Patrząc na ten obraz to chciałoby się go nazwać Dziewczynka o błyszczących oczach. Z obrazu patrzą bowiem błyszczące, smutne oczy, a splecione dłonie dzierżą perłowobiałe chryzantemy. Podczas wystawy przy żadnym obrazie nie gromadzi się tak wiele ludzi, jak przy nim.
Jest to dzieło w sumie niewielkich wymiarów. Malowane olejem na zwykłej tekturze, widać ma w sobie wielką moc przyciągania widza. Na pewno nie czyni tego za sprawą bogatej kolorystyki, bowiem utrzymane jest całe w srebrzystoszarej tonacji, z wyjątkiem rudozłotych włosów modelki. To stojąca samotnie, smutna i jednocześnie zamyślona blada twarz, ubranej nadzwyczaj skromnie, dziewczynki i jej świecące oczy muszą mieć niezwykłą moc oddziaływania na widza. Poza tym portret ten jest całkowicie inny niż stylistyka w jakiej w końcu XIX wieku przywykło się malować dzieci – w salonach, czy innych pięknych kolorowych otoczeniach. Boznańska tym obrazem, namalowanym w 1894 roku, zerwała z ową konwencją.
Olga Boznańska – najwybitniejsza polska malarka okresu Młodej Polski działająca w Monachium i Paryżu. Urodzona w 1865, zmarła w 1940. Od 1886, gdy zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, prezentowała swoje prace na wystawach w kraju, Europie i Stanach Zjednoczonych. Do spuścizny malarskiej artystki należy wiele arcydzieł sztuki portretowej. W swych obrazach artystka skupiła się na twarzy modela oddając stan jego psychiki, nastrój chwili i cechy charakterologiczne zarazem; szczególną wagę przywiązywała też do kształtu dłoni. Na ukształtowanie się postawy artystycznej Boznańskiej zasadniczy wpływ wywarła wyrafinowana sztuka Jamesa McNeill Whistlera, oraz swobodny sposób malowania artystów sytuujących się na pograniczu realizmu i impresjonizmu, Edouarda Maneta i Wilhelma Leibla.
Rota
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.