Wydrukuj tę stronę

Dokumentalny film o Jerzym Ordzie „Anarchista w duchu św. Augustyna”

2022-11-15, 11:01
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Dokumentalny film  o Jerzym Ordzie „Anarchista w duchu św. Augustyna” Fot. materiały prasowe

Premiera filmu odbędzie się 23 listopada 2022 r. w Narodowej Galerii Sztuki w Wilnie (Konstitucijos pr. 22, Wilno). Projekcję filmu poprzedzi dyskusja z udziałem twórców filmu i osób związanych z postacią Jerzego Ordy. Początek wydarzenia: 17.00. Wstęp wolny.

Film będzie można również obejrzeć w kinie Skalvija w dniach 7-10 grudnia 2022 r.

Prezentacje filmu odbędą się w ramach obchodów 700. rocznicy założenia Wilna.

W czerwcu minęło 50 lat od śmierci Jerzego Ordy – jednej z najbardziej charakterystycznych postaci XX-wiecznego Wilna. Już 23 listopada będziemy mogli obejrzeć dokumentalny film poświęcony życiu i działalności tego niesłusznie zapomnianego historyka i działacza społecznego.

„Wilnianin z wyboru”, „Humanista integralny”, „Człowiek paradoksu” – tak określali Jerzego Ordę ci, którzy mieli okazję go bliżej poznać. On sam jeszcze w okresie międzywojenny nazwał siebie „anarchistą w duchu św. Augustyna”, a św. Augustyn ten anarchizm zamknął w bardzo krótkiej zasadzie: „Kochaj i rób co chcesz”.

Jerzy Orda urodził się 20 marca 1905 r. w Nowoszycach pod Pińskiem. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, głęboko zakorzenionej w tradycji Wielkiego Księstwa Litewskiego. Więzy pokrewieństwa łączyły go z Napoleonem Ordą, akwarelistą i rysownikiem, oraz z rodem Giedroyciów. Rodzina od strony matki pochodziła z Galicji, a jego dziadkiem był wybitny historyk Stanisław Smolka. Do Wilna przyjechał w 1926 r. by kontynuować studia historyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego. Miasto, jego barokowa architektura i niepowtarzalny charakter zafascynowały go tak bardzo, że pozostał mu wierny niezależnie od bardzo burzliwych wydarzeń II wojny światowej i trwającej dziesięciolecia sowieckiej okupacji.

„Prawdziwą jego specjalnością, miłością i zawodem była stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego, Wilno. (…) Zastanawiam się, z kim później dyskutował, jeśli całe jego środowisko dokoła uniwersytetu, instytutów i bibliotek emigrowało. Może, zważywszy, że przedmiot jego miłości, miasto barokowych kościołów zachowało się niezniszczone, język nie był dla niego najważniejszy i znalazł podobnych, co on fanatyków wśród litewskich wyznawców Wilna? – pisał o nim Czesław Miłosz.

Świetnie wykształcony historyk był nie tylko skarbnicą wiedzy o zasobach wileńskich archiwów, ale również – a może przede wszystkim – człowiekiem o wyjątkowych cechach osobowości. Niemal całe życie Orda konfrontował się z autorytaryzmem bądź totalitaryzmami. W tak trudnych czasach potrafił zawsze obronić swoją niezależność, działać zgodnie z nakazami sumienia, choć płacił za to ogromną cenę. Czasem głośno protestując, czasem cicho, lecz stanowczo stojąc przy swoim, pozostawał wiernym prawdzie….

Jerzy Orda był jedną z najoryginalniejszych postaci ówczesnego Wilna. Współczesny jemu Boris Tungusov wspomina: „Niewysoki, z podłużną, zupełnie odsłoniętą czaszką, na której w chwili natężonego skupienia zbierają się fałdy skóry. Nos miał wąski, oczy wypukłe, ciemne, ubrany był w sfatygowaną marynarkę i nieokreślonego koloru spodnie, chadzał w drewnianych tankietkach, przymocowanych do nóg startymi do ostateczności cienkimi paskami (…). Zdawało się, że ten człowiek na wylot przejrzewał mgiełkę historii, całą jej zawiłą nić. Dodawał otuchy i uczył za pozornymi dostrzegać wydarzenia istotne, które tutaj, na krawędzi z Wschodem i Zachodem są tak skomplikowane i kapryśne” – pisał o Ordzie prof. Tomas Venclova.

Postać Ordy widzowie poznają poprzez świadectwo osób znających go osobiście oraz tych, które dzielą te same co on pasje.

Życiorys Ordy, na pozór spokojny, a w rzeczywistości – pełen dramatycznych zwrotów jest dla twórców filmu również okazją do zastanowienia się nad granicami wolności człowieka w totalitaryzmie, czy też może – granicami władzy totalitarnego państwa nad ludzką wolnością.

Informacje o filmie

„Jerzy Orda. Anarchista w duchu św. Augustyna”

Film dokumentalny, czas trwania: 55 minut

Scenariusz: Ilona Lewandowska

Reżyseria: Dovilė Gasiūnaitė

Montaż: Vytautas Tinteris

W filmie udział wzięli: Krystyna Adamowicz, dr Rasa Antanavičiūtė, Alwida Bajor, ks. Wojciech Górlicki, prof. Zigmantas Kiaupa, Wojciech Piotrowicz, doc. dr Andrzej Pukszto, dr Vitalija Stravinskienė, Wojciech Zagała, Paweł Zienowicz

Produkcja: Teresa Rožanovska Ketvirta Versija

© Fundacja „Pomoc Polakom na Wschodzie” 2022

Partnerzy projektu:

Instytut Polski w Wilnie

Centrum Badania Ludobójstwa I Ruchu Oporu Mieszkańców Litwy

Instytut Historii Litwy

Samorząd Miasta Wilna

Patron medialny: Polskie Radio dla Zagranicy, Go Vilnius

Zadanie publiczne finansowane przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP w konkursie „Dyplomacja publiczna 2022”.

1

Dodaj komentarz