„Nad poezją trzeba ciągle pracować, bo to jest wielki skarb, który człowiek w sobie ma” .
Wiesław Komasa
Komisja w składzie: Lilija Kutysz, nauczyciel ekspert języka polskiego, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach; Walentyna Dulko, nauczyciel metodyk języka polskiego, Gimnazjum im. Pawła Ksawerego Brzostowskiego w Turgielach, Edyta Jasielonis, nauczyciel metodyk języka polskiego, Gimnazjum im. Anny Krepsztul w Butrymańcach; Krystyna Turkot, starszy nauczyciel języka polskiego, Gimnazjum im. Michała Balińskiego w Jaszunach; Iwona Nowikiewicz, starszy nauczyciel języka polskiego, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach, Wacława Iwanowska, nauczyciel metodyk języka polskiego, Gimnazjum w Ejszyszkach; Aleksandra Bojarin, nauczyciel metodyk języka polskiego, Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Białej Wace, Eliza Paszkiewicz, starszy nauczyciel języka polskiego, Gimnazjum im. Pawła Ksawerego Brzostowskiego w Turgielach – po wysłuchaniu 35 recytatorów wyłoniła następujących laureatów:
Kategoria I – dzieci do lat 7
I miejsce – Magda Danielė, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktor Wiesława Komoliubienė);
II miejsce – Paulina Sankowska, Gimnazjum im. Ludwika Narbutta w Koleśnikach (instruktor Joanna Krasowska);
III miejsce – Arina Jaglińska, Gimnazjum im. Pawła Ksawerego Brzostowskiego w Turgielach (instruktor Anna Jurgielewicz).
Kategoria II – dzieci od 8 do 12 lat
I miejsce – Julia Celestyna Turowska, Gimnazjum w Ejszyszkach (instruktor Wacława Iwanowska);
II miejsce – Maja Własowa, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktor Bogusława Lialkienė);
III miejsce – Elzė Maria Danielė, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktorzy Lilia Kutysz, Jolanta Wołosewicz).
Wyróżnienia:
Izabela Učkuronytė – Gimnazjum w Ejszyszkach (instruktor Wacława Iwanowska);
Emil Sergijenko – Gimnazjum im. Pawła Ksawerego Brzostowskiego (instruktor Walentyna Dulko);
Sandra Ziniewicz – Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktor Lilia Kutysz).
Kategoria III – młodzież od 13 do 15 lat
I miejsce – Maria Jundo, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktor Lilia Kozakiewicz);
II miejsce – Gloria Tomaszewicz, Gimnazjum im. Michała Balińskiego w Jaszunach (instruktor Wioleta Michalkiewicz);
III miejsce – Oliwia Szarkowska, Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach (instruktor Iwona Nowikiewicz).
Wyróżnienie:
Tomas Michalcevičius – Gimnazjum im. Michała Balinskiego w Jaszunach (instruktor Krystyna Turkot).
Kategoria IV – młodzież od lat 16
I miejsce – Bogusław Jodko, Gimnazjum im. Michała Balińskiego w Jaszunach (instruktor Krystyna Turkot);
II miejsce – Paulina Pieszko, Gimnazjum im. Michała Balińskiego w Jaszunach (instruktor Krystyna Turkot);
III miejsce – Arnold Tyszewicz, Gimnazjum im. Anny Krepsztul w Butrymańcach (instruktor Edyta Jasielonis).
Wyróżnienie:
Dominika Narkiewicz – Gimnazjum im. Ludwika Narbutta w Koleśnikach (instruktor Teresa Bogdiun);
Ewa Gloria Dijak – Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Białej Wace (instruktor Janina Snarska);
Ernest Mickielewicz– Gimnazjum im. Anny Krepsztul w Butrymańcach (instruktor Edyta Jasielonis).
Gratulujemy recytatorom i nauczycielom laureatów. Gdy jest zaspokojona ciekawość co do wyników, teraz proszę przeczytać kilka uwag w nawiązaniu do motta tego artykułu.
Wielką radością jest, gdy młody recytator kocha poezję i wie, co mu się bardzo podoba. Jednak często, pomagając uczniom w dobraniu wierszy do recytacji, my, nauczyciele, stykamy się z wieloma problemami. Czasem uczniowi się podoba wiersz, który, według nauczyciela, jest „na wyrost”, wtedy niełatwo tak przekazać myśli i uczucia, by słuchacze zrozumieli, o co chodzi w tym wierszu, jakie wartości, jakie treści dla recytującego są wartościowe i ważne. Nauczyciel – instruktor pragnie, by recytator niósł pozytywne myśli i emocje, by był to nowy wiersz, „niezarecytowany”. Sam uczeń szuka w poezji odzwierciedlenia swoich przeżyć obecnych lub wyimaginowanych. I dla polonisty to poszukiwanie trwa od końca jednego konkursu – z wzrostem natężenia – ku początkowi kolejnego. A gdy się znajdzie odpowiedni wiersz dla odpowiedniego ucznia – zaczyna się współpraca, która podnieca obie strony i niesie radość odkrycia. Zgodzą się ze mną i poloniści, i recytatorzy.
Zakończył się konkurs, a patrząc na wyniki i nazwiska instruktorów, można posądzić o korupcję, lecz nic z tego. Każda grupa wiekowa miała inny skład komisji, toteż nauczyciel, szykujący ucznia do recytacji, nie miał wpływu na decyzję, bo nie był w składzie tego jury, gdzie oceniany jest jego uczeń. Jako że konkurs był przeprowadzany zdalnie, członkowie komisji oceniającej mieli możliwość kilkakrotnie przesłuchać każdy wiersz, starając się obiektywnie, uczciwie ocenić recytację, pamiętając o regulaminie. No i pierwsza uwaga techniczna: „Łączny czas wykonania nie może przekraczać 5 minut” (wytłuszczoną czcionką napisane i podkreślone). A filmiki pokazują, ile czasu trwa recytacja. Warto na przyszłość pamiętać, tu już nie da się oszukać o minutę czy pół. Druga uwaga: „Nagranie interpretacji utworów powinno być w pozycji stojącej, w dowolnej zamkniętej przestrzeni w planie ogólnym, tak aby można było zobaczyć całą postać”. Wierzymy, że recytator nie jest boso, nie w piżamie, ale nie widzimy, bo jest kilka ujęć w planie średnim, w lepszym wypadku amerykańskim (eliminuje się domysły o piżamie). Pozwoliłam sobie zażartować, ale to nie jest problem recytatora, a nauczyciela, który powinien zadbać o poprawne odczytanie regulaminu.
Wiadomo, ten artykuł czytają ludzie, którzy należą do tych niektórych, którzy „lubią poezję”, interesują się recytacją, więc skorzystam z okazji, by się podzielić zdobytą i przeżytą informacją. Guru recytacji można nazwać prof. Wiesława Komasę, który jest znanym aktorem, reżyserem, lektorem, a też recytatorem. Bardzo mi się podobają jego myśli o recytacji. Zastanawia się aktor, należy mówić poezję czy interpretować. Przytoczę jego niektóre myśli, mam nadzieję, że będą ciekawe i przydatne:
„Mówić poezję, to dzielić się swoją prawdą, wrażliwością na temat tego, co uzyskało się od poety. I w momencie, kiedy to się staje moje, czyli ja się z tą prawdą utożsamiam, to w tym momencie podaję to jako swoje przeżycie, tu i teraz, bo poezja jest chwilą i ona potrzebuje specjalnej atmosfery, żeby się wypełnić, wypełnić wnętrzem, myślą, wypełnić korespondencją z drugim człowiekiem i w tym momencie staje się to dopełnienie prawdy. (...)Mówimy, porozumiewamy się nie tylko językiem, ale porozumiewamy się pauzą, ciszą, porozumiewamy się mową ciała. Czy można interpretować i używać ruchu ręki, głowy? No można, jeżeli to organicznie tobie potrzebne do wyrażenia siebie, żeby mój przekaz był bardziej prawdziwy – to wtedy korzystam, korzystam z całości, z całości siebie”.
Na zakończenie wyrażę zdanie całej komisji konkursowej. Wiersze piękne, recytatorzy zdolni, nauczyciele wspaniali, zmobilizowali się, nie przestraszyli się nowej formy, ale trochę żal, że nie mogliśmy wspólnie przeżywać tej specjalnej atmosfery dreszczyku emocji, który towarzyszy recytacjom „na żywo”. I jak mają zabrzmieć życzenia dla naszych laureatów, uczestników republikańskich eliminacji, które odbędą się również zdalnie? Życzymy zwycięstwa i wywarcia pięknego, a czasem wstrząsającego, lecz zawsze pozytywnego wrażenia na jury.
Lilia Kutysz,
nauczycielka języka polskiego
Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach
Komentarze
DZIĘKUJĘ.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.