Matko Miłosierdzia, patrząca na nas z wileńskiego wizerunku. Czy Twój tytuł i miejsce Twojego zamieszkania w Ostrej Bramie, to przypadek?

Twój wzrok pełen troski, czułości, skierowany w dół, w szarość naszego życia, zwykłość codziennych spraw. Patrzysz na ludzi przechodzących tą bramą jak Twój Syn - z wysokości krzyża. Kryjesz w sobie tyle tajemnic ludzkich serc. Jaka jesteś w ostrobramskim wizerunku? Pełna nadziei, bo oczekująca narodzin Syna, ale jednocześnie prześwietlona w tle blaskiem krzyża, niczym mieczem przeszywającym Twoją duszę.

Twój obraz można podpisać jednym krótkim, a jakże głębokim „Fiat”. Fiat ze zwiastowania i Fiat z Golgoty. Fiat na podwójne macierzyństwo przesycone nadzieją i jednocześnie cierpieniem.

Matko ze skrzyżowanym dłońmi, pozwól każdemu z nas znaleźć się w Twoich ramionach, usłyszeć bicie Twego serca, poczuć się Twoim dzieckiem, spojrzeć Ci w oczy i powiedzieć z nadzieją w sercu: oto Matka moja.
(Czas Miłosierdzia, nr 11(163)/2003)