oferuje nową usługę – wirtualną turę po Wileńszczyźnie.
„Zrealizowany pomysł zachęca do dialogu międzykulturowego, stwarza możliwość do zapoznania się z chronionymi przez państwo obiektami dziedzictwa kulturowego na Wileńszczyźnie. Projekt ten pozwolił czytelnikom bibliotek oraz wszystkim mieszkańcom zapoznać się z historią wsi Niemież i Sorok Tatary, która się XIV wieku, gdy wielki książę litewski Witold osiedlił tu pierwszych Tatarów. W wymienionych wsiach mieszczą się obiekty dziedzictwa kulturowego szczebla narodowego, regionalnego i lokalnego” – podkreśla mer rejonu wileńskiego Maria Rekść.
Tura dostępna jest pod linkiem https://vrscb.lt/vilniauskrastototoriai/
Rok 2021 – Rokiem Historii i Kultury Tatarów Litewskich. Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego wespół z imamem Litewskiego Centrum Duchowego Muzułmanów Sunnitów i we współpracy z różnymi organizacjami zaprezentowała cechy szczególne pisma tatarskiego. Partner projektu – Biblioteka Publiczna Okręgu Wileńskiego im. Adama Mickiewicza zdigitalizowała unikalny „Praktyczny podręcznik początkowego czytania po arabsku” z roku 1937. W oparciu o ten podręcznik ukazało się nowe jego wydanie z komentarzami i uzupełnieniami w języku litewskim. W ramach projektu wydano również alfabet języka arabskiego. Zarówno z alfabetu, jak też z uzupełnionego wydania podręcznika w Centralnej Bibliotece Samorządu Rejonu Wileńskiego i jej filiach mogą korzystać wszyscy zainteresowani kulturą tatarską oraz chętni bliższego zapoznania się z unikalnym pismem. Wydania te wykorzystywano w zajęciach edukacyjnych, których uczestnicy w sposób praktyczny wypróbowali pismo arabskie. Zajęcia edukacyjne odbywały się w Centralnej Bibliotece Samorządu Rejonu Wileńskiego, w Domu Wspólnoty Tatarskiej Wsi Sorok Tatary, podczas zorganizowanego przez Bibliotekę Publiczną Okręgu Wileńskiego im. Adama Mickiewicza „Festiwalu czytania”, jak również – w Wileńskim Centrum Szkoleniowym Agroekologii. Podczas edukacji omam zapoznawał wszystkich z alfabetem arabskim, opowiadał o historii tego pisma, o swoim zawodzie, tradycjach i zwyczajach tatarskich. Projekt częściowo sfinansował Samorząd Rejonu Wileńskiego.
100. rocznica urodzin Stanisława Lema
Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego realizowała projekt „Rok 2021. Setna rocznica urodzin Stanisława Lema”. Celem projektu było przybliżenie czytelnikom, fanom filmu i fantastyki twórczości i biografii słynnego polskiego pisarza science fiction Stanisława Hermana Lema. W tym roku przypada 100. rocznica urodzin tego wybitnego polskiego pisarza, filozofa i futurologa, którego dzieła były szeroko tłumaczone na różne języki świata.
Z tej okazji Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego przygotowała wystawę literacką zatytułowaną „Żyjemy z nieprawdopodobnym tempie przyśpieszenia”, która zawiera szeroki zakres materiałów dotyczących życia i twórczości pisarza. Cieszymy się z konkursu rysunkowego „Jam jest robot hartowany”, w którym tak aktywnie uczestniczyli uczniowie szkół podstawowych.
22 września Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego zaprosiła 9-klasistów z Gimnazjum im. Ferdynanda Ruszczyca oraz ich nauczycielkę Ilonę Herman na fantastyczne spotkanie z osobowością futurologa Stanisława Lema pod tytułem „Nie żałuj, nigdy nie żałuj, że mogłeś coś w życiu stworzyć”. Właśnie tym spotkaniem projekt „Rok 2021. Setna rocznica urodzin Stanisława Lema” się zakończył. W niesamowitej kosmicznej scenerii młodzi odkrywcy wzięli udział w konkursie wiedzy o jednym z niewielu światowej sławy autorów science fiction uznawanym za prawdziwego mistrza literatury. Jego książki przetłumaczono na ponad czterdzieści języków i wydano w ponad 30 milionach egzemplarzy. Nie bez powodu Lem uważany jest za ostatniego kosmicznego romantyka. Po quizie uczniowie pracowali w grupach, aby zbudować roboty z odpadów. Używając swojej wyobraźni, dzieci zaprojektowały oryginalne i niepowtarzalne kreacje. W trakcie trwania warsztatów sprawdzane były odpowiedzi uczniów na pytania quizowe. Trzech zdobywców najwyższych wyników otrzymało nagrody główne, a pozostali uczestnicy również zostali obdarowani upominkami.
Projekt był finansowany przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w ramach konkursu „Polonia i Polacy za granicą 2021” oraz Samorząd Rejonu Wileńskiego.
Obchody Roku Konstytucji 3 Maja i Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów
Rocznica Konstytucji 3 Maja. Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego zrealizowała również projekt „Rok 2021. Obchody rocznicy Konstytucji 3 Maja”. Jego celem było upamiętnienie 230. rocznicy Konstytucji 3 Maja – pierwszej pisanej konstytucji w Europie i drugiej na świecie (po Stanach Zjednoczonych Ameryki) oraz Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów. Te oba dokumenty są częścią wspólnego historycznego dziedzictwa Litwy i Polski, umacniają pamięć historyczną naszych narodów. Z tej okazji Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego zorganizowała kilka konkursów oraz wystawę literacką.
Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego – w czołówce najlepszych
W latach 2019-2021 Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego uczestniczyła w projekcie „Prisijungusi Lietuva”. Celem projektu jest wspieranie mieszkańców w skutecznym, bezpiecznym i odpowiedzialnym korzystaniu z technologii informacyjnych, internetu i możliwości, które one dają. W 2019 r. w projekcie udział wzięło 980 uczestników, w 2020 r. – 1500, a 2021 r. – aż 4000. Centralna Biblioteka Samorządu Rejonu Wileńskiego jest w dziesiątce bibliotek szkolących najwięcej osób z zakresu technologii cyfrowych w kraju.
Dodaj komentarz
|
EWANGELIA NA CO DZIEŃ
-
29 marca 2024
Wielki Piątek
J 18, 1-19, 42
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.
Czytaj dalej...
Miejsce na Twoją reklamę 300x250px
|