Fot. materiały prasowe
Na początku maja odbędzie się największa w historii prezentacja polskiego wzornictwa na Litwie. Podczas Litewskiego Tygodnia Designu mieszkańcy Wilna, Kowna i Kłajpedy będą mogli obejrzeć aż pięć wystaw prezentujących najciekawszy polski design.
Tak szeroka prezentacja możliwa jest dzięki współpracy Instytutu Polskiego w Wilnie, Instytutu Adama Mickiewicza, działającego pod marka Culture.pl, oraz Litewskiego Forum Designu, organizatorów wydarzenia.
Polski program podczas 12. edycji Litewskiego Tygodnia Designu, obejmujący aż pięć dużych wystaw, ma na celu zaprezentowanie potencjału polskich projektantów, ich innowacyjnych produktów, a także sukcesów odnoszonych przez nich na największych wydarzeniach na świecie. Jest także próbą zmiany percepcji Polski, postrzeganej na Litwie jako jeden z największych producentów mebli i elementów wyposażenia wnętrz, ale często rozpoznawalnej raczej z powodu ilości i dostępności produktów, niż jakości designu. Polska ma w tym obszarze projektowania wiele powodów do dumy. Młodzi, zdolni i kreatywni polscy twórcy prezentują swoje produkty pod marką „design from Poland“ przestali być anonimowi i są już rozpoznawani na świecie.
„Cieszę się, że dzięki aktywności organizatorów poszczególnych projektów oraz wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza, będziemy mogli zaprezentować na Litwie największy do tej pory projekt o polskim wzornictwie. Oba kraje, Polska i Litwa, mają wiele osiągnięć w dziedzinie designu. W obu wzornictwo stanowi ważną część zarówno sektora kultury, jak i gospodarki. Naszych projektantów łączy inspiracja naturą, poszanownie tradycji i historii. Jednakże, mimo bliskości geograficznej, historycznej i kulturowej, polski design jest praktycznie nieznany na Litwie, a litewski w Polsce. Dlatego, poprzez udział w Litewskim Tygodniu Designu, chcemy pokazać to, co w polskim designie najlepsze. Młodych, ambitnych i kreatywnych twórców i ich produkty, które zachwacają świat. Ale pokażemy także projekty międzynarodowe pod polską kuratelą, na których widzowie będą mogli obejrzeć najpiękniejsze obiekty z krajów bałtyckich oraz krajów Grupy Wyszehradzkiej.“, mówi Marcin Łapczyński, dyrektor Instytutu Polskiego w Wilnie.
Co warte podkreślenia, polski program obejmuje zarówno wystawy polskiego designu („Polish design in the middle of...“), jak i projekty prezentujące go w szerszej perspektywie Grupy Wyszehradzkiej „Graduation projects“ oraz regionu Morza Bałtyckiego („Roundabout Baltic“). Litewska publiczność będzie mogła zapoznać się także ze wspólnym, polsko-litewskim projektem „WE. Beauty of diversity“, przygotowanym przez Agnieszkę Bar oraz Julię Janus specjalnie na Litewski Tydzień Designu.
„Niezmiernie nam miło, że współorganizatorem aż trzech polskich wystaw odbywających się w ramach Design Week Lithuania jest Instytut Adama Mickiewicza działający pod marką Culture.pl – narodowa instytucja kultury mająca na celu promocję Polski i polskiej kultury za granicą. Jednym z naszych priorytetów jest prezentacja potencjału polskiego designu jako nośnika współczesnej polskiej kultury i narzędzia promocji polskiej kreatywności. Dzięki zaproszeniu Instytutu Polskiego w Wilnie oraz organizatorów Design Week Lithuania publiczność w Wilnie, Kownie i Kłajpedzie będzie miała możliwość zobaczenia zróżnicowanego obrazu działalności polskich projektantów w ostatnich latach. Przekrojową i najpełniejszą prezentacją polskiego designu będzie wystawa "Polish Design: in the Middle of" obejmująca trzydzieści wyróżniających się projektów, pokazująca inspiracje projektantów, interpretacje najnowszych trendów oraz zróżnicowane obszary projektowe, w których działają polscy projektanci.”- mówi Maria Ostrowska, p.o. Menedżera Programu Polska Design w Instytucie Adama Mickiewicza.
Polski program na Litewskim Tygodniu Designu 2017:
Wystawa „Graduation Projects“ to przegląd najlepszych prac studentów kierunków projektowych z Czech, Polski, Słowacji i Węgier oraz obywateli tych państw studiujących poza Grupą Wyszehradzką. Prace dyplomowe są oceniane w dwóch kategoriach: 2D– grafiki użytkowej oraz 3D wzornictwa przemysłowego. Historia przeglądu sięga 2002, kiedy to redakcja kwartalnika projektowego „2+3D” zaprezentowała na swoich łamach wybrane prace dyplomowe absolwentów polskich uczelni. W 2006 roku w projekt włączył się Zamek Cieszyn jako organizator cyklicznych wystaw. Od 2010 przegląd ma charakter międzynarodowy. Organizator: Zamek Cieszyn Partner: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytut Polski w Wilnie
Kowno Otwarcie wystawy: 1.05.2017, godz. 16:30 Pienocentro rūmai, Laisvės al. 55, Kowno Termin trwania wystawy: 1 – 7.05.2017
Polsko-litewski projekt „WE. Beauty of diversity” to cykl wydarzeń zaangażowanych społecznie. Wystawa jest przestrzenią do obserwowania tolerancji i społecznych reakcji na różnorodność. Autorki Agnieszka Bar oraz Julia Janus przedstawiają relacje między ubraniami a kształtami ludzkiego ciała, oraz formami unikatowych szklanych przedmiotów a kształtami liści. Obie nadają jednakowe znaczenie każdej z form. Zadają pytanie, dlaczego ludzie, którzy oceniają i kategoryzują innych ludzi nie wartościują liści jednego drzewa jako pięknych i brzydkich. Jesteśmy tacy sami, jak liście… Różnorodność w przyrodzie oznacza specjalizację i przystosowanie się do środowiska. Wszystko, co pochodzi od natury jest tak samo piękne. Organizator: Agnieszka Bar Glass Design, Julia Janus, BASK Współorganizator: Instytut Adama Mickiewicza/ Culture.pl Partnerzy: Instytut Polski w Wilnie, ČIOP ČIOP,
Wilno Rozmowa z artystkami: 1.05.2017, godz. 18:00 Otwarcie wystawy: 1.05.2017, godz. 18:30 Čiop Čiop, Žalgirio g. 135, Wilno Termin trwania wystawy: 1 – 3.05.2017
Kłajpeda Rozmowa z artystkami: 5.05.2017, godz. 16:00 Otwarcie wystawy: 5.05.2017 godz. 17:00 Klaipėdos kultūros fabrikas, Bangų g. 5A, Kłajpeda Termin trwania wystawy: 5 – 7.05.2017
Wystawa Roundabout Baltic jest osobistą narracją, pokazującą wizualne związki pomiędzy projektantami, ich pracą oraz nadmorskim krajobrazem obecnym w zaprojektowanych przez nich przedmiotach codziennego użytku. Prezentowane obiekty autorstwa twórców z krajów bałtyckich: Polski, Litwy, Łotwy, Estonii, Szwecji, Finlandii, Danii i Niemiec, poprzez swoją formę lub strukturę są silnie zakorzenione w tradycji materialnej i rzemiosłach charakterystycznych dla regionu, w widoczny sposób związane są z otoczeniem, wpisane w wizualną charakterystykę regionu. Przedmioty nie będą jednak prezentowane w podziale na kraje, lecz uporządkowane według zarysowanych przez kuratorkę Agnieszka Jacobson – Cielecką wątków, według łączących je podobieństw i cech wspólnych. Czasem będzie to forma, czasem materiał lub kolorystyka, czasem uporczywie powracający motyw, jakby projektanci, niezależnie od siebie, rozwiązywali to samo zadanie. Bałtyk stał się dla projektantów wspólnym językiem, dzięki któremu nieznajomi sąsiedzi stają się sobie bliscy.
Organizatorzy: Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, Instytut Adama Mickiewicza/Culture.pl, Instytut Polski w Wilnie Partnerzy: Muzeum Sztuk Dekoracyjnych i Designu w Wilnie, Muzeum Miasta Gdyni, Centrum Designu Gdynia – Pomorski Park Naukowo-Technologiczny,
Wilno Rozmowa z kuratorką: 3.05.2017, godz. 18:30 Otwarcie wystawy: 3.05.2017, godz. 19:00 Muzeum Sztuki Użytkowej i Designu, Arsenalo g. 3A, Wilno Termin trwania wystawy: 3.05 – 15.06.2017
Druga Ogólnopolska Wystawa Znaków Graficznych w Kłajpedzie rekonstruuje legendarną warszawską wystawę z 1969 roku, wzbogaconą o najnowsze dokonania polskich projektantów z lat 2000-2015. W przeciwieństwie do lat 60. nowoczesny język komunikacji wizualnej to już nie tylko znaki graficzne, ale rozbudowane projekty, na które składają się działania z typograficzne, formalne czy kolorystyczne. Wiele prac jest częścią systemów identyfikacji wizualnej czy skomplikowanych strategii marketingowych. Na wystawie, która była już prezentowana w Wilnie i Kownie, można obejrzeć ponad 200 prac. Kuratorem ekspozycji jest Marcin Rene Wawrzkiewicz oraz Patryk Hardziej. Organizator: Instytut Polski w Wilnie Partnerzy: DesignCrit, Oldschool Logo, Akademia Sztuk Pięknych w Wilnie, Filia w Kłajpedzie
Kłajpeda Otwarcie wystawy: 4.05.2017, godz. 17:00 Akademia Sztuk Pięknych w Wilnie, Filia w Kłajpedzie, Daržų g. 18, Kłajpeda Termin trwania wystawy: 4-26.05.2017
Wystawa „POLISH DESIGN: in the Middle of” prezentuje trzydzieści prac polskich projektantów, zarówno uznanych, jak i debiutantów. Zgromadzone na wystawie projekty pokazują potencjał polskiego wzornictwa i pozwalają poznać tok myślenia jego twórców. Polski design nieustannie się rozwija się i odkrywa nowe, własne drogi. Jest w momencie zmian, refleksji, inspiracji, innowacji. Wystawa przedstawia różne dziedziny projektowania, nie tylko wzornictwo przemysłowe, ale też ilustrację, rzemiosło i młode firmy. Ta interaktywna ekspozycja pokazuje inspiracje projektantów, najnowsze trendy, a także obszary działań polskich twórców, takie jak różnego rodzaju rzemiosło, meble, technologie oraz zabawki. Zwiedzający mogą doświadczyć humoru, empatii i sposobu myślenia polskich projektantów. Ekspozycje tworzą prace uznanych na świecie projektantów jak m.in. Oskara Zięty (Zieta Prozessdesign), Kosmos Project, Estimote Polska i Pani Jurek, a także studentów School of Form. Kuratorką wystawy jest Izabela Bołoz. Organizator: Instytut Adama Mickiewicza / Culture.pl Partner: Instytut Polski w Wilnie, Galeria Sztuki im. M. Žilinskasa
Kowno Otwarcie wystawy: 05.05.2017, godz. 17:00 Galeria Sztuki im. M. Žilinskasa, Nepriklausomybės a. 12, Kowno Termin trwania wystawy: 05-28.05.2017
Więcej informacji: www.dizainosavaite.lt www.facebook/com/lenkijosinstitutas www.culture.pl
Dodaj komentarz
|
EWANGELIA NA CO DZIEŃ
-
29 marca 2024
Wielki Piątek
J 18, 1-19, 42
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus udał się z uczniami za potok Cedron, do znajdującego się tam ogrodu. I wszedł do niego On i Jego uczniowie. Judasz, Jego zdrajca, też znał to miejsce, gdyż Jezus często spotykał się tam ze swymi uczniami. Judasz więc przybył tam wraz z oddziałem żołnierzy oraz służącymi wyższych kapłanów i faryzeuszów, zaopatrzonymi w pochodnie, lampy i broń. Ponieważ Jezus wiedział o wszystkim, co Go spotka, wyszedł im naprzeciw i zapytał: „Kogo szukacie?”. Odpowiedzieli Mu: „Jezusa z Nazaretu”. Wtedy On powiedział: „Ja jestem”. A wśród nich znajdował się Judasz, Jego zdrajca. Kiedy zaś usłyszeli: „Ja jestem”, cofnęli się i upadli na ziemię. Zapytał ich więc powtórnie: „Kogo szukacie?”. A oni zawołali: „Jezusa z Nazaretu”. Wówczas Jezus im rzekł: „Powiedziałem wam, że Ja jestem. Skoro więc Mnie szukacie, pozwólcie im odejść”. Tak miały się spełnić słowa, które wypowiedział: „Nie utraciłem nikogo z tych, których Mi powierzyłeś”. Wtedy Szymon Piotr, który nosił miecz, wydobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho. Sługa zaś nazywał się Malchos. Jezus zwrócił się do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy! Czy nie mam wypić kielicha, który podał Mi Ojciec?”. Żołnierze więc ze swym dowódcą oraz słudzy żydowscy pochwycili Jezusa, związali Go i zaprowadzili najpierw do Annasza, teścia Kajfasza, który sprawował w owym roku urząd najwyższego kapłana. To właśnie Kajfasz poradził Żydom: „Lepiej przecież, aby jeden człowiek umarł za naród”. Tymczasem za Jezusem podążał Szymon Piotr oraz jeszcze inny uczeń. Uczeń ten był znany najwyższemu kapłanowi, dlatego wszedł z Jezusem aż na dziedziniec pałacu najwyższego kapłana. Piotr natomiast pozostał na zewnątrz przy bramie. Ten inny uczeń, znany najwyższemu kapłanowi, wrócił jednak, porozmawiał z odźwierną i wprowadził Piotra do środka. A służąca odźwierna zapytała Piotra: „Czy i ty jesteś jednym z uczniów tego człowieka?”. On odpowiedział: „Nie jestem”. A wokół rozpalonego na dziedzińcu ogniska stali słudzy oraz podwładni najwyższego kapłana i grzali się, bo było chłodno. Także Piotr stanął wśród nich i grzał się. Najwyższy kapłan postawił Jezusowi pytanie o Jego uczniów oraz o Jego naukę. Jezus mu odpowiedział: „Ja otwarcie przemawiałem do ludzi. Zawsze nauczałem w synagodze i świątyni, gdzie się gromadzą wszyscy Żydzi. Niczego nie powiedziałem w ukryciu. Dlaczego więc Mnie wypytujesz? Zapytaj tych, którzy Mnie słuchali, o czym ich uczyłem; oni wiedzą, co im powiedziałem”. Po tych słowach jeden ze stojących tam sług wymierzył Jezusowi policzek, mówiąc: „W taki sposób odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?”. Jezus mu odrzekł: „Jeśli źle coś powiedziałem, to udowodnij, co było złe, a jeśli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?”. Następnie Annasz odesłał związanego Jezusa do najwyższego kapłana Kajfasza. Tymczasem Piotr stał na dziedzińcu i grzał się. Wtem zapytano go: „Czy i ty jesteś jednym z Jego uczniów?”. A on zaprzeczył, stwierdzając: „Nie jestem”. Jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr odciął ucho, zwrócił się do niego: „Czyż nie widziałem cię razem z Nim w ogrodzie?”. Piotr jednak znowu zaprzeczył i zaraz kogut zapiał. Wczesnym rankiem przeprowadzono Jezusa od Kajfasza do pretorium. Oskarżyciele nie weszli jednak do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć wieczerzę paschalną. Dlatego też Piłat wyszedł do nich i zapytał: „Jakie oskarżenie wnosicie przeciwko temu człowiekowi?”. Oni odpowiedzieli: „Nie wydalibyśmy Go tobie, gdyby On nie był złoczyńcą”. Piłat im odparł: „Zabierzcie Go sobie i osądźcie zgodnie z waszym prawem”. Wówczas Żydzi rzekli: „Nam nie wolno nikogo zabić”. Tak miała wypełnić się zapowiedź Jezusa, w której zaznaczył, jaką poniesie śmierć. Piłat więc znowu wrócił do pretorium, przywołał Jezusa i zapytał Go: „Czy Ty jesteś królem Żydów?”. Jezus rzekł: „Mówisz to od siebie, czy też inni powiedzieli ci to o Mnie?”. Wówczas Piłat powiedział: „Czyż ja jestem Żydem? To Twój naród i wyżsi kapłani wydali mi Ciebie. Co zrobiłeś?”. Jezus odpowiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, moi podwładni walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś moje królestwo nie jest stąd”. Wówczas Piłat rzekł Mu: „A więc jesteś królem”. Jezus odparł: „To ty mówisz, że jestem królem. Ja urodziłem się i przyszedłem na świat po to, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, jest mi posłuszny”. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „A cóż to jest prawda?”. I gdy to powiedział, znowu wyszedł do Żydów, stwierdzając wobec nich: „Ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jest zaś u was zwyczaj, że uwalniam wam kogoś na święto Paschy. Chcecie więc, abym wam wypuścił na wolność króla Żydów?”. Ponownie zaczęli wołać: „Nie Jego, ale Barabasza!”. A Barabasz był przestępcą. Wówczas Piłat zabrał Jezusa i kazał ubiczować. A żołnierze spletli koronę z cierni i włożyli na Jego głowę. Narzucili Mu purpurowy płaszcz, podchodzili do Niego i mówili: „Bądź pozdrowiony, królu Żydów”. Bili Go też po twarzy. Piłat zaś znowu wyszedł na zewnątrz i oznajmił im: „Oto wyprowadzam Go do was, abyście wiedzieli, że nie znajduję w Nim żadnej winy”. I Jezus wyszedł na zewnątrz w cierniowej koronie i purpurowym płaszczu. Wtedy Piłat powiedział do nich: „Oto człowiek!”. Gdy wyżsi kapłani i słudzy zobaczyli Go, zaczęli krzyczeć: „Ukrzyżuj! Ukrzyżuj!”. Piłat im odparł: „Weźcie Go i sami ukrzyżujcie! Ponieważ ja nie znajduję w Nim żadnej winy”. Żydzi mu odpowiedzieli: „My posiadamy Prawo i zgodnie z Prawem powinien umrzeć, gdyż uznał się za Syna Bożego”. Gdy Piłat usłyszał ten zarzut, bardzo się przestraszył. Wrócił ponownie do pretorium i zapytał Jezusa: „Skąd pochodzisz?”. Lecz Jezus nie dał mu żadnej odpowiedzi. Wtedy Piłat rzekł do Niego: „Nie chcesz ze mną rozmawiać? Czy nie wiesz, że mam władzę Cię uwolnić i mam władzę Cię ukrzyżować?”. Jezus mu odpowiedział: „Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdybyś nie otrzymał jej z góry. Stąd większy grzech popełnił ten, kto wydał Mnie tobie”. Od tej chwili Piłat usiłował Go uwolnić, lecz Żydzi zaczęli głośno wołać: „Jeśli Go wypuścisz, przestaniesz być przyjacielem cesarza. Kto bowiem uznaje siebie za króla, przeciwstawia się cesarzowi”. Kiedy Piłat usłyszał te słowa, polecił wyprowadzić Jezusa na zewnątrz i posadzić na ławie sędziowskiej, znajdującej się na miejscu zwanym Lithostrotos, a w języku hebrajskim Gabbata. Był to zaś dzień przygotowania Paschy, około godziny szóstej. Następnie Piłat rzekł do Żydów: „Oto wasz król!”. Ci natomiast zakrzyknęli: „Precz! Precz! Ukrzyżuj Go!”. Piłat więc ich zapytał: „Waszego króla mam ukrzyżować?”. Wyżsi kapłani odpowiedzieli: „Nie mamy króla oprócz cesarza”. Wtedy Piłat wydał Go im na ukrzyżowanie. Oni zaś zabrali Jezusa. A Jezus, dźwigając krzyż dla siebie, przyszedł na tak zwane Miejsce Czaszki, które po hebrajsku nazywa się Golgota. Tam Go ukrzyżowano, a wraz z Nim – z jednej i drugiej strony – jeszcze dwóch innych; Jezusa zaś w środku. Piłat kazał też sporządzić i umieścić na krzyżu tytuł kary, a było napisane: „Jezus Nazarejczyk, król Żydów”. Wielu Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce ukrzyżowania Jezusa znajdowało się blisko miasta i był on sporządzony w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Wyżsi kapłani żydowscy mówili więc Piłatowi: „Nie pisz «król Żydów», lecz: «To On powiedział: Jestem królem Żydów»”. Piłat jednak odparł: „To, co napisałem, napisałem”. Żołnierze po ukrzyżowaniu Jezusa zabrali Jego tunikę i płaszcz, który podzielili na cztery części – dla każdego żołnierza po jednej. Tunika nie była szyta, lecz z góry na dół cała tkana. Dlatego też postanowili wspólnie: „Nie rozrywajmy jej, lecz losujmy, do kogo ma należeć”. Tak miało wypełnić się Pismo: „Podzielili między siebie moje ubrania i o moją szatę rzucili los”. To właśnie uczynili żołnierze. Przy krzyżu Jezusa stała zaś Jego Matka, siostra Jego Matki, Maria, żona Kleofasa oraz Maria Magdalena. Gdy Jezus zobaczył Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, zwrócił się do Matki: „Kobieto, oto Twój syn”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto twoja Matka”. I od tej godziny uczeń przyjął Ją do siebie. Potem Jezus, wiedząc, że już wszystko się dokonało, aby wypełniło się Pismo, rzekł: „Pragnę”. A znajdowało się tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i podano Mu do ust. Kiedy Jezus skosztował octu, powiedział: „Wykonało się”; po czym skłonił głowę i oddał ducha. Ponieważ był to dzień przygotowania Paschy, i aby ciała nie wisiały na krzyżach w szabat – był to bowiem uroczysty dzień szabatu – Żydzi poprosili Piłata o połamanie nóg skazańcom i usunięcie ich. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie pierwszemu, a potem drugiemu, którzy byli z Nim ukrzyżowani. Gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że On już nie żyje, nie połamali Mu goleni, natomiast jeden z żołnierzy włócznią przebił Jego bok, z którego zaraz wypłynęła krew i woda. O tym daje świadectwo ten, który to widział, a jego świadectwo jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: „Nie będziecie łamać jego kości”. Pismo mówi też w innym miejscu: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili”. Po tym wszystkim Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. Gdy Piłat wyraził zgodę, przyszedł i wziął Jego ciało. Przybył także Nikodem, który po raz pierwszy zjawił się u Jezusa nocą. On przyniósł około stu funtów mirry zmieszanej z aloesem. Zabrali oni ciało Jezusa i zgodnie z żydowskim zwyczajem grzebania owinęli je w płótna wraz z wonnościami. W miejscu ukrzyżowania znajdował się ogród, w ogrodzie zaś nowy grobowiec, w którym jeszcze nikt nie był pochowany. Tam więc, ponieważ grobowiec był blisko, złożono ciało Jezusa ze względu na żydowski dzień przygotowania.
Czytaj dalej...
Miejsce na Twoją reklamę 300x250px
|